Youp van het Hek die begravenissen belachelijk maakt, op drie zenders Gordon, constant vuurwerk die afgestoken wordt, winkels die op zaterdag om 5 uur sluiten, maar zondag gewoon open zijn? Waar gaat het heen met de wereld. Dat is mijn laatste zin in December.

5 daagse weekend

Na een uitgebreide conversatie met Lindsay te hebben gehad, heb ik gehoord dat ik overal van word beschuldigd. Belachelijk! Zeg nou zelf, ik ben toch het meest lieve en onschuldige meisje waar je ooit mee gepraat zal hebben? Ik bedoel, ik rook niet, ik drink niet(teveel), ik wiet niet, ik hasj niet, ik porno niet, en ik seks niet. What the hell...? Maar ik ben dus wel mooi verkeerd bezig als ik 3 biertjes mee neem naar Lindsay, dan ben ik gewoon de slechtste persoon op aarde. De duivel himself. Niet dat het mij uitmaakt. Ik ben onverwoestbaar.
Maar... What the hell zeg, ik mix geen whiskey met cola. Wat overigens niet te zuipen is :. Net zo als cola en beerenburg. Ik heb echt de meest vieze drankjes gedronken dit 5 daagse weekend..

Maar goed, ik voel me dus eigenlijk ronduit kut op eerste kerstdag. We hebben vanavond een kerstmaal bij onze tante en oom, en hun 2 allerliefste kindertjes. *Gaat door na de kat hevig geaaid te hebben* En mijn geweldige vriendje is net weg. Na 5 lange dagen en nachten issie weg. : Echt zo van... Opeens foetsie.. En dan merk je toch wel wat liefde met je doet. En dat is toch echt niet leuk als dat opeens weg is op eerste kerstdag. Nouja je vriend dan, want de verliefdheid is echt niet weg. xD

Na vorig weekend, waar ik de hele wc onder gespuugd had, gaat het eigenlijk wel weer aardig goed. De Hema was zelfs boos op mij, omdat ik niet vroeg genoeg had afgebeld, en op zaterdag eigenlijk helemaal niet... Maar gelukkig kan ik vrijdag weer gaan werken van 1 tot 6.

In ieder geval, het weekend was wel erg sexcii. Vrijdag avond was er gala, waar ik met Jos heen ben geweest. De dj was niet echt geweldig, en de liedjes ook niet, maar we hebben lekker gedanst. Iedereen was lief voor elkaar en het was erg gezellig, er lag zelfs sneeuw in zoetermeer! Wat opzich dan ook weer gemeen is, want hier niet. :/ Toen we thuiskwamen door mijn vader, die zo lief was om ons te halen, was het 2 uur en sliepen we om half 5 ofzo, tot half 2 zaterdag... Donderdag was trouwens ook geweldig, want toen gingen we savonds met papalief naar Leidschenhage. :D

En ik wilde even zeggen dat ik mijn nichtje heel lief vind, met haar lieve cadeautjes en der geweldige brief. Ik heb vanacht al in je geweldige cadeau geslapen! :D En sexcii dat het was, echt 20 maten te groot, maar ik vind em prachtig! En we blijven vast nog heel lang samen met onze 24478433 kinderen en 7 mannen. <3! (Reageer hier als buitenstaander maar niet op xD)

Dus gister was erg gezellig, eerst lekker gegeten, naar de lichtjes geweest, wat trouwens echt een mislukking was en toen gerisked. Ik had bijna gewonnen als oomlief mijn vriendje niet uitgeschakeld had! En toen we om half 1 in de buitenlucht liepen, was het toch wel erg koud, zo koud dat ik al heel snel sliep in mijn warme bedje thuis :$. En nu op eerste kerstdag, 2 uurtjes waarna mijn lief vriendje weg ging, kijkend naar de kerstboom, en de saaie buitenlucht, denk ik bijmezelf dat 2008 vast wel een goed jaar wordt.

Dus, dat wens ik jullie ook. Ik hoop dat iedereen een geweldig 2008 gaat hebben, vol met kinky dingen, volledige gezondheid en een hoop geluk.

Liefs Tamashii
Je kent me niet, maar herkent me vast en zeker!

Hemaaa!

*Gesprek in de Hema, vrijdagmiddag ong 16.15*

Mevrouw 1: Je eigen kerstpakket samen stellen? :/
Mevrouw 2: Ja, voor 1 euro, een Hema doos kopen.
Mevrouw 1: Nou, dat vind ik belachelijk. 1 euro en dan 15 % korting.
Mevrouw 2: Tsja, ik leef van mijn aow.
Mevrouw 1: Ik hoop dat ik nog een kerstpakket van het ministerie krijg, daar werk ik tenslotte nog soms.
Mevrouw 2: Ja! Jan Peter mag wel eens in zijn buidel tasten!
Mevrouw 1 en 2 lachen hard. Helemaal toen ze mijn gezicht zagen.

Het ging iets anders, en het was een stuk grappiger, maar meer weet ik niet meer. Aangezien ik me vandaag ook kapot gewerkt heb, en gister, en eergister, en eigenlijk de hele week. Maar deze vrouwen waren ongeveer een jaar of 60. De gemiddelde leeftijd van de gebruikelijke hema bezoeker.

En dat is raar eigenlijk, want als je er een tijdje werkt, zijn er best leuke dingen, die je als nooit-ganger niet ziet. Mja, ik ben nu nogal erg positief over mijn werk, dus misschien is het beter dat ik het er niet te lang over ga hebben.

En ehm, ik ga nu eigenlijk ook helemaal stoppen met schrijven, ten eerste voel ik me nogal moe, en ten tweede down. En ten derde ga ik van pure frustratie vietcongers doodschieten!

Liefs Tamashiiiii
The only parttime vegetarische tegenstrijdige feministe!

Fuck the System!

Zoals mijn moeder het zo mooi aangaf op haar blog. De F is van Fuck the system. Nou weet ik toevallig dat mijn mama daar helemaal voorstander van is, maar ik vind het een leuke gedachte. Fuck the system kan natuurlijk niet. Want er zijn nu eenmaal een aantal regels waar we ons als mens aan moeten houden. Snappen doe ik het niet, want in de oertijd waren er toch ook geen regels. En toch zijn er heel veel mensen die zich niet aan regels houden. Maarja die worden soms dan ook gewoon geexecuteerd. Fts was ook een band??

Hoe dan ook, ik heb gister zo'n mooie film gezien. Ik werd er gewoon echt emotioneel van :$. Het ging over een gezin, man en vrouw, die allebei een geweldige baan in de mediawereld hadden. Maar ze wilde dolgraag een kindje, de vrouw was al een aantal keer ziek geweest en had bloedtransfusie gehad. Maar uiteindelijk was ze zwanger. Het kindje moest een aantal dagen in de couveuse liggen en toen het eindelijk weg mocht, kregen ze te horen dat ze aids hadden.

Maar het frapante is, dat de man die er nogal positief tegenover stond, dood gaat aan kanker. En het kindje gaat ook dood. Maar de vrouw, die echt een pessimist is blijft leven, en uiteindelijk een hoop leert van haar man, wie altijd heeft gezegd dat je niet moet zwelgen in zelfmedelijden.

En vandaag is het alweer vrijdag, de dag waarop mijn oppashondje weer komt voor 2 dagen. En het is weer gezellig weekend. En Angela zit naast mij mooi ict te maken, terwijl de rest van de klas spelletjes doet en msned. Voorzover dat mag en kan van deze censuur. Hyves, hotmail, youtube en de meeste spelletjes site's zijn geblokkeerd. De pornosites zullen ook wel geblokkeerd zijn, maar wie zit nou op school op een pornosite.. :/?

Liefsss Tamashii
De enige echte parttime vegetarische tegenstrijdige feminist!

Won't you dance with me?

Vanochtend was echt zo'n ochtend waarop je denkt. 'Ik ga niet uit mijn bed, no matter what.' Helaas geldt school niet onder het 'no matter what', en ben ik toch zo verstandig geweest om er uit te gaan. Alhoewel, of het verstandig was... Bij elke stap die ik neem val ik bijna op de grond van de spierpijn die ik overal heb. En ik moet je zeggen, dat is echt niet lekker.

Gelukkig hoef ik niet te werken en kan ik vanavond lekker vroeg naar bed aangezien ik voor morgen niks hoef te leren. Want morgen, is het sinterklaas! SiNtErKlAaS!!! Sinterklaas! Sinterklaas!!, Sinterklaas!!
En overmorgen niet meer. xD Nee, nu even serieus. Wij vieren sinterklaas dit jaar dus meer niet dan wel. Het heet nu borrelen bij opa&oma. Borrelen op sinterklaas. : Nou, dat wordt dus sowieso geen baileys, want het is fuckin' woensdag, en cola hebben ze misschien niet eens in huis. Gezellig. :/

Maar gelukkig kreeg ik van de hema wel een chocolade letter <3. En ik zal ook ze ook maar vergeven dat ik morgen van 14.00 tot 16.30 moet werken, net zoals elke andere hardwerkende arbeider (zegt mijn papa, waar ik het volkomen niet mee eens ben, iemand moet mij een beetje beschermen tegen die zware dagen!) Maar ik neem nu afscheid, ik moet mijn broertje gaan ophalen. Fietsend, want lopen kan ik niet meer. :

Liefs Tamashii
De enige echte parttime vegetarische tegenstrijdige feministe

Hoe denk je na?

Kayleigh aka Tamashii <3 Surely I am willing, but I won't. Claiming that I'll do it, but I don't! zegt:
Mja, ik denk daar ook nooit over na hé. Want nadenken is zo vaag. Je zit niet even uitgebreid aan tafel, op te schrijven wat je denkt, en hoe je je daarbij voelt. Nee, want dat doe je bij een psychiater.

Althans, ik hoop niet dat dit een belediging is voor mensen die wel elke avond netjes achter hun bureau zitten en denken, denken en nog eens denken. Want mischien ben ik wel gewoon een uitzondering, en heel slecht in denken. Vroeger kon ik nog wel eens niet slapen omdat ik liep te piekeren, nu kan ik niet slapen omdat ik verliefd ben. Maar dat is toch weer heel iets anders.

Oh god, wat moeten mensen nou van mij denken? Voor de ene ben ik onaardig en onsociaal, voor de ander een geweldige vriendin. Voor de ene hard, voor de ander zacht. Voor de ene vaag, voor de ander duidelijk, voor de ene dom en voor de ander slim. Voor de ene te vertrouwen en voor de ander niet? Wie ben ik dan? En dat wil ik dan graag weten hé. Want ik heb ook heel snel mijn mening klaarstaan voor anderen. Dat ik van die briljante ingevingen heb van, ja JIJ ja! Jou plaats ik in het hokje: Belachelijk! Of ja jij lijkt me wel aardig, jij kan er mee door.

Kijk, daarom wil ik zo graag pyschologe worden he, zodat ik het gedrag van mensen snap, van andere mensen zeg ik voor de makkelijkheid. Als iemand zo en zo tegen mij doet, waarom doet ie het dan zo! Maar eigenlijk, eigenlijk wil ik gewoon mezelf begrijpen.

Vroeger(paar maandjes geleden) zei ik heel vaak: Het boeit me geen fuck! En dat is zo makkelijk he, want sommige dingen boeien me misschien inderdaad geen fuck. En toch is het onbeleefd om zoiets te zeggen. Althans, dat begreep ik van me vader, want als ik zoiets zei dan werd ie me toch een partij boos. En ik begreep nooit waarom. Misschien zou ik wel een humoristische moeder zijn, altijd lachen. Als mijn kind het boeit me geen fuck zou zeggen, dan zou ik bijna op de grond liggen van het lachen. Althans, alleen als het een meisje was he, want jongetjes, daar heb ik wat tegen. Vooral van die vmbo-jongetjes.

Dat viel me bij de staking ook al zo op. S'avonds bij het eten zei mijn vader, het merendeel was vmbo wat er meedeed. Ik dacht, dat verbaasd me niks, want wat ze toch allemaal riepen en deden daar bij die staking. En zo vond ik het ook logisch eigenlijk dat ik vrijdag 'vreedzaam', pacifistisch(mooier woord) ging staken, thuis! Nou moet u me niet verkeerd begrijpen als ik zeg dat ik echt zo'n #&$* hekel heb aan jongetjes. Maar jongetjes doen altijd zo rebelachtig. Ik zou me zo schamen als mijn kind op de buis was met zulk taalgebruik.

