*Stakend of...*

Ik schrijf dit stuk terwijl ik luister naar het prachtige verhaal van meneer van Driel. Hij praat over censuur en zijn vakantieverhalen in Mekka? Er zit vast een link tussen, maar ik heb niet echt goed opgelet. Het is namelijk zo dat we net te horen hebben gekregen dat we vrijdag best mogen staken. Staken ja, op vrijdag, terwijl we les hebben. Maar er zit een staartje aan hoor. We mogen alleen staken als we ons aanmelden op school als formele staker!

Dus, ik zit te twijfelen. Zal ik staken vrijdag of niet. Ik bedoel, waarom zou ik staken. Ik heb maandag gestaakt, en ik heb er eigenlijk een beetje spijt van. Als je op het nieuws kijkt zie je de meest 'rare' mensen voorbij komen. Er wordt van geweld, vernielingen en arrestaties gesproken. Toen ik maandag thuis kwam vond ik het nog best leuk, totdat iemand tegen mij zei: 'Ben je trots op het feit dat je bij die mensen hoort die staken.'

Ja, wat moet ik daar nou op zeggen! Ik ben heus niet trots op mezelf dat ik met mensen heb gelopen die niet eens het verschil weten tussen het ministerie van onderwijs en de tweede kamer. Of mensen die eieren hebben gegooid en de politie hebben uitgescholden. En ik ben ook niet trots op het feit dat ik misschien stakend op foto´s op internet ben te zien. Maar ik ben wel trots op mezelf dat ik me stem heb laten zien. Dat ik niet gewoon weer braaf in de lesbanken ben gaan zitten en heb gezegd, het gaat wel weer voorbij.

En nou staat er dus op de site, dat je via officiele spelregels moet staken:
1. Melden tussen 8 en half 10 bij het 'registratieloket'.
2. Daadwerkelijk naar Amsterdam gaan, of op school blijven.
3. Als je op school blijft, dan in de kantine gaan zitten, en niemand storen.
4. Als je geen staker bent, gewoon naar de lessen volgens het rooster.

Het lijkt wel alsof onze school het aanspoort. Onze rector zei tijdens Biologie: 'Jullie mogen staken, het hoeft niet natuurlijk.' Dus Gideon zijn plan was om om half 9 ons te melden, en dan in de kantine te blijven. Nou dat lijkt me een uitstekend plan, want om nou helemaal naar Amsterdam te gaan vind ik echt belachelijk. Dan ben je en 40 euro aan tram/trein kosten kwijt, en ik moet smiddags ook nog werken!

En dan de Hema hé, het is dat ik er niks mee bereik als ik daar alleen ga staken, maar anders. Ze hebben me ingepland voor volgende week zaterdag(de hélé dag) en zondag. Het is heel leuk dat ik daar geld mee verdien. Maar even serieus, ik zit elke werkdag van half 9 tot half 4 op school behalve vrijdag. En dan moet ik daarna ook nog eens gaan werken. En dan heb je dus eindelijk weekend, tijd voor je zelf enzo. En dan vinden ze het daar logisch om *mijn* vrije tijd af te pakken. En dat voor 2,60 per uur.

Dus dit weekend is voorlopig mijn enige vrije weekend. En dan zijn mijn opa en oma ook nog verdwenen naar Lunteren. Dat is toch oneerlijk?! Ik zit hier hardwerkend, moe en zielig achter de pc. Terwijl zij in Lunteren zitten. Ja, ik weet het al. Ik staak. Voor de rest van mijn leven.

Dream on my girl......

Nooit meer werken!

Ik wil nooit meer werken! Echt nóóit meer.
Er waren vandaag meer pieten dan kinderen.
Pieten haat ik sowieso al. Zeker als het er dan ook nog eens 10 tallen zijn.
En kinderen vind ik ook niet leuk, zeker niet als ze in de weg staan!

Wie bedenkt er nou zoiets dat de winkels open moeten zijn als het sinterklaas is.
In Voorburg! Het barst hier van de christenen.
En dan gaat uiteraard vandaag de Hema open. Van 12 tot 17.
Ik hoop maar dat ik 200% uit krijg betaald. Want ik geloof er geen barst van.

