zaterdag 13 december 2008

De wil ondermijnt het gezag

Mijn gedachtes slenteren rond
Moe van het lange zwerven
Nooit waren ze zo gewond
Bang om af te sterven.
Mijn gevoelens kroppen zich op.
Is dit wel wat ik wil?
Zenuwachtig drukte ik op de knop.
Ik stopte en werd doodstil.
Lang was ik aan het trachten
om dingen te begrijpen
zonder gevoelens te verkrachten.
Ik danste naar je pijpen,
zonder te weten waarom.
Toen mijn droom een uitweg vond
leek het alsof ik een berg beklom
en viel.... naar de afgrond.

© Kayleigh.

vrijdag 12 december 2008

Loverboy

'Grote steden willen van het woord loverboy af. Dit woord doet ze denken aan liefde. En een loverboy heeft helemaal niks met liefde te maken. Ze zien het woord liever wijzigen in meisjesmisbruiker. Geert Wilders ziet het woord liever wijzigen in... Alochtoon!'

Afkomstig van Radio538.

donderdag 11 december 2008

Life is not what it seems?

Toen het klaar met Sinterklaas was, werd de volgende dag direct de kamer omgetoverd tot een waarachtig rood perfect geheel wat Kerstmis heet. Kerstmis wat staat voor vrede. En voor nog een heleboel andere dingen. Maar daar gaat het even niet om. Hoe kunnen wij als Nederland. Als een vredeliefhebbend land... wat oorlog viert in Afghanistan, nu Kerstmis vieren?
Hoe kan men nu denken. Ja, in Nederland is vrede, in Nederland is liefde, Nederland is in kerstsfeer en daarom eten we veel. En daarom drinken we veel. En daarom feesten we. Het liefst de hele nacht lang.
Maar hoe kan dat nu, als in zo veel andere landen tot diep in de nacht oorlog wordt gevierd.
En direct de volgende dag weer.
Waar de oorlog door gaat.
Ook al is het f#cking Kerstmis.

Gisteravond kwam bij DWDD, Rene Froger en zijn vrouw. Ze hadden het natuurlijk over hun nieuwe programma. Wat kennelijk een hit is, ondanks dat ik het nog nooit gekeken heb.
Mensen die miljonair zijn, en dus voor een maand doen alsof ze geen geld hebben.
De boodschap die zij naar buiten laten komen is wellicht goed; Bekenheid aan de voedselbanken!
En ik vond het een goede boodschap, een fijne boodschap. En ze doen het goed.
Totdat ik mevrouw Froger aan het woord hoordde.
Het ging over het feit of haar kinderen hier ook wat van leerden.
Zij sprak; Ja zeker weten, mijn oudste zei vorige week: 'Mama, ik wil ook wel eens een goed boek voor mijn verjaardag, dan mag je de rest storten voor een goed doel.'

Dit is absoluut mooie uitspraak. Ik bedoel, een zoon van pak-em-beet de leeftijd van mijn broertje die daaraan denkt. Wel, prachtig toch. Maar nu komt het!
Ik zou wel eens willen weten, hoeveel dat overige geld dan is wat mama Froger moet/gaat storten voor het goede doel.

Want als je weet dat een goed nieuw boek wellicht 20 a 30 euro kost.. Wat krijgen deze kinderen dan voor hun verjaardag. Ik bedoel, je stort niet 'maar' 20 euro voor het goede doel als miljonair toch?

En dat maakt de uitspraak van de zoon van mevrouw Froger toch weer relatief inferieur.
Makkelijk gezegd neem ik het mevrouw Froger gewoon kwalijk dat ze zoiets in DWDD durft te zeggen. Er leven mensen zonder huis/dak/eten/drinken/water in derdewereld landen. En dan zegt zij dat haar zonen er heus wel van geleerd hebben omdat zoon Froger met zo'n opmerking komt.

I mean, als zonen Froger dat als enige ervan geleerd hebben. Wat voor thuis situatie hadden ze eerst dan? Dachten ze dan nooit na over de minder bedeelden? Was het voor hun dan alleen maar ik, ik en ik? Ik vind het een gebrekkige situatie.

Daarnaast was ik waarschijnlijk al in mineur vanwege dat DWDD steeds slechter en korter lijkt te worden. Eerst kwam Erica Terpstra aan het woord, over haar boek: 'Help, ik val af?' Ik bedoel maar. Misschien heeft DWDD ook last van de kredietkrisis en nodigen ze daarom alleen mensen uit waarvoor ze niks hoeven te betalen....


Toen het programma dan ook om tien over stopte, was ik helemaal geirriteerd. Want waarom stopte het zo vroeg....?