Maarja, daarom word ik dus ook geen moeder. Dat zullen sommige mensen raar vinden, omdat ik wel op kindjes kan passen enzo. Ehm, dat neem ik even terug, want ik kan totaal niet op mijn broertje passen. Maarja, dat is dus weer een jongetje! Maarja, dat zeg ik nu. Als ik mijn kleine neefjes zie vind ik ze ook geweldig. Dus dat is weer zo tegenstrijdig!

En zo zit ik dus al een paar uur achter de pc. Na te denken over deze blog. En mijn contactpersonen schonen. Van 590 naar 200. xD En te gamen. En muziek te luisteren. Anouk, met haar geweldige nieuwe album! Terwijl mijn nichtje wil dat we naar de ene show na de andere gaan.

Liefs Tamashii,
De enige echte parttime vegetarische tegenstrijdige feministe!

Hopeloze ingevingen.

Ik ben misschien nogal wispelturig.
Ik ben misschien nogal hopeloos.
Ik ben misschien nogal jaloers.
Ik ben misschien nogal ontoerekeningsvatbaar,
wanneer ik ben zoals ik nu ben...

Net vroeg iemand mij om een gedicht te maken, maar weet u, ik kan helemaal niet dichten. Totaal niet! Toen ik een paar jaar geleden in Frankrijk was, en tijd teveel had, en nog impulsief en naief was, maar ook wel weer schattig. Toen ik nog een kleine lieve en onschuldige Kayleigh was dus. Ja, toen heb ik wel gedichten gemaakt. Zo in de trant van:
Mijn papa en mama,
samen een maar toch eigelijk twee.
Mijn papa en mama,
samen kijkend naar de zee.

Zoiets dus. Ja, toen was ik nog hopelozer, damn ik had niet verwacht dat dat kon.
Waarom, weet ik niet wat ik met me leven wil, wat ik later wil, of ik uberhaupt wat wil,
Whatever.

Ik had vanmiddag zo'n ingeving van, ja de dood is toch eigenlijk een raar iets.
Dat je gewoon dadelijk oud bent, en daar denk ik dus nu al over na, terwijl ik nu nog jong ben. Althans, dat is dan ook weer niet waar he, want ik ben al oud eigenlijk. Ik bedoel de jaren tot en met tien heb ik gehad. Mijn pa zegt net, ja gaan jullie je schoen zetten. Mijn broertje en ik zeggen er niks op. Je schoen zetten, ja dat deed je toen je 5 was, en 6 enzo. Maar niet als je al de twee getallen bent gepasseerd.

Vertrouwen is ook zo'n raar iets. Ik bedoel wanneer vertrouw je iemand nou echt, in mijn geval vertrouw ik niemand echt. Althans, niet snel, en zeker niet veel. Mijn kat bijvoorbeeld, die vertrouw ik ook niet, want mijn kat die verlaat ook gewoon mijn schoot voor eten. En een ex vertrouw je ook niet, terwijl het eerst je partner was. Je partner, waar je eerst lief en leed mee deelde. Die vertrouw ik soms zelfs niet helemaal. En je kan wel zo mooi als vrienden uit elkaar gaan, maar dat gaat nooit lang goed. Het word een soort strijd dan, van wie maakt de ander het eerst jaloers. En daar heb ik nou zo'n pest hekel aan hé.

En verder kijk ik nu de hele tijd drastisch naar mijn telefoon. Kan je drastisch naar je telefoon kijken, vast wel. En heb ik hele boeiende gesprekken op msn over vertrouwen, seks en andere vertrouwende onderwerpen. *zucht* ik niet meer snappen.

*Stakend of...*

Ik schrijf dit stuk terwijl ik luister naar het prachtige verhaal van meneer van Driel. Hij praat over censuur en zijn vakantieverhalen in Mekka? Er zit vast een link tussen, maar ik heb niet echt goed opgelet. Het is namelijk zo dat we net te horen hebben gekregen dat we vrijdag best mogen staken. Staken ja, op vrijdag, terwijl we les hebben. Maar er zit een staartje aan hoor. We mogen alleen staken als we ons aanmelden op school als formele staker!

Dus, ik zit te twijfelen. Zal ik staken vrijdag of niet. Ik bedoel, waarom zou ik staken. Ik heb maandag gestaakt, en ik heb er eigenlijk een beetje spijt van. Als je op het nieuws kijkt zie je de meest 'rare' mensen voorbij komen. Er wordt van geweld, vernielingen en arrestaties gesproken. Toen ik maandag thuis kwam vond ik het nog best leuk, totdat iemand tegen mij zei: 'Ben je trots op het feit dat je bij die mensen hoort die staken.'

Ja, wat moet ik daar nou op zeggen! Ik ben heus niet trots op mezelf dat ik met mensen heb gelopen die niet eens het verschil weten tussen het ministerie van onderwijs en de tweede kamer. Of mensen die eieren hebben gegooid en de politie hebben uitgescholden. En ik ben ook niet trots op het feit dat ik misschien stakend op foto´s op internet ben te zien. Maar ik ben wel trots op mezelf dat ik me stem heb laten zien. Dat ik niet gewoon weer braaf in de lesbanken ben gaan zitten en heb gezegd, het gaat wel weer voorbij.

En nou staat er dus op de site, dat je via officiele spelregels moet staken:
1. Melden tussen 8 en half 10 bij het 'registratieloket'.
2. Daadwerkelijk naar Amsterdam gaan, of op school blijven.
3. Als je op school blijft, dan in de kantine gaan zitten, en niemand storen.
4. Als je geen staker bent, gewoon naar de lessen volgens het rooster.

Het lijkt wel alsof onze school het aanspoort. Onze rector zei tijdens Biologie: 'Jullie mogen staken, het hoeft niet natuurlijk.' Dus Gideon zijn plan was om om half 9 ons te melden, en dan in de kantine te blijven. Nou dat lijkt me een uitstekend plan, want om nou helemaal naar Amsterdam te gaan vind ik echt belachelijk. Dan ben je en 40 euro aan tram/trein kosten kwijt, en ik moet smiddags ook nog werken!

En dan de Hema hé, het is dat ik er niks mee bereik als ik daar alleen ga staken, maar anders. Ze hebben me ingepland voor volgende week zaterdag(de hélé dag) en zondag. Het is heel leuk dat ik daar geld mee verdien. Maar even serieus, ik zit elke werkdag van half 9 tot half 4 op school behalve vrijdag. En dan moet ik daarna ook nog eens gaan werken. En dan heb je dus eindelijk weekend, tijd voor je zelf enzo. En dan vinden ze het daar logisch om *mijn* vrije tijd af te pakken. En dat voor 2,60 per uur.

Dus dit weekend is voorlopig mijn enige vrije weekend. En dan zijn mijn opa en oma ook nog verdwenen naar Lunteren. Dat is toch oneerlijk?! Ik zit hier hardwerkend, moe en zielig achter de pc. Terwijl zij in Lunteren zitten. Ja, ik weet het al. Ik staak. Voor de rest van mijn leven.

Dream on my girl......

Nooit meer werken!

Ik wil nooit meer werken! Echt nóóit meer.
Er waren vandaag meer pieten dan kinderen.
Pieten haat ik sowieso al. Zeker als het er dan ook nog eens 10 tallen zijn.
En kinderen vind ik ook niet leuk, zeker niet als ze in de weg staan!

Wie bedenkt er nou zoiets dat de winkels open moeten zijn als het sinterklaas is.
In Voorburg! Het barst hier van de christenen.
En dan gaat uiteraard vandaag de Hema open. Van 12 tot 17.
Ik hoop maar dat ik 200% uit krijg betaald. Want ik geloof er geen barst van.

En het was druk he, echt ongelovelijk hoeveel mensen denken op een zondag, nou vandaag zijn de winkels open, ik ga maar eens boodschappen doen. En ik was natuurlijk zo goed om vandaag maar te werken. En dan gaan mensen praten he:
Persoon 1: Iedere winkel is vandaag open hoor!
Persoon 2: Echt niet, de Jumbo is niet eens open!
Persoon 1: Serieus? Daar moest ik nog naar toe.
Persoon 2: Nee echt, kijk maar. Alle lichten zijn uit.
Persoon 1: Dat is dan jammer, ik ga wel naar de Hema.

Mja, mijn trauma is alweer een beetje weggezakt, na mensen doodschieten in Vc.
En gelukkig maar, want morgen moet ik gewoon weer werken. :(

Ik wil niet....

Ik wil niet
zo ontzettend blij zijn
wanneer ik je stem hoor.
Je stem die zo veel meer
belooft dan hij kan houden.
Ik wil niet
in mijn hart geraakt worden
door de stomme smeekbede
van jouw hulpeloosheid
en door jouw lach
die snel uitwist
wat je nooit hebt gezegd.
Ik wil niet
de bedelares van de bedelaar zijn.

Ik wil liefste, ik wil.

Slecht nieuws

Stel je voor, je leven is perfect. Je weet niet wat er bij zou moeten komen, je weet ook niet of je wat kwijt wilt. Het gaat allemaal zoals jij wilt. Je hebt een vriend/man, wie weet wel kinderen. Een leuk huisje, met een tuintje, of een groot balkonnetje. Je hebt een goede band met je familie, en fijne vrienden. Je kunt goed met je partner praten, en je hebt zelfs een goed seksleven. So, what's the fucking point... Nou, op een dag kom je thuis van een leuke werkdag, je kust je partner uitgebreidt en hij lijkt afwezig. Je vraagt wat er is, en opeens, veranderd heel je leven.

Slecht nieuws is een ramp voor deze samenleving. Slecht nieuws dat kan gewoon niet door de beugel. Maar, kan je door slecht nieuws nog gelukkig zijn? Want iedereen wil gelukkig zijn. Ik kan me voorstellen dat mijn moeder gelukkig wil zijn, zonder drank, en met de kinderen. Of juist andersom, want dat weet ik helemaal niet hé. Ik kan niet in mijn moeder kijken. Ik zou dat wel willen hoor, want dat lijkt me nou juist reuze interessant. Maar dit gaat natuurlijk weer nergens over. Het spijt me echt mensen, ik krijg vandaag niks uit me mouw geschudt.

Ik heb gewoon behoefte om te schrijven, het zal wel komen door de liedjes die ik luister. Allemaal van die vage liefdes liedjes, of van die deprimenterende (is dat een woord?) liedjes. En dat terwijl het nog niet eens winter is. Want ja, met de winter word iedereen depressief. Logisch trouwens, de zon is veel beter. En dan hebben we in de zomer niet eens veel zon gehad! En toch ben ik nu gelukkig vrolijk hoor. Of eigelijk vrolijk gelukkig zelfs. Zou dat ook komen door die liedjes? Nee, je kan niet alleen door liedjes gelukkig worden.

Maar gisteravond was wel stoer. Je weet wel, zo'n avond waar je eens een keer geen virtueel sociaal contact heb, maar gewoon in het echt. Nee, ik heb niks tegen chatten hoor! Sterker nog, ik ben/was er verslaafd aan. Net zo als aan vietcong, waar ik gister mijn vader heb verslagen. Vietcong, wat ik echt het uberspel vind, maar vele mensen vinden het een rot spel, waar je niet eens over liggende bomen kan springen. (Wat wel kan overigens.)

Ik dwaal af, gister gingen we naar Lindsay, met nog een paar mensen en daar was iemand al dronken en wel aangekomen. Wat wel grappig was trouwens, maar dat terzijde. We zagen ook nog enge lichten in de lucht en gingen naar buiten! Nou, zo ver zijn we niet gelopen, want het bleek van het Malieveld af te komen. Je zag die stralen echt helemaal daar van daan komen. Aangezien we net een enge film hadden gezien, was het erg eng buiten. En Laura viel ook nog eens 8 keer ofzo. xD En ook dronk ik Tia Maria, wat ik niemand aanraadt, want dat is me nou toch vies! Het smaakt naar koffie. En hoewel ik koffie heel sexcii vind, vind ik het niet lekker.