En het was druk he, echt ongelovelijk hoeveel mensen denken op een zondag, nou vandaag zijn de winkels open, ik ga maar eens boodschappen doen. En ik was natuurlijk zo goed om vandaag maar te werken. En dan gaan mensen praten he:
Persoon 1: Iedere winkel is vandaag open hoor!
Persoon 2: Echt niet, de Jumbo is niet eens open!
Persoon 1: Serieus? Daar moest ik nog naar toe.
Persoon 2: Nee echt, kijk maar. Alle lichten zijn uit.
Persoon 1: Dat is dan jammer, ik ga wel naar de Hema.

Mja, mijn trauma is alweer een beetje weggezakt, na mensen doodschieten in Vc.
En gelukkig maar, want morgen moet ik gewoon weer werken. :(

Ik wil niet....

Ik wil niet
zo ontzettend blij zijn
wanneer ik je stem hoor.
Je stem die zo veel meer
belooft dan hij kan houden.
Ik wil niet
in mijn hart geraakt worden
door de stomme smeekbede
van jouw hulpeloosheid
en door jouw lach
die snel uitwist
wat je nooit hebt gezegd.
Ik wil niet
de bedelares van de bedelaar zijn.

Ik wil liefste, ik wil.

Slecht nieuws

Stel je voor, je leven is perfect. Je weet niet wat er bij zou moeten komen, je weet ook niet of je wat kwijt wilt. Het gaat allemaal zoals jij wilt. Je hebt een vriend/man, wie weet wel kinderen. Een leuk huisje, met een tuintje, of een groot balkonnetje. Je hebt een goede band met je familie, en fijne vrienden. Je kunt goed met je partner praten, en je hebt zelfs een goed seksleven. So, what's the fucking point... Nou, op een dag kom je thuis van een leuke werkdag, je kust je partner uitgebreidt en hij lijkt afwezig. Je vraagt wat er is, en opeens, veranderd heel je leven.

Slecht nieuws is een ramp voor deze samenleving. Slecht nieuws dat kan gewoon niet door de beugel. Maar, kan je door slecht nieuws nog gelukkig zijn? Want iedereen wil gelukkig zijn. Ik kan me voorstellen dat mijn moeder gelukkig wil zijn, zonder drank, en met de kinderen. Of juist andersom, want dat weet ik helemaal niet hé. Ik kan niet in mijn moeder kijken. Ik zou dat wel willen hoor, want dat lijkt me nou juist reuze interessant. Maar dit gaat natuurlijk weer nergens over. Het spijt me echt mensen, ik krijg vandaag niks uit me mouw geschudt.

Ik heb gewoon behoefte om te schrijven, het zal wel komen door de liedjes die ik luister. Allemaal van die vage liefdes liedjes, of van die deprimenterende (is dat een woord?) liedjes. En dat terwijl het nog niet eens winter is. Want ja, met de winter word iedereen depressief. Logisch trouwens, de zon is veel beter. En dan hebben we in de zomer niet eens veel zon gehad! En toch ben ik nu gelukkig vrolijk hoor. Of eigelijk vrolijk gelukkig zelfs. Zou dat ook komen door die liedjes? Nee, je kan niet alleen door liedjes gelukkig worden.

Maar gisteravond was wel stoer. Je weet wel, zo'n avond waar je eens een keer geen virtueel sociaal contact heb, maar gewoon in het echt. Nee, ik heb niks tegen chatten hoor! Sterker nog, ik ben/was er verslaafd aan. Net zo als aan vietcong, waar ik gister mijn vader heb verslagen. Vietcong, wat ik echt het uberspel vind, maar vele mensen vinden het een rot spel, waar je niet eens over liggende bomen kan springen. (Wat wel kan overigens.)

Ik dwaal af, gister gingen we naar Lindsay, met nog een paar mensen en daar was iemand al dronken en wel aangekomen. Wat wel grappig was trouwens, maar dat terzijde. We zagen ook nog enge lichten in de lucht en gingen naar buiten! Nou, zo ver zijn we niet gelopen, want het bleek van het Malieveld af te komen. Je zag die stralen echt helemaal daar van daan komen. Aangezien we net een enge film hadden gezien, was het erg eng buiten. En Laura viel ook nog eens 8 keer ofzo. xD En ook dronk ik Tia Maria, wat ik niemand aanraadt, want dat is me nou toch vies! Het smaakt naar koffie. En hoewel ik koffie heel sexcii vind, vind ik het niet lekker.