En jongens hé, ja wat heb je eraan. Niks joh! Alhoewel, Marianne Fredriksson had een boek: Als vrouwen wijs waren. Moeten we daaruit concluderen dat mannen wel wijs zijn? Want mannen komen soms echt van een of andere gekke planeet. Gisteravond gingen Laura en ik terug. Wij roepen naar die gekke jongens, en zij draaien om, er komt nog rook uit hun mond van een sigaret die ze lichtjes in hun hand houden. Maar wij waren al verder gefietst. Toch waren het gekke jongens, of misschien heel normaal. Want wat is gek en wat is normaal.

En ja toen kwam ik thuis, weer gauw achter de computer natuurlijk. Want zoals ik al zei, ik ben verslaafd. Niet alleen aan chatten of vcen ofzo, wel aan meer, maar dat weten sommige mensen wel. Enne, ja achter die computer, daar zit ik nu eigelijk nog steeds. Alhoewel, ik ben natuurlijk wel naar bed gegaan. Even. En ik heb even gelezen in het boek: Het verotte leven van Floortje Bloem. Dat is toch zo'n mooi boek hé. Het gaat voornamelijk over thuisproblemen, drugs, opvangtehuizen en prostitie.

Ja, daar kan ik me echt helemaal in verdiepen. Zo'n mooi boek, en dan na 2 uur ofzo, slapen. En dan de volgende dag rustig om half 4 wakker worden. Niet dat dat vandaag gebeurd was, want mijn pa riep mij natuurlijk. En weet u waarom mijn pa mij riep, omdat ik wakker moest worden natuurlijk. Maar volgens hem lag er nog een sauceizen broodje op het bord. Dus ik rennen, nee hoor dat viel wel mee, maar ik dacht, dat is wel lekker. En NEE! Er lag dus gewoon niks meer.

Ja, dat vind ik nou belachelijk. Belachelijk en slecht nieuws. En daar ga ik nú mijn broertje op aanspreken, die op dit moment het nodig vind om mijn computer uit mijn kamer te halen en te slopen. Ach, ik krijg toch de laptop he pap! Maar ondanks al dit slechte nieuws, blijf ik gelukkig vrolijk of vrolijk gelukkig.

Wat u wilt.

I feel, you feel, we feelen?

Neeeee Kayleigh, het is heel anders zullen de gene die Engels kunnen wel zeggen. Maar ik schrijf het lekker zo. Omdat ik tóch stout ben! Maar vandaag wil ik het even over gevoelens hebben. En het uiten ervan. Je hebt positieve gevoelens: vrolijk, blij, opwinding, verliefd, geamuseerd, dankbaar, verukt, enthausiast, gelukkig en optimistisch. Maar daarentegen heb je natuurlijk ook negatieve gevoelens: boos, teleurgesteld, jaloers, verdrietig, gekwetst, ellendig, verward, spijt, moe, pessimistisch en nog vele meer. Ik ga vandaag proberen om een brede uitleg over een van deze gevoelens/emoties te geven.

Bij bepaalde stemmingen kunnen er gevoelens of emoties optreden. Bijvoorbeeld bij het luisteren van muziek, het kijken van tv of gewoon op straat rondlopen. Máár gevoelens en emoties zijn volgens biopsychologisch onderzoek niet hetzelfde! Emoties zijn innerlijke belevingen of affectieve reacties. Gevoelens zijn vaak samen gepaard met emoties en met een bewuste beleving van de affectieve gebeurtenis! Maar hier gaan we niet dieper op in, want dat word te moeilijk. Maar wat ik graag wilde weten. Waarom is er verdriet? Waarom huilen we?

Wanneer je zal huilen op een begravenis, zal niemand het vreemd vinden. Maar in het algemeen is huilen toch niet helemaal geaccepteerd. Althans, niet bij mannen. Waarom niet? Huilen begint al wanneer je geboren word, zo komt je ademhaling op gang. Huilen gaat door wanneer je voor het eerst op je fietstje zonder wieltjes fietst en valt. Huilen gaat verder wanneer je voor het eerst in je leven gedumpt bent. Sommige mensen huilen als het Zomer wordt, sommige wanneer het kerst is.

Huilen is volgens Wikipedia een universeel en typisch menselijk verschijnsel. Huilen laat opluchten is het meest gegeven antwoord op het weinige onderzoek wat er naar gedaan is. Huilen kan de stemming verbeteren, maar uiteindelijk is huilen een uiting van hulpeloosheid. De emotiepsycholoog Nico Frijda zei ooit: ‘Vrouwen huilen meer dan mannen omdat huilen een machtsmiddel van de zwakken is… (En dit stond notabene in de Opzij!) Ze gaf de verklaring dat zelfs de stoerste mannen dan even rustiger deden. Maar macht is niet de enige verklaring. Want jongens die opgroeien in een gezin waarin de zoons wordt geleerd dat echte mannen niet huilen, zullen later ook minder tranen vergieten dan jongens die opgroeien in een gezin waarin huilen meer is geaccepteerd. In plaats van huilen zullen ze eerder schelden, vloeken en slaan.

Dan heb je ook nog twee soorten mensen, mensen die hun gevoel vrij snel uiten en ook vrij makkelijk een traan laten vallen. En mensen die hun gevoel opkroppen en alleen sommige emoties uiten. Ik ben het laatste tiepje. Ik hou niet van huilen. Ik hou absoluut niet van huilen. Ik word al hysterisch als ik op een crematie ga snikken. En dat is erg, want mijn ogen doen ook al pogingen om water te lozen als andere mensen huilen! Vooral mensen die dicht bij mij staan kan ik niet zien huilen, ik word er een soort neerslachtig van. Ik vind het moeilijk om zulke mensen te steunen en troosten. Ik klap dicht, weet niet wat ik moet zeggen en doe dan maar wanhopige pogingen om mezelf niet als een arrogante bitch te weerspiegelen.

Ik dacht altijd, huilen is slecht. Zoals het hier staat komt het misschien ook zo over. Maar de afgelopen tijd heb ik wel wat anders geleerd. En dat was goed, want nu weet ik dat ik tenminste ook een keer in me bed kan kruipen om een potje hevig te snikken. En toch ben ik bang dat dit opluchtende aspect van het leven aan mij voorbij zal moeten gaan. Ik hou nu eenmaal niet van huilen. Maar huilt u gerust wel. Ik zal u er niet meer op af rekenen.

Ik ben lekker stout! (A)

Ik wil niet meer, ik wil niet meer!
Ik wil geen handjes geven!
Ik wil niet zeggen elke keer:
Jawel mevrouw, jawel meneer...
nee, nooit meer in m'n leven!
Ik hou m'n handen op m'n rug
en ik zeg lekker niks terug!

Ik wil geen vieze havermout,
ik wil geen tandjes poetsen!
Ik wil lekker knoeien met het zout,
ik wil niet aardig zijn, maar stout
en van de leuning roetsen
en schipbreuk spelen in de teilen
ik wil spugen op het zeil!

En heel hard stampen in een plas
en dan m'n tong uitsteken
en morsen op m'n nieuwe jas
en ik wil overmorgen pas
weer met twee woorden spreken!
En ik wil alles wat niet mag,
de hele dag, de hele dag!

En ik wil op de kanapee
met hele vuile schoenen
en ik wil aldoor gillen: nee!
En ik wil met de melkboer mee
en dan het paardje zoenen.
En dat is alles wat ik wil
en als ze kwaad zijn, zeg ik: Bil!

uit: 'Ik ben lekker stout' van Annie M.G. Schmidt

When I was young...

Een tijdje geleden was ik nog in Lunteren zoals jullie weten. Wanneer ik een mogelijkheid zie om te gaan dan wil ik, moet ik, zou ik bijna gaan desalnietemin heb ik een vader die daar niet altijd op zit te wachten. Maar ik blijf van Lunteren houden. Voor altijd, althans dat weet ik natuurlijk niet want ik kan niet in de toekomst kijken.

Maar, het blijft mijn vader verbazen waarom ik nog naar Lunteren ga, immers de rest van de kids heeft afgehaakt, behalve die gene die jong zijn. En ik heb er eens over nagedacht en ik denk een antwoord te hebben.

Mijn tante zei een keer, dat ze wel in Lunteren zou willen wonen. Mijn fantasie sloeg op hol begrijpen jullie wel want ik zou dat maar al te graag willen. Maar zou dat goed zijn, beter zijn, zou het dan nog steeds zo leuk zijn. Nee! Want, Lunteren is speciaal voor me, de natuur is geweldig, een fijne afwisseling met zo'n stad als Voorburg en ik kan me er uitstekend vermaken. Vroeger ging ik in de speeltuin spelen, nu loop/jog of mountainbike ik door het bos en bij de zandvlakte. Vroeger speelde we tikkertje of gingen we meedoen met het vakantie team, nu bedenken we zelf wel dingen.

Toen ik klein was kon ik nog alles doen en laten. Mij werd verteld dat Sinterklaas niet bestond en ik ging huilen. Ik heb zelfs mijn nichtje verteld dat Sinterklaas niet bestond! Waarom ik haar niet verteld heb dat de Kerstman niet bestaat weet ik niet, maar Sinterklaas deed pijn! En mijn mama en papa snapte maar niet dat ik ging huilen!

Toen ik klein was bleef ik altijd bij mijn opa en oma slapen, en in hun slaapkamer hadden ze een muur, een muur met donker bruin gelakt hout en een soort wapens erop. En een boekenkast, met veel boeken waar ik altijd naar keek. Maar die muur bleef toch het interessants.
Je keek er s'ochtends even naar, en s'avonds weer. Je fantasie kon je even de vrije loop laten gaan en bedenken wat er met die wapens wel eens gebeurd zou kunnen zijn. Bij die muur kwam altijd een oorlogs gevoel bij me omhoog, een 2wo, dat wel. Want de eerste wist ik niet. Maar ik bleef het interessant vinden en heb er zelfs nachten over gedroomd. Toen ik laatst kwam zag ik dat mijn opa die muur wit geverfd heeft en de wapens weg waren.

Toen ik nog klein was gingen we altijd naar de Aldi. De aldi in Leidschendam, waar ook nog brandweerdagen waren. We parkeerden daar met mijn papa zijn rode autotje (ook al een renault) en dan kusten mijn mama en papa nog even en gingen we boodschappen doen. Zou mijn vader het toen geen tijdsverdrijf hebben gevonden? Ik vond het altijd wel leuk, boodschappen doen. Ook een keer kreeg ik mijn vinger tussen die rode auto. En zeer dat dat deed! Het is raar wat voor herinneringen je daar aan over houd. Je jeugd blijkt toch belangrijk te zijn voor de rest van je leven.

Gelukkig heb ik tot nu toe een goede jeugd gehad!

Liefsssss Tamashiiiiiiii

Come back van Sinterklaas!

Sinterklaas wordt steeds beroemder en beruchter. Beroemder vanwege vele kindertjes die elk jaar weer wat in hun schoen verwachtte van de goedheiligman. En beruchter vanwege dat grotere kindertjes steeds grotere kadootjes willen. Zo denkt mijn broertje nooit aan sinterklaas, maar opeens begon hij vorige week te schreeuwen over dat we het dit jaar toch echt weer moesten vieren. Niemand gelooft meer in onze familie, dus mijn vader dacht dat het dit jaar wel overbodig zou zijn. Maar nee! We gaan gewoon door met deze geweldige traditie. Vorig jaar vierde we het immers nog bij onze overgrootmoeder die natuurlijk nu in haar graf (niet dat ze die heeft) hoopt dat wij een fijne sinterklaasviering hebben.

Elk kind schrijft prachtige gedichten en brieven aan de man van wie je denkt dat hij uit Spanje komt en élk kind een kadootje geeft. En de pieten, die elke dag aan gymnastiek doen, want ze moeten natuurlijk elk dak op komen en in de schoorsteen kruipen. Daarom zijn er natuurlijk ook schoorsteen-schoon-maak-mannetjes. De maatschappij denkt óók aan alles! Eigelijk moeten we de maatschappij bedanken, en blij zijn voor deze goede zorgen. Maar nee! Want elk kind wordt voorgelogen! Keihard! En dan vinden de ouders het raar als het kind rond zijn 9/10 harstikke depresief wordt omdat sinterklaas niet bestaat! Het vertrouwd zijn ouders niet meer, en de samenleving vind ie kut.

Waarom is er dan toch elk jaar zoveel rumoer rond 5 december. Elk jaar weer honderden pieten en sinterklaasen in auto's. In elke winkel ligt sinterklaasversiering, snoepgoed en marsepein! (Dat is het geweldigste snoepgoed ooit) En elk jaar weer suprises op school, en kadootjes van 5 euro. Elk jaar weer je vader of opa die stiekem de kadootjes voor de deur neerzet en snel wegrent. En elk jaar weer die spanning!

Nou, het is eigelijk heel simpel. Het is net zo als kerst. De sfeer, de gezelligheid, het snoepen, de cadeau's, de familie bij elkaar! Gewoon gezellig! Maar, het is ook heel duur. Zeker voor ouders. Als klein kind en tiener en puber kan je zeggen, jij betaalt! Maar ik ondervind steeds meer dat je naarmate je ouder wordt, meer moet gaan betalen. En dan niet verzekeringen, ofzoiets dergelijk......


Nederlanders geven dit jaar 20 procent meer uit aan het vieren van het kinderfeest dan vorig jaar, zo liet de Raad Nederlandse Detailhandel woensdag weten.

Dat bedoel ik nou. 20 procent meer! Aan sinterklaasinkopen. Een vriendin van mij zei vorige week dat ze al kerstinkopen ging doen! Het wordt steeds gekker. Maar ach, ik heb niks te klagen! Want wij vieren dit jaar gewoon nog sinterklaas en kerst! Gelukkig maar!

Smaak subjectief?

Typ het woordje smaak in op Google en je krijgt honderden hits. Niet alleen restaurant's vinden het woordje smaak spectaculair, maar ook designwinkels kunnen er wat van! Al is smaak een zintuig, in reclames is het een verborgen verleiding. Zelfs in reclames over straatverlichting komt smaak te pas. En alsof dit allemaal niet genoeg is, bestaat er in elk Europees land ook nog een week-van-de-smaak! Maar de grote vraag is: Is smaak nou eigelijk echt subjectief of niet?

Ik dacht van wel, maar hoe kan het dan dat mensen in het algemeen een grote volvo, bmw of saab mooier vinden dan een mini of een ka. En als er dan mensen zijn die een ka toch mooier vinden, dan zeggen de mensen die een volvo hebben: Jij hebt echt geen smaak! Hetzelfde geldt voor muziek. De ene vind klasiek leuk, de ander hardcore. En ik bijvoorbeeld heb een grondige teringhekel aan hardcore. Mag ik dan zeggen dat degene die hardcore wel de shit vinden totaal geeeen smaak hebben?

Of moet je dat dan beargumenteren, en als je argumentatie dan zo goed is, klopt het dan dat die gozer die naar die zooi luistert inderdaad geen smaak heeft?

Smaak is natuurlijk ook afhankelijk van de leeftijd die je hebt. Iemand van 80 zie ik nog geen k3 luisteren, maar mijn broertje bijvoorbeeld wel. (Grapje hoor!) Ik zie iemand van 80 ook geen designinrichting hebben, maar wie weet, als ze de reclame zien met de verborgen verleiders. Maar mensen van 80 zouden toch een goede smaak moeten hebben, althans een volgroeide smaak. Want als je jong bent, en je houdt niet van nasi of spruitjes. Dan zeggen de volwassenen, je smaak zintuig moet zich nog ontwikkelen. Dus smaak groeit!

Althans, je zintuig groeit. Maar van de week hoorde ik iemand zeggen: Dit liedje komt nog uit mijn kinderjaren, en het is nog steeds leuk! Dus smaak hoeft niet te veranderen. En dat is eerlijk gezegd dramatisch. Want net zo als andere mensen vind ik, dat er heel veel mensen zijn met een slechte smaak. Oh, wat zeg ik nou, jaja. Er zijn heel veel mensen met een slechte smaak. Ik kan hier een heel rijtje neer zetten, maar het ergste vind ik toch wel hoe mensen zich kunnen kleden. Helaas werk ik in een internationale retailorganisatie, namelijk de Hema. En daar komen elke dag heel wat mensen met een slechte kledingsmaak!

Maar, daar mag ik natuuurlijk niks over zeggen. Want met kleding leg je je ziel bloot. Tenminste dat wordt gezegd. Met kleding laat je zien hoe je je voelt, en blablabla. Dus smaak is eigelijk niet van toepassing bij kleding. Maar waar is smaak dan wel van toepassing bij? Eten natuurlijk!

En ja, eten, dat is natuurlijk favoriet bij de nederlanders. En niet alleen bij de nederlanders, andere landen lijken wel een fetisj te hebben voor eten. Neem nou Gordon Ramsay met zijn elf restauranten waarvan er 6 een of meer michelinsterren hebben. Of Jamie Oliver die 8 succesvolle boeken heeft geschreven. Die mensen hebben smaak. Die mensen weten wat lekker is, wat trouwens heel sporadisch is. En die mensen weten wat absoluut niet te eten is en wat je echt niet in restaurants kan serveren.

Dus laten we het zo stellen. Smaak is subjectief, maar het is ook iets wat objectief wordt naarmate meer mensen het goed/lekker of slecht/vies vinden. Neem 2 mensen met een andere smaak en je blijft twee smaken houden. Maar heb je een bevolking vol met smaken, dan krijg je een probleem. Want er zijn altijd mensen die hebben dezelfde smaak. En die kunnen dan zeggen, ja jij hebt een slechte smaak. En volg mijn raad. Kijk uit voor deze mensen! Ze strijden namelijk tegen de wat zij noemen smaakloze-mensen!

Hokje slash etiketje?

Hoe meer zielen hoe meer vreugd gaat in velen gevallen niet op. Zoals in Vietcong, waar je hoe meer mensen er zijn, hoe meer je er afknalt. Of in een ruzie/oorlog, dan is het spreekwoord zeker niet van de orde!

Dit bedacht ik zomaar vandaag toen ik iemand in Vietcong met de naam Shakespeare kwam spelen. En Shakespeare was een groot man, en een man die vol was van romantiek. Dus hoe iemand er op komt om die naam tijdens een schietspel te gebruiken vind ik een schande! Maar ach, zo zijn er nog meer 'rare' mensen. Ik ben vandaag ook door iemand als 'speciaal' persoon bestemd. *Yay, ik word in een hokje geplaatst!* In dit geval was dat positief, maar als ik het over speciale personen heb, dan praat ik bijvoorbeeld over Bush of Hitler of mijn moeder. Dat laatste is natuurlijk niet negatief, maar mijn mama is gewoon een speciaal persoon. Maar laten we het vandaag even over de eerste twee hebben.

Bush is gewoon, simpelweg en uiteraard (het is een president!!.') een beetje speciaal. *Weer een hokje :o* Maar iemand uit de Metro maakte het wel heel bont, deze beschreef Bush als een tweede Hitler. Hitler, u weet wel, diegene die 6 miljoen Joden heeft vermoord, en als u het niet weet, kijk eens Schindler's list. Een onwijs goede film, helemaal in het zwart/wit en duurt 195 minuten! Maar, eh goed terug naar het onderwerp. Bush dus, ik vind het echt zo lullig dat hij een tweede Hitler wordt genoemd. Ik bedoel Hitler, die enge vent. Die hele enge vent. Dat is toch geen vergelijking, ook al is hij nog zo slecht. Hitler was doorgedraaid, gek, eng, vies en ziek. Dat vind toch iedereen? (Behalve neonazi's dan). *Laatste hokje?*

Neonazi's zijn ook zo 'speciaal'. Ik vind het altijd interessant hoe mensen denken, (misschien zou ik daarom psychologe willen worden) en dan kun je deze groep zeker niet vergeten. Er zijn meer dan evenveel bladzijdes geschreven over élke dag dat de 2e wo er was, en toch zeggen/beweren sommige mensen dat het gewoon niet bestaan heeft. Het is zoiets als Sinterklaas. Eerst word je verteld dat het bestaat, en dan bestaat het op eens niet! Ik zou haast gaan twijfelen, maar als ik twijfel, ben ik dan ook een neonazi? Ben ik dan ook 'speciaal'? Kunt Ú eigelijk zeggen dat ik 'speciaal' bent (Behalve de mensen die mij echt kennen natuurlijk ;). Kun je mensen eigelijk een etiket opplakken?

Nu gaat u vast zeggen: Ja, dat kan. Want inderdaad, dat doet iedereen. Iedereen plakt elkaar een etiket op, of plaatst je in een hokje. En dat is nou precies het verrotte van de mensheid. U herinnert zich vast de log van een paar dagen geleden, over Return to sender. En hier maak ik vast niet veel vrienden mee, maar iedereen had een etiket/hokje voor Katja Schuurman. Máár, wie kent Katja in het echt? Wie heeft haar gesproken rl? Wie weet nou eigelijk echt in welk hokje Katja past, dan zijzelf. En waarschijnlijk weet zij zelf het ook niet. Want iedereen is in zijn leven op zoek naar zichzelf.

We weten niet in welk hokje we passen, of welk etiket we hebben, en of we ergens in passen. Terwijl we andere overal in plaatsen.... Achja, mens eigen hé. ;)

Nice songs

Can you help me?
Can you let me go
And can you still love me
When you can't see me anymore

No amount of coffee, no amount of crying
No amount of whiskey, no amount of wine
No, nothing else will do
I've gotta have you, I've gotta have you.

Love is a thing that I can't describe
It sounds so foolish if I even try
Love is an arrow and it points at you
It tells you what you gotta do

Aan u de vraag, welke hoort bij welke? ;)
Het zijn alle drie love songs.

Hmm, ik zou er zelf niet opkomen!

Van {puntje-puntje} Praktijken

De titel ja, daar zit het hem in. Ik weet nooit een titel, of een eerste zin te verzinnen. Het is zo'n zelfde iets als een tekening maken met een vrij onderwerp, of 'smorgens je kleding verzinnen. Het is veel makkelijker om zo maar ergens over te schrijven, dat werd me van de week verteld nadat ik al wéér een vrouwenonderwerp had gekozen om over te schrijven. Life is hard.

Maar goed, dit gaat over de vakantie, dus ik noem mijn blog herfstvakantie 2. Maar néé, wablief! Das niet spannend, en/of pakkend. Dus maar wat anders dan.

Ja, de herfstvakantie was niet suf, raar of duf. Al met al geslaagd. En hoe. Niet alleen met het shoppen, ook met de rest. Jaja, hele winkels leeg gehaald in Lunteren en Ede, heel Landgraaf weg. En de tuin is nu al bijna af, lekker geholpen en flink wat aan mijn conditie gedaan. Want een half rondje lopen bij gym en dan dood gaan is natuurlijk slecht. Dus gejogged, en niet zoals mijn broertje en nichtje twee minuten, nee 30 minuten. En gecrossed. Zo van, kei hard naar beneden en kei langzaam naar boven. De eerste keer moest ik halverwege naar boven lopen, maar gister avond heb ik mijn doel bereikt! Ik ben helemaal naar boven gefietst. Ik was zo blij dat er van het vele wat ik gegeten heb vast weer een kilo bij is gekomen, maar ach. Life is hard.

Leuke gesprekken met mijn opa en oma gehad, en zelfs met mijn nichtje en tante. Over onze praktijk. De . . praktijk! De praktijk voor kinderen en volwassenen. Mijn nichtje en ik (we zijn vreselijk fantasierijk) worden namelijk psychologes. Zij een voor kinderen, ik een voor volwassen psychologe.

En nee, dit is echt geen bullshit. Je kunt er namelijk 3500 euro per maand mee verdienen, en toen waren mijn nichtje en ik verkocht. Enniewee, het vereiste voor dit niveau is:

Basisschool
Havo
Vwo
Universiteit
+ GZ

Gelooft u in mij? Gelooft u werkelijk dat ik dit voor elkaar krijg? Ze zeggen wel eens: Dromen zijn bedrog. Nou dit is mijn droom. Maar als de wilskracht er is. De motivatie, de wil, de instelling. Dan kom je toch al een heel eind?