En jongens hé, ja wat heb je eraan. Niks joh! Alhoewel, Marianne Fredriksson had een boek: Als vrouwen wijs waren. Moeten we daaruit concluderen dat mannen wel wijs zijn? Want mannen komen soms echt van een of andere gekke planeet. Gisteravond gingen Laura en ik terug. Wij roepen naar die gekke jongens, en zij draaien om, er komt nog rook uit hun mond van een sigaret die ze lichtjes in hun hand houden. Maar wij waren al verder gefietst. Toch waren het gekke jongens, of misschien heel normaal. Want wat is gek en wat is normaal.

En ja toen kwam ik thuis, weer gauw achter de computer natuurlijk. Want zoals ik al zei, ik ben verslaafd. Niet alleen aan chatten of vcen ofzo, wel aan meer, maar dat weten sommige mensen wel. Enne, ja achter die computer, daar zit ik nu eigelijk nog steeds. Alhoewel, ik ben natuurlijk wel naar bed gegaan. Even. En ik heb even gelezen in het boek: Het verotte leven van Floortje Bloem. Dat is toch zo'n mooi boek hé. Het gaat voornamelijk over thuisproblemen, drugs, opvangtehuizen en prostitie.

Ja, daar kan ik me echt helemaal in verdiepen. Zo'n mooi boek, en dan na 2 uur ofzo, slapen. En dan de volgende dag rustig om half 4 wakker worden. Niet dat dat vandaag gebeurd was, want mijn pa riep mij natuurlijk. En weet u waarom mijn pa mij riep, omdat ik wakker moest worden natuurlijk. Maar volgens hem lag er nog een sauceizen broodje op het bord. Dus ik rennen, nee hoor dat viel wel mee, maar ik dacht, dat is wel lekker. En NEE! Er lag dus gewoon niks meer.

Ja, dat vind ik nou belachelijk. Belachelijk en slecht nieuws. En daar ga ik nú mijn broertje op aanspreken, die op dit moment het nodig vind om mijn computer uit mijn kamer te halen en te slopen. Ach, ik krijg toch de laptop he pap! Maar ondanks al dit slechte nieuws, blijf ik gelukkig vrolijk of vrolijk gelukkig.

Wat u wilt.

I feel, you feel, we feelen?

Neeeee Kayleigh, het is heel anders zullen de gene die Engels kunnen wel zeggen. Maar ik schrijf het lekker zo. Omdat ik tóch stout ben! Maar vandaag wil ik het even over gevoelens hebben. En het uiten ervan. Je hebt positieve gevoelens: vrolijk, blij, opwinding, verliefd, geamuseerd, dankbaar, verukt, enthausiast, gelukkig en optimistisch. Maar daarentegen heb je natuurlijk ook negatieve gevoelens: boos, teleurgesteld, jaloers, verdrietig, gekwetst, ellendig, verward, spijt, moe, pessimistisch en nog vele meer. Ik ga vandaag proberen om een brede uitleg over een van deze gevoelens/emoties te geven.

Bij bepaalde stemmingen kunnen er gevoelens of emoties optreden. Bijvoorbeeld bij het luisteren van muziek, het kijken van tv of gewoon op straat rondlopen. Máár gevoelens en emoties zijn volgens biopsychologisch onderzoek niet hetzelfde! Emoties zijn innerlijke belevingen of affectieve reacties. Gevoelens zijn vaak samen gepaard met emoties en met een bewuste beleving van de affectieve gebeurtenis! Maar hier gaan we niet dieper op in, want dat word te moeilijk. Maar wat ik graag wilde weten. Waarom is er verdriet? Waarom huilen we?

Wanneer je zal huilen op een begravenis, zal niemand het vreemd vinden. Maar in het algemeen is huilen toch niet helemaal geaccepteerd. Althans, niet bij mannen. Waarom niet? Huilen begint al wanneer je geboren word, zo komt je ademhaling op gang. Huilen gaat door wanneer je voor het eerst op je fietstje zonder wieltjes fietst en valt. Huilen gaat verder wanneer je voor het eerst in je leven gedumpt bent. Sommige mensen huilen als het Zomer wordt, sommige wanneer het kerst is.