What do you say to taking chances,

What do you say to jumping off the edge?

Never knowing if there's solid ground below

Or hand to hold, or hell to pay,

What do you say,What do you say?

In ieder geval, de herfstvakantie was geslaagd. En daar ging het om. Dat was mijn droom, en mijn droom, ja mijn droom is mooi uitgekomen!

Geen baby, wel een kindje voor Katja Schuurman

En dit keer een lekker actueel en relevant onderwerp, nouja lekker, lekker... Nee. Maar het is voor een goed doel, en dan heb ik het ook eens over iets echt actueels! Gisteravond, donderdag 24 oktober was Katja Schuurman bij DWDD, (De Wereld Draait Door) ze vertelde, naast de persoonlijke vragen ook over Return to Sender. En ja, wat is Return to Sender nou eigelijk?

RTS is een soort van stichting/organisatie die bijzondere producten uit arme landen haalt. Landen zoals: Peru, Brazilie, Senegal, Kenia, India, Sri Lanka, Cambodja, Mongolie en China. RTS, mede mogelijk gemaakt door Katja Schuurman, die hier ook een aparte televisie uitzending voor heeft (1e uitzending, 27 oktober, Ndl 3, 21.50) gaat naar verre arme landen en zoekt daar bijzondere producten en objecten die ze dan hier in Nederland verkopen. De opbrengst is voor een normaal salaris van de vrouwen die de producten maken en de winst is voor goede doelen in het land van herkomst.

Gister in DWDD, kwam Katja met een pop, een tas, een kruk en een mand aan, en dat zijn ook de soort producten die te koop zijn in Nederland, en waar? U mag drie keer raden, want u raad het nooit. Deze producten die volledig voor het goede doel zijn, zijn te koop in de HEMA! U dacht natuurlijk gelijk al, toen ik begon over dit onderwerp. Daar klopt iets niet. Kayleigh en een actueel EN relevant onderwerp? Nee! Nou wel dus! Want deze spullen zijn te koop in de Hema, en volgens Katja ook nog eens voor echte Hema prijzen! Hema prijzen? Wat zijn dat dan?! Volgens Katja was de kerstversiering 4,95 en de sjaal ergens in de 20 euro. Echte Hema prijzen dus.

Deze stichting bestaat al sinds 2006, opgericht door Katja, Tessa Vos en Maarten van Huijstee. Maar er waren heel wat problemen en de producten bleken zelfs niet aan de gestelde kwaliteitseisen te voldoen. Dit is nu gelukkig voorbij, en dankzij Katja gaat de Hema waarschijnlijk een stap hogerop in de goede richting. Vanaf 29 oktober zijn de spullen te koop in de Hema, ook op de Hemasite kunt u een uniek product van RTS bestellen!

Ik reken op u!

Midlife-crisis

Is het liefde als ik hopeloos naar mijn telefoon staar, wachtend op een smsje van mijn vriend. Of is het liefde als ik in de bios met mijn familie zit en we kijken naar een goede film. Of is het liefde als we met ons 'gezin' 'big' inkopen doen in de herfstvakantie in Lunteren en Ede. Of is het liefde als ik in de Hema met alle 'liefde' spullen retour of te wel opberg.

Is alles echt liefde? Ja, dat is het beweerd de cast van Alles is Liefde. Zo zegt Paul de Leeuw dat je daar naar moet streven. Een aanrader trouwens, je weet gelijk weer waarom je elk jaar surprises maakt met Sinterklaas of de kerstboom optuigt met de Kerstdagen. En ja, de kerstdagen zijn er binnenkort weer. Binnenkort denkt u? Nou ja eigelijk wel, de kerstmarkten zijn weer aan de gang, de kerstversiering hangt in het winkelcentra en u zou eigelijk ook al op zoek moeten gaan naar kerstkaarten/kransjes en van die mooie Christmas Crackers waar me nichtje gister dolblij mee aan kwam zetten. En die mijn tante minder dolblij ook weer afwees. Kerstmis, het echte leven!

Ehm, terug naar het oorspronkelijke onderwerp. Nee, ik denk niet dat alles liefde is. Wat Kim van Kooten zegt, liefde is alles, klopt natuurlijk wel. Maar nee, stel dat alles liefde was, dan zouden er geen oorlogen meer zijn, of scheidingen, of ruzie's en zelfs geen chagrijnige mensen.

Voor mensen die nog vóór de midlife-crisis leven, is alles liefde, of voor peuters/kleuters en zelfs nog tieners (maar niet de oudste van twee kids want die krijgen vaak de schuld van alles) en misschien voor mensen die 65 zijn en hun geweldige pensioen krijgen. (Mits die perfect geregeld is!) Of misschien voor mensen die rijk zijn, maar net niet alles hebben, of voor mensen die arm zijn maar een meer-dan-leuk huwelijk hebben. Voor mensen die een goede relatie hebben én geweldige seks hebben. Kan dat eigelijk?

Dinsdagavond is mijn favoriete tv-kijk-avond. (Ook omdat ik dinsdag niet werk!) Maar vooral omdat ik nadat ik gegeten heb, afgedroogd heb, huiswerk gemaakt heb, tv kijk! En dan niet naar het nieuws, nee naar programma's voor de niet-zo-intellectuele mens. Eerst komt Sex & the City dan Desperate Housewives en daarna What about Brian (Wat mij zeer aan iemand doet denken). Ik hoor het mijn vader al zeggen, of mijn opa wat het nog erger maakt. (Zeer niet-fijn-commentaar) Het zijn een soort gtst soaps. In Amerika kijkt iedereen hier naar, van die geweldige fijne waar-je-niet-bij-na-hoeft-te-denken programma's. Het liefst met een groot stuk chocola of een bak popcorn. Ja, dat is het he-le-maal!

SATC komt elke dag om 8 uur. En ik ben helemaal verliefd op de hoofdpersoon, Sarah Jessica Parker. Ze is columniste, knap, slim, en goed gebekt. Ze heeft natuurlijk samen met haar vriendinnen de nodige problemen, maar ondanks dat ze allang de 30 gepasseerd zijn, hebben ze echt-geen-last van de midlife-crisis. En dat is wat ik ook wil!



Ajuu!

De woordenkennistest

Jaja, eindelijk heb ik de woordenkennistest gedaan.(leuk woord voor scrabble)
De woordenkennistest? Zult u denken. Nou, de woordenkennistest die test dus hoe groot jou woordenschat is. Vandaar de naam: De woordenkennistest.

Dit waren mijn uitslagen:
niveau 1 (klas 1/2 havo/vwo) : Score is: 100%. Aantal vragen in één keer goed: 20/20
niveau 2 (klas 3/4 havo/vwo): Score is: 92%.aantal vragen in één keer goed: 16/20
niveau 3 (klas 5 havo 6 vwo): Score is: 62%.aantal vragen in één keer goed: 8/20

Wilt u ook kijken hoe groot uw woordenschat is check: http://www.cambiumned.nl/taalspelletjes.htm

Woordenkennis dus. Ja het blijft moeilijk hier in Nederland. Een paar weken geleden stond er in de krant dat mbo-ers de gemiddelde teksten niet eens snapte. De niveau's zijn verdeeld in A, B, C en D. En de meeste mbo-ers komen niet verder dan A1! Het gros van de mensen die dat niet kan is allochtoon, maar toch, hier in Nederland! Het land waar Rita een eigen partij sticht: Trots op Nederland. Het land wat een totale oppervlakte heeft van 41.528 km². Het land waar de mensen volgens het liedje 15 miljoen mensen uit hun dak gaan als Nederland bij voetbal wint. Het land waar er geen oorlog is. Het land waar koninginnedag uitbundig gevierdt wordt. Het land waar 27% van de mensen Rooms-Katholiek is.

Lijkt mij een ideaal land. Maar toch klopt er iets niet, waarom zijn er anders groepen zoals Blood & Honour. Het verweer van: Het zijn máár 250 skinheads die zulke enge dingen bedenken klopt niet. Van de week zei ook een meisje bij mij op school dat Nederland uit te veel allochtonen bestond. (Ik verwijt haar niks, ik dacht eerst ook zo) Er zijn vele malen meer mensen die denken en willen dat de allochtonen verdwijnen uit Nederland. Groepen zoals Blood & Honour of Actiefront Nederland doen er wat aan.

Op de site staat:
Blood and Honour Nederland is een vriendenkring gelijksgezind, die allen aktief deelnemen aan de vrijheids en overlevingsstrijd van het eigen volk en eigen ras. Wij zijn geen organisatie en geen muziek fanatiekelingen. En: Wij zijn allen aanhangers van het Nationaal Socialisme, onze voorbeelden zijn de vrijwilligers, die voor een vrij Europa der vaderlanden en tegen uitbreiding van het uitbuiterige kapitalisme en bolsjewisme streden (welke beiden uit dezelfde wieg stammen).Wij werken met iedereen samen die actief tegen Z.O.G strijdt, verwerpen wel elke vorm van rassenvermenging.Wie tot onze vriendenkring wil behoren, moet eerst minstens een half jaar lang bewijzen, dat hij die overtuiging ook werkelijk waarmaakt en zich dus actief inzet ervoor.Daar willen we mee zeggen, dat er verwacht wordt dat er maandelijks actieberichten afgeleverd worden (bijvoorbeeld, wat hij gedaan heeft in de zin van de 14 woorden, daartoe behoren zeker geen bezoekjes aan concerten!).Wij distancieren ons van elke vorm van splitsingen door verschillende B&H Divisies.Wij laten ons niet in een hoek drukken!!

Kijkt u ook voor de 'grap' eens op de site van Blood & Honour. Ik deed dat van de week, nadat ik een artikel in de Metro had gelezen over deze speciale eenheid en ik schrok me te pletter. Het worden er steeds meer en meer en meer. Een paar jaar geleden dacht men nog dat ze uitgestorven waren nu zijn ze 100 keer harder terug. Met hele groepen. Overal. Niet alleen in Nederland. En partijen zoals die van Wilders en Verdonk helpen daarbij. Zoals mijn pa zegt: Partijen voor de onderbuikgevoelens. Oftewel korte termijn denkers.

Denkt u hier maar eens over na.

Herfstvakantie

Jaa, lieve mensen, het is weer zover!

Overmorgen is het vrijdag, en dat betekend normaal weekend, nu betekend het Herfstvakantie! U zult allen vast heel blij zijn. Want na al dat harde werken, na al die overspannen mensen. De overspannen mensen die u vast ook tegenkomt, op uw werk, op school of misschien wel gewoon thuis.

Want, echt waar, vakantie is nodig. Voor iedereen. Het liefst om de 5 weken, maar dat gaat natuurlijk ten koste van van alles en nog wat. En nee, ik weet niet wat.

En vakantie, betekendt, althans voor mij, Lunteren! Ja, eindelijk weer naar mijn geliefde plaatsje. Ik heb geen flauw idee waarom dit steeds meer betekend voor me, maar ik vind het echt geweldig. Elke dag opstaan met het gevoel; ja nog een paar dagen en dan.... Als je zoiets nou aan iemand kon vragen he.

Gewoon iemand, sommige mensen vragen het aan god. Zou hij echt antwoorden? Zouden die mensen meer weten van het leven dan mensen die bijvoorbeeld atheist zijn? Ik weet dat er geen antwoord op deze vragen is. Maar toch denk ik, dat het soms heel fijn kan zijn om iemand te hebben waarin je kan geloven. Ze zeggen wel eens: Als je niets meer hebt, dan heb je altijd nog je hoop. Maar als je ook nog in iets geloofd, dan heb je nog meer hoop! Denk ik...

Ciao!

I don't look back

Maybe we could make it all right
We could make it better sometime

Maybe we could make it happen baby
We could keep trying
but things will never change

So I don't look back
Still I'm dying with every step I take
But I don't look back
Just a little, little bit better
Good enough to waste some time
Tell me would it make you happy baby

We could keep tryingbut things will never change
So I don't look back
Still I'm dying with every step I take
But I don't look back

We could keep tryingbut things will never change
So I don't look back
Still I'm dying with every step I take
But I don't look back

And it hurts with every heartbeat
And it hurts with every heartbeat
And it hurts with every heartbeat

Voor mijn moeder, die niet achteruit moet kijken, maar vooruit moet leven. Memoriam René. Liefs Kayl

Uitstekend Nederlands

Goedemiddag allemaal,
vandaag komt er eens een stukje met uitmuntend en perfect Nederlands.
..................
...........................
...........................................

Inderdaad mensen, helemaal niks! Weet u hoe dat komt? Er bestaat geen perfect Nederlands meer. Alles is fout tegenwoordig. Eerst kwam het woordenboek, toen deel 2,3,4,5,6,7 en daarna kwam het groene boekje, en toen het witte. En nu is er weer een nieuwe aan de maak. Waarom, dat vraagt u zich waarschijnlijk af. Waarom is de spelling niet goed zoals die was. De goede oude tijd. Nee, dat komt nooit meer terug.

Van de week, gister om precies te zijn, moest ik werken in de Hema. Neem nou de Hema he, de Hollandsche Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam. Dat is pas de goede oude tijd! Alhoewel, het werk daar! Maar goed, ik was daar dus gister. En toen liep er een mevrouw naar mij, ze had een vreselijk ingewikkeld verhaal, maar waar het op neer kwam is dat ze vroeger alleen maar de antenne van haar televisie kon uitschuiven om een pico bello beeld te krijgen.

Ik kende die tijd niet...

Maar ze zei toen, tsja alles word minder he, dus dit ook. Ik dacht toen, tuurlijk mevrouw, iedereen is wel eens depressief. Maar waarom wordt dat allemaal geuit op mij! Ik de zielige hema medewerker! De werknemer die de schappen vol met theedoeken, kleurboeken en herenonderbroeken moet vullen. Het is belachelijk, ik zeg het u persoonlijk.

Ik ga mezelf nu ook depressief voelen met wat geweldige Eminem muziek, tot ooit!

Ps: Ik heb het grootste recht om me depressief te voelen, ik was vandaag pas 1 dag op school en het geouwehoer begon alweer! Waarom medemens? Waarom kunnen de leraren (die gewoon betaald krijgen om ons uit te kafferen) zich niet inleven in onze zielige, tere puberzieltjes.
Ik bedoel dus die van andere, ik kan er meestal wel tegen, maar nu even niet!

Triskaidekafobie

Gisteravond was het, toen ik erachter kwam dat ik triskaidekafobie heb. Het was afschuwelijk. Het ziekenhuis werd gebeld, ik werd geboeid, en afgevoerd naar de eerste hulp. Een regelrechte ramp, alles werd geamputeerd en ik werd geliquideerd.... Ohnee, dit was mijn droom.

Verassend veel mensen hebben triskaidekafobie. Triskaideka staat voor het getal 13 en fobie is afgeleid van het Griekse woord fobos, wat angst betekend. Het getal 13 staat natuurlijk bekend als ongeluks getal, maar voor sommige mensen is het werkelijk een ramp in hun leven.

Ik ken toevallig ook mensen met paraskevidekatriafobie, dat is ook zo naar, want dan heb je een hekel aan vrijdag de dertiende. Ja mensen kunnen een vreemd leven hebben alleen omdat ze bang zijn voor bijgeloof. Alhoewel, zou dit vreemde iets wel bijgeloof zijn. Net zoals heksen. Misschien bestaan ze wel echt, maar is er een of andere reden dat ze zich niet laten zien. Het is niet bewezen. En dus geloven de meeste mensen het niet. Maar als het nou wel bewezen zou zijn, zouden meer mensen dan bang zijn voor Vrijdag de 13e? Ikke niet hoor. Ik geloof ook niet dat mensen ongeluk hebben als ze onder een trap lopen, een zwarte kat zien of juist geluk hebben als er scherven vallen.

Nee, want dan in Engeland, daar geloven ze weer dat als ze een witte kat zien er onwijs veel ongeluk valt! Nou hoef ik daar sowieso al niet bang voor te zijn, want mijn Mika is niet zwart en niet wit! Maar ik vind het toch een raar verhaal. Misschien zouden christenen er eerder in geloven, of moslims? Die geloven tenminste in iets! In iets ja! Zoals de Vliegende Panters zeggen. Zij geloven persoonlijk meer in AT of in de ovulatietherapie van Darlin. Luister voor de grap eens --> Meisjes van de VP.

Ja, nu weet ik nog niet waar ik in geloof. In de zwarte kat, of de magie, of het Christendom, of kaboem knal, de oerknal! Dunnow!
Maarja, is het wel goed om te geloven. Voordat je het weet ben jij Jood en is je man Moslim. En da kannie he! Want: Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen! Maar dat is ook raar, want ik geloof ook helemaal niet in de duivel. Dus mijn motto voor vandaag is:"

Laat iemand in zijn geloof! (hiermee kan je trouwens twee kanten mee op, je kan het beschouwen als: laat iemand maar denken dat hij gelijk heeft. Of als laat iemand lekker geloven!)

Gegroet!

Life is hard

Muziek --> Eminem- Hailie's song

Hallo lieve mensen,

vandaag is het weer Maandag. De week gaat snel, en daarmee het weekend nog sneller. Ik kwam vanochtend uit mijn bed, en keek naar buiten. Het word winter lieve mensen. De heer Winter, met zijn donkere dagen, koude nachten, veel regen, wind, en natuurlijk geen sneeuw, want 'echte' sneeuw is al jaren uit Nederland verdwenen. Sommige denken dat het door het broeikaseffect komt, sommige denken door god. I dunnow!

Nu denkt u natuurlijk, winter? Het is net herfst! Ja, dat is waar, daar heeft u he-le-maal gelijk in. Maar kijkt u eens om u heen. Zon? Nergens meer te bekennen. Kruiken, uit de kast. Depressieve mensen, ja waar eigelijk niet? Gelukkig hebben wij cv in onze chalet anders zouden we daar uitsterven!

Ze zeggen niet voor niks: Als er regen valt in September, wintert het in December. Dat betekend dat het extra koud word in de Winter! Nog kouder, waar is alles wel niet goed voor. Sneeuw komt er toch niet. Nou ja zwarte sneeuw komt er! Ik zie zwarte sneeuw! Dat betekend, dat er sombere vooruitzichten zijn.

Nou heb ik gelezen in het boek: The Secret, dat als je je favoriete muziek luistert je uit depressieve periodes wordt gesleurd. U denkt misschien: Allemaal onzin! Maar nee, het is echt waar dat als je je slecht voelt, en slecht denkt dat het de hele dag slecht gaat, en echt niet beter word. En als je positieve gedachtes hebt, dat het alleen maar beter gaat. Dat geloof ik, de rest is allemaal bullshit. Dit wordt ook wel de wet van de aantrekkingskracht genoemd!

Gelukkig luister ik nu leuke muziek, want anders. Nee, dan zou ik deze winter niet overleven. C'est le ton qui fait la musique. Het is de toon die de muziek maakt, ofwel het gaat om de manier waarop iets gezegd wordt. Dus ook om de manier waarop je dingen denkt, of meemaakt.

Zo concluderen we maar weer dat het misschien toch nog goed gaat komen deze winter. En dat er misschien in 2008 toch nog 16 miljoen mensen in Nederland wonen. Want ik neem aan dat mensen zich in deze strenge winter zich al helemaal niet gaan voortplanten.

Nou, ik ga! Cu!

Bij Kaatje en Gj thuis

Hallo allemaal,

Dit keer een verslag van iets wat eigelijk al 3 weken geleden is gebeurd.
Maar het is nooit te laat.

Vrijdagavond 14 September (Dacht ik)
Ik had gewerkt, was moe, en zou naar mijn lieve Paul gaan. Maar ik was erg moe, had geen geld, voelde me niet lekker en nog een paar dingetjes. Maar de volgende dag werd ik aangesproken door Kaatje, of ik dit weekend wilde komen. (Vergeef me sil vous plait als ik een fout ergens maak, het is dan ook al 3 weken geleden!) Maar ik ging naar ze toe!

Eerst, kwam Gert jan mij ophalen, en nou moet u weten, Gert jan is een beetje gek. Dus we gingen boodschappen doen, in Nootdorp. Allemaal onwijs leuk, toen gingen we naar hun huis, nadat we natuurlijk gezellig boodschappen hadden gedaan, ik een chocolade ei had gekregen en we alweer onze eerste ruzie hadden gehad!

Maar s'avonds gingen we poolen! Dus we stappen zo in de auto, en ik helemaal vrolijk, maar GJ merkt daar natuurlijk niks van. Dus we gingen naar dat cafe. Zegt GJ zo: Als ze moeilijk gaan doen over je leeftijd, dan ben je Kaatje der dochter. Dat is gemeen he! Als u dat hieronder nou allemaal even post, dan heb ik ook weer mijn gram gehaald. xD Maar toen gingen we uit eten! En het was echt heel erg gezellig en lekker! :D:D

Toen gingen we poolen, en verloor ik hard. Maar dat is natuurlijk bijzaak! En/maar/of het was wel erg gezellig, en er was leuke muziek, en veel jongeren. Echt goed café. (ik heb mijn pa ook al bijna overgehaald!) Dus nu maar wachten op de volgende keer. En dan betaal ik, heb ik al gezegd, dus dat kan pas over 3 weken. XD haha!

En toen gingen we weer naar huis, en mocht ik achter de computer. Die best wel langzaam is, maar dat verpest het chatten natuurlijk niet. En toen heb ik nog een heel boek uitgelezen. Namelijk het boek: Phileine zegt sorry. Ik raad iedereen het aan om dit boek te lezen. Echt een supermooi boek met allemaal onbegrijpelijke raadselachtige woorden. Maar zoals u weet hou ik van onbegrijpelijke raadselachtige woorden!

Nou dit was het geweldige stuk over de keer dat ik bij Kaatje en Gert Jan was. Speciaal voor Gert Jan, die er zelfs een comment voor over had op mijn blog!

Greeetz!

8 Mile

Gisteravond rond 11 uur was er een film op tv, genaamd 8 mile. Hij duurde tot tien voor een, maar toch keek ik hem, ondanks dat ik vandaag school had, en ondanks dat ik hem al een aantal keren had gezien. 8 Mile is voor de niet-kenners onder ons een film die gaat over het zware leven van Eminem, hij speelt namelijk de hoofdrol. En behalve dat Eminem daar er ontzettend goed uitziet, acteert die ook nog eens grandioos!

En dan zeiken de mensen hier in Nederland elke dag, terwijl in die film alles echt verneukt is. Ten eerste is het een grote ghetto, waar er heel veel geknokt word en geneukt, maar das een andere zaak. Ten tweede heerst er enorm veel armoede. Eminem woont in die film in een caravan samen met zijn verslaafde moeder en zijn schattige zusje. Want zijn ex beweerde zwanger te zijn, en toen was hij zo coulant om de auto bij haar achter te laten. Dat hij er later achterkomt dat zij gelogen heeft, maakt hem niks uit. Dat zijn nieuwe vriendin vreemdgaat ook niet trouwens.

Ja, ik heb gister echt bewonderend naar die film zitten kijken. Ik durfde ook niet meer te klagen over mijn leven, of werk. 12 uur per dag in een autofabriek werken, constant dezelfde herhalingen, nee de Hema is toch iets leuker. Afwisseling noemen ze dat ook wel.

En natuurlijk iedereen heeft wel eens een kut moment, of zo'n dito dag, of week. Maar het kan dus altijd veel erger. Want Eminem heeft ook flink wat meegemaakt: Zijn pa ging 1,5 jaar nadat hij geboren was weg, en is nooit teruggekomen. Hij is zo gepest op school, dat hij een keer door een jongen 10 dagen buiten westen is geslagen. En een oom van hem pleegde zelfmoord. Hij heeft dus zelf echt een kut leven gehad. Althans dat staat allemaal op wikipedia!

Dus ik gun Eminem een heel goed verdere leven, en na die film wens ik iedereen een heel goed leven. En bedenk: Het kan altijd slechter! Fuck G&J met hun: Ik heb er geen kracht meer voor. Dat moet je maar in Detroit zeggen!