Huilen is volgens Wikipedia een universeel en typisch menselijk verschijnsel. Huilen laat opluchten is het meest gegeven antwoord op het weinige onderzoek wat er naar gedaan is. Huilen kan de stemming verbeteren, maar uiteindelijk is huilen een uiting van hulpeloosheid. De emotiepsycholoog Nico Frijda zei ooit: ‘Vrouwen huilen meer dan mannen omdat huilen een machtsmiddel van de zwakken is… (En dit stond notabene in de Opzij!) Ze gaf de verklaring dat zelfs de stoerste mannen dan even rustiger deden. Maar macht is niet de enige verklaring. Want jongens die opgroeien in een gezin waarin de zoons wordt geleerd dat echte mannen niet huilen, zullen later ook minder tranen vergieten dan jongens die opgroeien in een gezin waarin huilen meer is geaccepteerd. In plaats van huilen zullen ze eerder schelden, vloeken en slaan.

Dan heb je ook nog twee soorten mensen, mensen die hun gevoel vrij snel uiten en ook vrij makkelijk een traan laten vallen. En mensen die hun gevoel opkroppen en alleen sommige emoties uiten. Ik ben het laatste tiepje. Ik hou niet van huilen. Ik hou absoluut niet van huilen. Ik word al hysterisch als ik op een crematie ga snikken. En dat is erg, want mijn ogen doen ook al pogingen om water te lozen als andere mensen huilen! Vooral mensen die dicht bij mij staan kan ik niet zien huilen, ik word er een soort neerslachtig van. Ik vind het moeilijk om zulke mensen te steunen en troosten. Ik klap dicht, weet niet wat ik moet zeggen en doe dan maar wanhopige pogingen om mezelf niet als een arrogante bitch te weerspiegelen.

Ik dacht altijd, huilen is slecht. Zoals het hier staat komt het misschien ook zo over. Maar de afgelopen tijd heb ik wel wat anders geleerd. En dat was goed, want nu weet ik dat ik tenminste ook een keer in me bed kan kruipen om een potje hevig te snikken. En toch ben ik bang dat dit opluchtende aspect van het leven aan mij voorbij zal moeten gaan. Ik hou nu eenmaal niet van huilen. Maar huilt u gerust wel. Ik zal u er niet meer op af rekenen.

Ik ben lekker stout! (A)

Ik wil niet meer, ik wil niet meer!
Ik wil geen handjes geven!
Ik wil niet zeggen elke keer:
Jawel mevrouw, jawel meneer...
nee, nooit meer in m'n leven!
Ik hou m'n handen op m'n rug
en ik zeg lekker niks terug!

Ik wil geen vieze havermout,
ik wil geen tandjes poetsen!
Ik wil lekker knoeien met het zout,
ik wil niet aardig zijn, maar stout
en van de leuning roetsen
en schipbreuk spelen in de teilen
ik wil spugen op het zeil!

En heel hard stampen in een plas
en dan m'n tong uitsteken
en morsen op m'n nieuwe jas
en ik wil overmorgen pas
weer met twee woorden spreken!
En ik wil alles wat niet mag,
de hele dag, de hele dag!

En ik wil op de kanapee
met hele vuile schoenen
en ik wil aldoor gillen: nee!
En ik wil met de melkboer mee
en dan het paardje zoenen.
En dat is alles wat ik wil
en als ze kwaad zijn, zeg ik: Bil!

uit: 'Ik ben lekker stout' van Annie M.G. Schmidt

When I was young...

Een tijdje geleden was ik nog in Lunteren zoals jullie weten. Wanneer ik een mogelijkheid zie om te gaan dan wil ik, moet ik, zou ik bijna gaan desalnietemin heb ik een vader die daar niet altijd op zit te wachten. Maar ik blijf van Lunteren houden. Voor altijd, althans dat weet ik natuurlijk niet want ik kan niet in de toekomst kijken.

Maar, het blijft mijn vader verbazen waarom ik nog naar Lunteren ga, immers de rest van de kids heeft afgehaakt, behalve die gene die jong zijn. En ik heb er eens over nagedacht en ik denk een antwoord te hebben.

Mijn tante zei een keer, dat ze wel in Lunteren zou willen wonen. Mijn fantasie sloeg op hol begrijpen jullie wel want ik zou dat maar al te graag willen. Maar zou dat goed zijn, beter zijn, zou het dan nog steeds zo leuk zijn. Nee! Want, Lunteren is speciaal voor me, de natuur is geweldig, een fijne afwisseling met zo'n stad als Voorburg en ik kan me er uitstekend vermaken. Vroeger ging ik in de speeltuin spelen, nu loop/jog of mountainbike ik door het bos en bij de zandvlakte. Vroeger speelde we tikkertje of gingen we meedoen met het vakantie team, nu bedenken we zelf wel dingen.