Kayleigh!

Kuch Kuch

Zitten we hier dus in de ict les, spelletjes te spelen, opdrachtjes te schrijven, te msnen. Dingen die iedereen wel eens doet. Maar dan zit er dus een iemand in onze klas, en die doet hele andere dingen hoor. Die speelt spelletjes, en zit te msnen en luistert gare muziek. Jaa muziek waarvan hij zegt dat het 'het' is. Ofzoiets.. In ieder geval, mensen die dat niet luisteren zijn volledig debiel. Althans dat schrijft diegene op zijn blog: http://gcorner-corner.blogspot.com/.

Maar ach, dat is Gideon maar. En Gideon is een beetje raar. Hij luistert rare muziek, hij kijkt rare programma's. Hij is dol op Bob Dylan... Dylan spreek je heel anders uit dan je schrijft, en ik weet het dus niet uit te spreken. Owh ik hoor nu van hem dat het dus Dillan is ofzo.... En dat ik ondanks mijn 7- voor Engels geen Engels kan...... En hij is ook op een hele boel dingen helemaal niet dol. En Gideon slaat terug. : Normaal slaan jongens ook wel terug. Maar Gideon slaat nogal hard terug. En dat is irritant. En hij prikt met een geodriehoek.. Ook al irritant. Maar goed....

Vandaag is het vrijdag! Vrijdag! Jaaa weekend. Alhoewel ik maar 4 uur school heb, moet ik hierna dus wel gewoon 5 uur werken. En opzich is dat heel erg leuk, alleen woensdag was alles verkeerd gedaan. Heel de sokkenafdeling en kleding afdeling. En toen werd iedereen begeleidt. Maar goed, ik had noch de sokkenafdeling, noch de kleding afdeling gedaan. Dus ik vond het idioot!

Nu ga ik!
Ciao

Homoseksualiteit

Ik werd vandaag geschokt door de opmerking:
Je zou toch niet willen dat jouw zoon later naar
je toe komt met: ik ben homo mam.

Ja, ik schrok hier behoorlijk van. Mij maakt het namelijk echt niet uit dat mijn zoon naar me toe zou komen met zo'n onthulling. Niet dat ik later kinderen krijg, want ik wil geen kinderen. Maar als ik een kind zou adopteren. Dan zou het me niks uitmaken, ik zou zelfs trots zijn. Trots omdat hij zijn gevoelens durft te uiten, trots omdat hij het me durft te vertellen en trots omdat hij zich niks aantrekt van de rest.

Als ik u zou vertellen dat ik biseksueel ben, of sterker nog lesbisch. Maakt mij dat dan minder of afschuwelijk of onmenselijk? Het is belachelijk dat mensen denken dat homoseksualiteit een ziekte is, dat er in sommige landen de doodstraf op staat en dat mensen er negatief over denken. Ik ken best een paar meisjes die lesbi zijn, en ik heb een homoseksuele vriend. Ze zijn allemaal mensen, ze zijn allemaal aardig, en niet minder, afschuwelijk of wat dan ook.

Ik hoop dat dit stuk meer respect opbrengt voor homoseksuele. Want het slaat uberhaupt nergens op dat mensen ermee schelden, of het belachelijk vinden.

Wikipedia zegt dit:
Sinds 1990 is homoseksualiteit niet meer opgenomen in de lijst van geestesziekten van de Wereldgezondheidsorganisatie.

Veel westerse landen hebben inmiddels homoseksualiteit (zowel de geaardheid als de activiteit) gelegaliseerd. Enkele staten van de Verenigde Staten vormen hierop een uitzondering. In 2003 bepaalde het Hooggerechtshof echter dat het verbod op homoseksualiteit ongrondwettig was.

Alhoewel sommige staten nog altijd wetten hebben die homoseksualiteit verbieden, zijn deze sindsdien een dode letter.
In Nederland is het sinds 1 april 2001 mogelijk om een huwelijk te sluiten tussen twee personen van hetzelfde geslacht. In België werd in juni 2003 het eerste officiële homohuwelijk gesloten. In 2005 zijn Spanje en Canada gevolgd. Andere landen overwegen soortgelijke wetten. Een steeds groeiend aantal landen laat geen homohuwelijk toe, maar voorziet wel in een geregistreerd partnerschap.

ps: Het toegevoegde plaatje: In de donkerrode landen staat op homoseksualiteit de doodstraf.........

Here with me

Oh I am what I am, I'll do what I want,
but I can't hide I won't go, I won't sleep,
I can't breathe,until you're resting here with me
I won't leave, I can't hide, I cannot be,
until you're resting here with me.

Goedenavond allemaal!
Ik weet dat het laat is, maar ik wilde deze prachtige ervaring nog even met jullie delen!
Het was vrijdagavond, een uurtje of 3 en ik was hard aan het werken, alhoewel.
Nee ik had net pauze. Waar ik erg aan toe was, want om de een of andere reden wilde het werken niet echt lukken vandaag. Misschien lag het aan het feit dat ik 4 en een half uur moest werken, misschien aan het feit dat we vandaag naar Lunteren gingen!

En dan ik hoor, ja ik moest weer werken tot 6 uur. Waarom heb ik nou toch altijd pech, waarom krijg ik altijd zo'n Donald Duck gevoel als het totaal verkeerd gaat.... Ik zal het jullie vertellen mensen. Over precies 3 uur was ik thuis. En dan zouden we gauw gaan eten en op weg gaan naaaaaarrrr Lunteren! Ja een heel weekend in Lunteren. Precies! Twee hele dagen in Lunteren. Het was een wonder!

De natuur was prachtig, de stilte, de bomen, de lucht. En je slaapt daar zo goed, en zo fijn, en zo licht. Het is echt als een wonder. En mijn opa en oma hadden het chalet ook nog eens prachtig verder ingericht. Zo stond er nu een 'stille' vaatwasser! Een magnetron, en een geweldig gezellig ingerichte woonkamer. En terwijl ik dit schrijf denk ik aan mijn oma die nu hopelijk net thuis is uit Parijs! Waar ze hopelijk een geweldig weekend achter de rug heeft!

Maar goed, dat weekend was gauw voorbij, want hier zit ik weer. In het grauwe, drukke, overspanne, verplichtingvolle, milieuverkuttende Veurburg....

Gegroet medemens!

2e deel (latere) huize Kayl

Daar stonden we dan, met zijn tweeen. Te lachen. Althans, hij stond een beetje beduusd te lachen en ik stond daar te lachen met de cola in mijn handen. Ik keek hem een paar seconden aan en mijn openingszin was: (persoonlijk best goed!) Wil je ook cola? Hij knikte, nog steeds lachend. Toen ik eenmaal cola had gegeven was er zo'n moment dat je echt niks weet te zeggen. Soms is dat fijn maar nu was het mijn tijd om beduusd te zijn.

Ik vroeg hem waar hij vandaan kwam, hij antwoorde verassend snel. 'Ik kom uit het dorp, hier 27 kilometer vandaan.' Ik keek hem aan, en zei zachtjes: 'Goh...' 'Ik bedoelde, waar kom je echt vandaan?' Geen antwoord. Kennelijk was ik nog een wereldvreemde omdat soort dingen te vragen en dat kwetste mij. Ik keek hem boos aan, liep naar boven en sloeg mijn deur zo hard dicht dat mijn kat die op mijn bed lag me verbaasd aankeek.

Ik schold alles helemaal kapot toen ik naar de deuropening keek. Ja hoor, ook dat nog. 'Moet ik vragen of er iets aan de hand is of is dat overbodig?' Mijn moeder wist van mijn interesse voor de mysterieuze jongen. Ik vond het dan ook überhaupt dom dat ze dat zei. Dat ze daar stond stoorde me alleen al! Hoe lang hoorde ze al dat ik bezig was met tieren en schelden. Ik telde tot tien, keek haar aan en vroeg waarom ze dat vroeg. En ik was nog niet klaar. 'Waarom sta je daar mama, waarom mag ik het niet weten van die jongen, waarom?!' Ze keek me onbegrijpelijk aan. Toen zei ze: 'ik zal het je vertelllen.' 'Wat wil je weten?'

Na twee uur had ze me alles verteld. Dit keer was het weer mijn taak om beduusd te zijn. Ik wist inmiddels veel van Dylan, want dat was zijn naam. Hij was 18, kwam uit Amerika en was wees. Het was een project geweest. Hij zou anderhalf jaar bij een gezin wonen, en dat was bij ons. Want mijn ouders hadden zich er voor op gegeven. Maar Dylan was erg aardig, spontaan, gemotiveerd in zijn studie en ze hadden daaruit besloten dat Dylan bij ons mocht wonen.

Mijn nicht zat inmiddels op mijn kamer, en we zaten achter de computer. Wat we wel vaker deden. Het was er niet vaak, maar we hadden nu echt zo'n meidengesprek. Over Dylan, over school en over dat mijn ouders het hadden verzwegen. Ik kwam erachter dat mijn nichtje Dylan ook geweldig vond. En dat vond ik dan weer wat minder geweldig. Ik ging opnieuw cola drinken toen ik mijn neef tegemoet kwam. 'Hey meid', 'Hey vent'. We hadden nooit zulke interessante gesprekken en ik ging er vanuit dat mijn neef niet meer kon zeggen dan hey en what's up. Alhoewel dat natuurlijk naast zijn uitgebreide scheldvocabulaire.

'Trouwens ga jij overmorgen ook mee naar Dylan zijn feest in Locomotion?' Ik keek hem raar aan. 'Welk feest, en welke Dylan?' 'Je weet wel Dylan van hier, en zijn 18jarige feest?' Fijn, mijn moeder had me dus niet alles verteld. En mijn neef wist wel alles! Hier ging ik achter proberen te komen, maar wel nadat ik stampend en tierend naar buiten was gerend. Life is a bitch....

Autorijden!

Hallo allemaal

U heeft het allemaal vast gelezen, ik heb een vervolg column geplaatst op deze site! Elke weekend komt er een nieuw deel. En dan wacht u natuurlijk met spanning op de volgende! Want zo gaat dat het, in GTST, in BB, in ONM en zelfs in ER papa! Er gebeurt wat verschikkelijks vlak voor de Zomer stop en dan bent u de hele zomer helemaal zenuwachtig omdat u graag het vervolg wilt zien. En zo trekken ze kijkers he! Ik bedoel ze laten iemand dood gaan, omdat die gene niet zo veel zin meer heeft en dan aan het eind van die zomer stop, blijkt diegene als een boze geest verder te leven in het dramatische leven van de andere spelers!

En wat antwoord mijn vader daarop: Dat is fantasie, en het leven hier op aarde is realiteit. En daarom vond mijn vader het niet leuk dat ik vanaf mijn geboorte werd opgevoed met GTST. Want mijn moeder keek het altijd. En hij was dan bang dat ik het verschil tussen werkelijkheid en onwerkelijkheid niet meer zou herkennen! Nou dat is toch harstikke goed gekomen (A).

In ieder geval, die spanning he. Die is er ook met autorijden. Ik weet niet waarom maar ik vind autorijden leuk. Het zal wel zoiets zijn omdat het natuurlijk weer niet mag. Want je mag pas na je 18e autorijden. En alles wat niet mag is natuurlijk geweldig. Maar toch vind ik het leuk. Alleen al in de auto zitten is geweldig. De geur, en nee dan bedoel ik niet de geur van mijn pa zijn shaggie! Maar bijvoorbeeld van de benzine of dat ruiten-schoon-makend-spul.

Vooral naar Lunteren rijden is geweldig. Vooral omdat je de ene keer 180 rijd, de andere keer 5. Oké dat is misschien ietsjes overdreven, maar op de snelweg mag je 120. En op de camping maar 15! Toen ik nog jong was. Vroeggah dus! Toen ging ik altijd het laatste stukje op mijn vader zijn schoot zitten, en dan mocht ik sturen. En dat altijd onder het toeziende oog van mijn hysterische moeder, die het uiteraard helemaal niks vond. Logisch want een keer waren we op een haartje na tegen een boom opgebotst. Ik was zo jong dat ik nog nat achter de oren was, en gewoon het stuur losliet toen het dreigde fout te gaan!

Dus rijden kan ook gevaarlijk zijn, maar dat weet natuurlijk iedereen. Je mag ook niet rijden met net ingenomen medicijnen, of met alcohol op. Of als je gaat bevallen. Want dan kan je beter een taxi nemen, hoe duur het ook moge zijn. Veiligheid voorop hé!

Maar goed, ik schrijf de volgende keer wel een stuk over hoe het was bij Kaatje en Gj. En hoe ik Gj geweldig goed heb verslagen met poolen... Not... Want ik moet nu gaan werken..
Dikke kus!

1ste deel (latere) huize Kayl

Het was half 11 in de ochtend, de donkerblauwe lucht zag er dreigend uit en het was dan ook niet gek dat het een half uur later met bakken uit de lucht goot. Voor het eerst in mijn leven keek ik lang en zwijgend naar de donkere lucht en voelde kriebels. Ik keek wel vaker naar buiten, vooral als het zonnig was. Want zon dat was waar ik voor leefde. Maar nu deed het donkere weer mijn hart bonken, en realiseerde ik me dat vandaag de eerste herfstdag was begonnen.

lk had veelste warm geslapen, 4 dekens en een hete kruik. Het was heerlijk geweest S'avonds. Maar ik had er naar van gedroomd. Het was nog steeds grauw weer, en ik dacht aan vanacht.

Eindelijk was school weer voorbij, ik voelde me de hele dag al moe, maarja dat opstaan van vanochtend was ook niet zo rap ook. Toch maar vroeger naar bed s´avonds. Ik kwakte mijn fiets tegen de schutting en liep naar de achterdeur. Toen ik de sleutel in het slot stak hoorde ik het belletje van mijn kat. Mijn kat was mijn alles, mijn vertrouwen, mijn vriend en welliswaar niet tegelijkertijd maar wel vaak mijn vijand. Een beetje zoals chocola dus.

Mika heette het beestje. Mika kwam aanrennen als je aan kwam fietsen, of hij liep met je mee als je naar school ging. In mijn wijkje was dat gevaarlijk, de school was best ver maar Mika kon helemaal mee lopen. Alleen er zat wel een drukke weg, hoe moest die kat dan terug. Over zulke dingen maaktte ik me altijd zorgen.

We hadden een groot huis, met een vijver erachter. En een groot meer er omheen. Alsof we vast zaten tussen het water. We woonden met z´n tienen in het huis, wat gemakkelijk kon. We woonden er met mijn moeder, vader, opa & oma, tante, haar dochter en zoon en mijn broertje en ik. Er was een geweldig leuke jongen die bij ons inwoonde, maar de reden daarvan mocht ik volgens mijn moeder niet weten. Ik was gigantisch boos op mijn moeder geweest, en had net zo lang gedramt totdat ik in mijn kamer zat en huisarrest had. Daarna was de reden 'onbekend' gebleven.

Ik zat samen met mijn nicht in 2 Havo. Vorig jaar was een geweldig leuk jaar, en daarom waren we beide blijven zitten. Niks had geholpen, de vele adviezen van onze ouders niet, de mentorgesprekjes niet en onze goede voornemens niet. Iedereen betreurde het, wij zelf nog erger dan ieder ander. Dus dit jaar gingen we het anders doen. En het begon aardig goed, maar we gingen s'ochtends nu al met tegenzin naar school. Het weer was slecht, koud en ergens eng. En op school kregen we dezelfde onzin stof als vorig jaar. De pauze´s waren altijd gezellig, en kort....

Toen ik mijn kat geknuffeld had en hij weer zijn best deed om uit mijn armen te klimmen, liep ik naar de keuken om mijn fles cola, waar nog een laagje in zat, op te maken. Ik kreeg alleen in het weekend cola, omdat mijn vader cola ongezond vondt. Meestal baalde ik hiervan, maar op sommige dagen zoals vandaag las ik artikelen in de krant dat cola slecht voor je was. Je vruchtbaarheid kon er minder door worden, of zelfs weg van gaan. En er zat teveel suiker in of dat andere rare stofje caffeine of koolzuur. Maar toch vond ik het elke vrijdag weer fijn als er een 1,5 liter fles op het aanrecht stond. Een soort extra-gelukkig-gevoel kreeg ik ervan. Alsof er op het etiket stond: Speciaal voor Kayleigh gemaakt, haar lievelings drank.

Tien minuten later kwam de o-zo-geweldige-jongen-die-bij-ons-inwoonde binnen. En ik was zo blij dat ik hem vol op zijn mond kuste. Hij keek wat schichtig naar me maar begon toen te lachen. Ik lachtte mee. We hadden nog nooit echt lichamelijk contact gehad, maar wel een boel gepraat. Over normale dingen, over onnormale dingen en over andere dingen. Het was altijd gezellig met hem. Alleen wie was hij...

Het is vrijdag en we komen samen

Dit is het eerste zinnetje van de Hi reclame slash liedje.
Helaas is het geen vrijdag. En helaas komen we niet samen.
Ik zit nu namelijk in het ict lokaal, waar we rare uitleg hebben over database. En nog veel meer rare dingen. Gelukkig vind de docent het niet erg dat we liever zitten te msnen dan dat we 5 bladzijdes over dit soort onderwerpen zitten te lezen:

· Belang van databases
· Koppeling van databases
· Datamining
· Privacy
· Geografisch Informatiesysteem

Nee, dat is toch niet helemaal mijn stijl, en ik zit dan ook vele malen liever te bloggen, of met klasgenoten te praten over wat voor weer het nu eigelijk buiten is terwijl wij binnen in een kelder zitten met 5 graden onder 0. Achja. Het leven is hard.

En ja school is ook hard, zometeen hebben we weer een gezellig uur van Onze Mentrix die vast weer geweldige leermanieren uitlegt. En ja ze helpen vast, alleen dan moet je niet het verkeerde leren zoals ik gisteravond heb gedaan. Gelukkig was het niet zo erg want het s.o. was erg makkelijk.

En dan moet ik met al mijn power die ik nog heb vanmiddag werken. Om 4 uur. Bij de Hema. Nee, eigelijk zou ik gewoon moeten zeggen, ik heb er geen kracht meer voor. Maar wie boeit dat nou.. Wie maakt dat nou uit of jij er geen kracht voor hebt. School bijvoorbeeld, die maakt dat helemaal niet uit of de Hema directrice, die zou dat echt geen fuck boeien. Die zegt: Jij werken moette! En wel nu! Alhoewel het is geen buitenlander, dus het zal wel keurig ABN zijn!

Dus de moraal van vandaag is: Het tshirt van Gerard en Joling is overbodig, want niemand boeit het iets dat jij er geen kracht meer voor hebt. Want je hebt toch verplichtingen en die moet je uitvoeren, of je nou ziek, moe, ongesteld of slap of whatever bent... Het maakt allemaal niet uit!

Nederland is toch een apart land...

Groetjes
Het Hemameisje!

Bijzondere dingen

Iedereen heeft wel iets bijzonders, bijvoorbeeld hun elleboog knakken of hun arm laten wiegelen alsof het geen bot heeft. Of ze kunnen met hun vingers knippen, wat ik dus echt niet kan. Ze kunnen van alles! Terwijl ik niks kan ontdekken, wat nou echt bijzonder aan me is.....

U kunt zich afvragen, is dat zielig, raar of juist bijzonder. Ik weet het niet..... Ik zou best iets bijzonders willen doen, maar is het bijzonder als je er de hele tijd voor oefent en het dan kan.

Is het zoiets als een beginnende pianospeler zijn, wiens toekomst duidelijk een proffesional is? Of heeft het daar niks mee te maken en is het allemaal toeval... Zoiets als je hebt het of je hebt het niet. En als je het hebt, kan je er dan vanaf komen? Of is het dan iets wat hoort bij je DNA? Of bij je genen. Zoals ze dat altijd zo mooi zeggen.

Mensen willen allemaal uniek zijn, vooral in de puberteit. Maakt zo'n bijzonder iets je dan uniek? Of moet je daar meer voor doen? Je bijzonder kleden, je bijzonder gedragen en bijzonder er uit zien. Moet je je uiterlijk bijzonder maken.... Of juist je innerlijk?

Ze zeggen wel eens dat elke puber hetzelfde is. Vanwege hun gedrag en juist de strijd omdat ze allemaal uniek willen zijn. En ik las eens in een boek, dat pubers hun hele puberteit alleen maar naar hun identiteit op zoek zijn. Hoe kunnen ze dan uniek zijn, als ze niet eens weten wie ze zijn?

Het is een raar verhaal. Bijzondere dingen en uniek zijn. Maar ik heb toch iets ontdekt wat mij bijzonder maakt. Ik schrijf filosofische dingen, terwijl ik helemaal niet filosofisch ben! Dat is pas uniek! En bijzonder. Of misschien draai ik nu wel door. Misschien ben je dan juist raar, en heb je tijd te veel. We zullen het zien! Tot de volgende keer!

Kayleigh

Hyperbolische dag

Goedenacht allemaal!

Vandaag, vrijdag de 15e was
het een hyperbolische dag.
Ja natuurlijk weet ik wat
hyperbolisch betekend. Maar
ik heb er een eigen woord van
gemaakt. Ik las het in het boek:
Katie.com, het boek dat ik van
mijn moeder heb gekregen. Onder
het mom van voorlichting over internet.
Ik heb het boek gelezen, en het is prachtig.

Een mooi voorbeeld van wat voor enge dingen er op internet kunnen gebeuren.
Internet is een prachtig iets. Het is een techniek die gebasseerd is op communicatie.
Het is snel, makkelijk, verslavend en... gevaarlijk.

Ik heb woensdag gesolliciteerd voor de Hema, en ik ben aangenomen. Ik ga morgen mijn kleding halen, wat bestaat uit een 'pantalon', 'polo' en een 'sjaaltje'..... What the heck? Ja ik heb dus kleding aan om vakken te vullen... En als het nou alleen een polo zou zijn.. Maarja....

Zolang het verdiend is het niet belangrijk he? Het gesprek zelf was wel lachwekkend. Haar eerste vraag was waarom ik nu bij de Hema wilde werken. En haar tweede wat ik eigelijk niet zo leuk aan de Hema vondt. Ik vond het moeilijk om te bedenken wat ze wilde horen... De waarheid of een zelfgemaakte waarheid... Moest ik zeggen dat ik liever niet bij de fietsen/verf afdeling wilde werken, of dat ik de kleding nou niet bepaald geweldig vond. Of moest ik keurig zeggen: Nou, eigelijk niets. Ik vind de Hema een geweldige nette winkel. Ik heb er maar iets tussen in gezegd.

Maar vandaag was toch wel een topdag. Eerst 2 uurtjes school. Toen snel naar huis, waar ik op de fiets nog gebeld werd. (Ja levensgevaarlijk!) En daarna met mijn lieve tante naar Leidschenhage ging. Waar we lunchte bij Délifrance (Waar je zeer lekker kan eten, en waar het er goed uitziet!) en gingen shoppen bij leuke winkels.

En geslaagd ben ik! Ik dacht dat dit het hoogtepunt van de dag/week/maand/jaar was. Maar s'avonds gingen we naar een feest. Mijn achtertante en oom waren 35 jaar getrouwd. En waar we volgens mijn achter-achter-achter nicht heen gingen was een dinnershow.. Nou niet dus. We gingen eerst tapas eten, en daarna kregen we een rondvaart op het prachtige water van Den haag! En ik had ook nog obooma gezien. (Ik schrijf het vast en zeker niet goed) Maar het is een kat... :p

Nu zit ik achter de geweldige computer, die opeens een stuk minder interessant is als je er nog maar 2 dagen per week achter mag... Vaag... En morgen? Morgen moet ik hard studeren en ga ik naar de Hema om kleding en huisregels te halen. En ik ga ook nog naar Zinn om met een geheim iemand af te spreken. Allemaal via internet. Nee hoor grapje. Het is Otto maar! (a)
Nu ga ik denk ik naar bed, want het is toch erg saai op msn enzo.

Liefs!