Toen ik klein was kon ik nog alles doen en laten. Mij werd verteld dat Sinterklaas niet bestond en ik ging huilen. Ik heb zelfs mijn nichtje verteld dat Sinterklaas niet bestond! Waarom ik haar niet verteld heb dat de Kerstman niet bestaat weet ik niet, maar Sinterklaas deed pijn! En mijn mama en papa snapte maar niet dat ik ging huilen!

Toen ik klein was bleef ik altijd bij mijn opa en oma slapen, en in hun slaapkamer hadden ze een muur, een muur met donker bruin gelakt hout en een soort wapens erop. En een boekenkast, met veel boeken waar ik altijd naar keek. Maar die muur bleef toch het interessants.
Je keek er s'ochtends even naar, en s'avonds weer. Je fantasie kon je even de vrije loop laten gaan en bedenken wat er met die wapens wel eens gebeurd zou kunnen zijn. Bij die muur kwam altijd een oorlogs gevoel bij me omhoog, een 2wo, dat wel. Want de eerste wist ik niet. Maar ik bleef het interessant vinden en heb er zelfs nachten over gedroomd. Toen ik laatst kwam zag ik dat mijn opa die muur wit geverfd heeft en de wapens weg waren.

Toen ik nog klein was gingen we altijd naar de Aldi. De aldi in Leidschendam, waar ook nog brandweerdagen waren. We parkeerden daar met mijn papa zijn rode autotje (ook al een renault) en dan kusten mijn mama en papa nog even en gingen we boodschappen doen. Zou mijn vader het toen geen tijdsverdrijf hebben gevonden? Ik vond het altijd wel leuk, boodschappen doen. Ook een keer kreeg ik mijn vinger tussen die rode auto. En zeer dat dat deed! Het is raar wat voor herinneringen je daar aan over houd. Je jeugd blijkt toch belangrijk te zijn voor de rest van je leven.

Gelukkig heb ik tot nu toe een goede jeugd gehad!

Liefsssss Tamashiiiiiiii

Come back van Sinterklaas!

Sinterklaas wordt steeds beroemder en beruchter. Beroemder vanwege vele kindertjes die elk jaar weer wat in hun schoen verwachtte van de goedheiligman. En beruchter vanwege dat grotere kindertjes steeds grotere kadootjes willen. Zo denkt mijn broertje nooit aan sinterklaas, maar opeens begon hij vorige week te schreeuwen over dat we het dit jaar toch echt weer moesten vieren. Niemand gelooft meer in onze familie, dus mijn vader dacht dat het dit jaar wel overbodig zou zijn. Maar nee! We gaan gewoon door met deze geweldige traditie. Vorig jaar vierde we het immers nog bij onze overgrootmoeder die natuurlijk nu in haar graf (niet dat ze die heeft) hoopt dat wij een fijne sinterklaasviering hebben.

Elk kind schrijft prachtige gedichten en brieven aan de man van wie je denkt dat hij uit Spanje komt en élk kind een kadootje geeft. En de pieten, die elke dag aan gymnastiek doen, want ze moeten natuurlijk elk dak op komen en in de schoorsteen kruipen. Daarom zijn er natuurlijk ook schoorsteen-schoon-maak-mannetjes. De maatschappij denkt óók aan alles! Eigelijk moeten we de maatschappij bedanken, en blij zijn voor deze goede zorgen. Maar nee! Want elk kind wordt voorgelogen! Keihard! En dan vinden de ouders het raar als het kind rond zijn 9/10 harstikke depresief wordt omdat sinterklaas niet bestaat! Het vertrouwd zijn ouders niet meer, en de samenleving vind ie kut.

Waarom is er dan toch elk jaar zoveel rumoer rond 5 december. Elk jaar weer honderden pieten en sinterklaasen in auto's. In elke winkel ligt sinterklaasversiering, snoepgoed en marsepein! (Dat is het geweldigste snoepgoed ooit) En elk jaar weer suprises op school, en kadootjes van 5 euro. Elk jaar weer je vader of opa die stiekem de kadootjes voor de deur neerzet en snel wegrent. En elk jaar weer die spanning!

Nou, het is eigelijk heel simpel. Het is net zo als kerst. De sfeer, de gezelligheid, het snoepen, de cadeau's, de familie bij elkaar! Gewoon gezellig! Maar, het is ook heel duur. Zeker voor ouders. Als klein kind en tiener en puber kan je zeggen, jij betaalt! Maar ik ondervind steeds meer dat je naarmate je ouder wordt, meer moet gaan betalen. En dan niet verzekeringen, ofzoiets dergelijk......


Nederlanders geven dit jaar 20 procent meer uit aan het vieren van het kinderfeest dan vorig jaar, zo liet de Raad Nederlandse Detailhandel woensdag weten.

Dat bedoel ik nou. 20 procent meer! Aan sinterklaasinkopen. Een vriendin van mij zei vorige week dat ze al kerstinkopen ging doen! Het wordt steeds gekker. Maar ach, ik heb niks te klagen! Want wij vieren dit jaar gewoon nog sinterklaas en kerst! Gelukkig maar!

Smaak subjectief?

Typ het woordje smaak in op Google en je krijgt honderden hits. Niet alleen restaurant's vinden het woordje smaak spectaculair, maar ook designwinkels kunnen er wat van! Al is smaak een zintuig, in reclames is het een verborgen verleiding. Zelfs in reclames over straatverlichting komt smaak te pas. En alsof dit allemaal niet genoeg is, bestaat er in elk Europees land ook nog een week-van-de-smaak! Maar de grote vraag is: Is smaak nou eigelijk echt subjectief of niet?

Ik dacht van wel, maar hoe kan het dan dat mensen in het algemeen een grote volvo, bmw of saab mooier vinden dan een mini of een ka. En als er dan mensen zijn die een ka toch mooier vinden, dan zeggen de mensen die een volvo hebben: Jij hebt echt geen smaak! Hetzelfde geldt voor muziek. De ene vind klasiek leuk, de ander hardcore. En ik bijvoorbeeld heb een grondige teringhekel aan hardcore. Mag ik dan zeggen dat degene die hardcore wel de shit vinden totaal geeeen smaak hebben?

Of moet je dat dan beargumenteren, en als je argumentatie dan zo goed is, klopt het dan dat die gozer die naar die zooi luistert inderdaad geen smaak heeft?

Smaak is natuurlijk ook afhankelijk van de leeftijd die je hebt. Iemand van 80 zie ik nog geen k3 luisteren, maar mijn broertje bijvoorbeeld wel. (Grapje hoor!) Ik zie iemand van 80 ook geen designinrichting hebben, maar wie weet, als ze de reclame zien met de verborgen verleiders. Maar mensen van 80 zouden toch een goede smaak moeten hebben, althans een volgroeide smaak. Want als je jong bent, en je houdt niet van nasi of spruitjes. Dan zeggen de volwassenen, je smaak zintuig moet zich nog ontwikkelen. Dus smaak groeit!

Althans, je zintuig groeit. Maar van de week hoorde ik iemand zeggen: Dit liedje komt nog uit mijn kinderjaren, en het is nog steeds leuk! Dus smaak hoeft niet te veranderen. En dat is eerlijk gezegd dramatisch. Want net zo als andere mensen vind ik, dat er heel veel mensen zijn met een slechte smaak. Oh, wat zeg ik nou, jaja. Er zijn heel veel mensen met een slechte smaak. Ik kan hier een heel rijtje neer zetten, maar het ergste vind ik toch wel hoe mensen zich kunnen kleden. Helaas werk ik in een internationale retailorganisatie, namelijk de Hema. En daar komen elke dag heel wat mensen met een slechte kledingsmaak!

Maar, daar mag ik natuuurlijk niks over zeggen. Want met kleding leg je je ziel bloot. Tenminste dat wordt gezegd. Met kleding laat je zien hoe je je voelt, en blablabla. Dus smaak is eigelijk niet van toepassing bij kleding. Maar waar is smaak dan wel van toepassing bij? Eten natuurlijk!

En ja, eten, dat is natuurlijk favoriet bij de nederlanders. En niet alleen bij de nederlanders, andere landen lijken wel een fetisj te hebben voor eten. Neem nou Gordon Ramsay met zijn elf restauranten waarvan er 6 een of meer michelinsterren hebben. Of Jamie Oliver die 8 succesvolle boeken heeft geschreven. Die mensen hebben smaak. Die mensen weten wat lekker is, wat trouwens heel sporadisch is. En die mensen weten wat absoluut niet te eten is en wat je echt niet in restaurants kan serveren.

Dus laten we het zo stellen. Smaak is subjectief, maar het is ook iets wat objectief wordt naarmate meer mensen het goed/lekker of slecht/vies vinden. Neem 2 mensen met een andere smaak en je blijft twee smaken houden. Maar heb je een bevolking vol met smaken, dan krijg je een probleem. Want er zijn altijd mensen die hebben dezelfde smaak. En die kunnen dan zeggen, ja jij hebt een slechte smaak. En volg mijn raad. Kijk uit voor deze mensen! Ze strijden namelijk tegen de wat zij noemen smaakloze-mensen!

Hokje slash etiketje?

Hoe meer zielen hoe meer vreugd gaat in velen gevallen niet op. Zoals in Vietcong, waar je hoe meer mensen er zijn, hoe meer je er afknalt. Of in een ruzie/oorlog, dan is het spreekwoord zeker niet van de orde!

Dit bedacht ik zomaar vandaag toen ik iemand in Vietcong met de naam Shakespeare kwam spelen. En Shakespeare was een groot man, en een man die vol was van romantiek. Dus hoe iemand er op komt om die naam tijdens een schietspel te gebruiken vind ik een schande! Maar ach, zo zijn er nog meer 'rare' mensen. Ik ben vandaag ook door iemand als 'speciaal' persoon bestemd. *Yay, ik word in een hokje geplaatst!* In dit geval was dat positief, maar als ik het over speciale personen heb, dan praat ik bijvoorbeeld over Bush of Hitler of mijn moeder. Dat laatste is natuurlijk niet negatief, maar mijn mama is gewoon een speciaal persoon. Maar laten we het vandaag even over de eerste twee hebben.

Bush is gewoon, simpelweg en uiteraard (het is een president!!.') een beetje speciaal. *Weer een hokje :o* Maar iemand uit de Metro maakte het wel heel bont, deze beschreef Bush als een tweede Hitler. Hitler, u weet wel, diegene die 6 miljoen Joden heeft vermoord, en als u het niet weet, kijk eens Schindler's list. Een onwijs goede film, helemaal in het zwart/wit en duurt 195 minuten! Maar, eh goed terug naar het onderwerp. Bush dus, ik vind het echt zo lullig dat hij een tweede Hitler wordt genoemd. Ik bedoel Hitler, die enge vent. Die hele enge vent. Dat is toch geen vergelijking, ook al is hij nog zo slecht. Hitler was doorgedraaid, gek, eng, vies en ziek. Dat vind toch iedereen? (Behalve neonazi's dan). *Laatste hokje?*

Neonazi's zijn ook zo 'speciaal'. Ik vind het altijd interessant hoe mensen denken, (misschien zou ik daarom psychologe willen worden) en dan kun je deze groep zeker niet vergeten. Er zijn meer dan evenveel bladzijdes geschreven over élke dag dat de 2e wo er was, en toch zeggen/beweren sommige mensen dat het gewoon niet bestaan heeft. Het is zoiets als Sinterklaas. Eerst word je verteld dat het bestaat, en dan bestaat het op eens niet! Ik zou haast gaan twijfelen, maar als ik twijfel, ben ik dan ook een neonazi? Ben ik dan ook 'speciaal'? Kunt Ú eigelijk zeggen dat ik 'speciaal' bent (Behalve de mensen die mij echt kennen natuurlijk ;). Kun je mensen eigelijk een etiket opplakken?

Nu gaat u vast zeggen: Ja, dat kan. Want inderdaad, dat doet iedereen. Iedereen plakt elkaar een etiket op, of plaatst je in een hokje. En dat is nou precies het verrotte van de mensheid. U herinnert zich vast de log van een paar dagen geleden, over Return to sender. En hier maak ik vast niet veel vrienden mee, maar iedereen had een etiket/hokje voor Katja Schuurman. Máár, wie kent Katja in het echt? Wie heeft haar gesproken rl? Wie weet nou eigelijk echt in welk hokje Katja past, dan zijzelf. En waarschijnlijk weet zij zelf het ook niet. Want iedereen is in zijn leven op zoek naar zichzelf.

We weten niet in welk hokje we passen, of welk etiket we hebben, en of we ergens in passen. Terwijl we andere overal in plaatsen.... Achja, mens eigen hé. ;)