Er kwam voetbal.
Life is not what it seems? No it's worse.

woensdag 10 december 2008

Doodgaan

Ik heb mijn enkel geblesseerd.
Nu kan ik nog maar moeilijk lopen.
Ik heb geen idee hoe ik het gedaan heb.
Daarom is het vervelend.
Het is natuurlijk sowieso vervelend.
Dat ik niet meer kan lopen.
Maar het is vervelender dat ik de oorzaak niet weet.
Want ik ben iemand die altijd de oorzaak wilt weten.
Met alles, bij alles, voor alles.

Op mijn blog staan duizenden vragen.
Verborgen vragen.
Vragen die open en bloot staan.
Vragen die een verlangen beantwoorden.
Maar bovenal;
vragen die een antwoord willen.

Zal ik die antwoorden ooit krijgen?
Zal ik ooit met een gerust hart dood gaan?

Mevr Bon zei het al; Het is weekeinde, en geen weekend.
Mevr Bon stierf.
Zonder antwoorden op haar vragen.
Maar toch stond er op haar kaart, ze is met een gerust hart dood gegaan.
Ik zeg van niet.

dinsdag 9 december 2008

'Drive'

Dit is wat ik me bedacht;
Wat moet je doen, als je nergens goed in bent.
Je kan niks, daarom doe je niks.
Je hebt geen zin om iets te leren.
Je hebt ook geen zin om iets te doen.
Daarom doe je niks, leer je niks. En kan je niks.

Zou dat kloppen?
Want voordat je een talent hebt, moet je daar jaren lang voor oefenen?
Of zit het in je genen, of is het een gave.
Of is het iets, wat zomaar denkt dat het jouw gaat overvallen?
Is het iets waar je je zorgen over moet maken?

De dingen die ik kon, zijn afgelopen en voorbij.
Bijvoorbeeld, neem nu paardrijden.
Mijn moeder vond dat ik heel goed kon paardrijden.
Ik vond van niet, maar toch;
Ik deed het elke week, met redelijk wat plezier.
Toen kwam er een moment waarop ik dacht,
dit is toch niet wat ik wil.
En weg was mijn plezier. En weg was mijn rijkunst.
Voor mij was het weg. Want ik had de 'drive' niet meer.
Voor mijn moeder was dat talent er nog steeds.

Wat mijn vraag is; mensen zeggen altijd dat wanneer je iets heel graag wilt, het mogelijk is.
Naar mijn mening is er maar een bepaalde mogelijkheid om dingen waar te maken.
Zowel economisch als fysiek/geestelijk.
Als je iets graag wilt, wat houd het woordje graag dan in.
Ik bedoel, ik wil graag een paard, en een hele mooie boot. Maar met een BMW cabrio 320IA2 ben ik ook tevreden.

Ik wil ook gezondheid. Of geluk. Of goede prestaties. Bovenal wil ik liefde.
Maar ik zou niet weten hoe ik liefde moet opwekken. Of hoe ik iemand verliefd kan laten worden. Want dat is wat ik heel graag zou willen.

Zou dat ooit mogelijk zijn? Wellicht met mijn allergrootste talent? Of m'n gave? Of iets wat in mijn genen zit? Of misschien toch met die 'drive'?

I still don't know. And maybe it's better if I shouldn't know.

Liefs, TamaKayl.

Voelend denken.

Sinds ik weet, dat ik het niet vergeet, zou ik het hier schrijven, maar dacht ik dat het niet nodig was. Toen ik wist, dat ik graag wilde, schrijven. Dacht ik, maar het klopt niet. Ik wilde niet, dat iedereen, mijn woorden zou kunnen lezen. Ik wilde niet, dat iedereen, wist wat ik zou denken. Ik wilde niet, dat iedereen, mij kende. Al was het alleen van buitenaf.
Wat ik voelde, moest bij mij blijven.
Wat ik dacht, wilde ik kwijt.

Maar nu denk ik dat ik voel. En ik voel de dingen die ik denk.
Ik kan geen onderscheid meer maken, want het is een vloeiend geheel.
Ik wil hier niet schrijven wat ik voel, want gevoelens zijn niet fijn.
Maar op een dag, wanneer iedereen, dood zult zijn..
Zullen mijn gevoelens over internet zweven.
Als onbedoelde breuklijn.
Degene die dan nog leven..
zullen even...
heel even
zweven.

En uiteindelijk nadenken, over wat ik zei.
Tenzij.
Ik me bedenk,
en mijn gevoelens
niemand schenk.

Shining star

Where are you now, now that I need you so much?
Tears on my pillow wherever you go
I'll cry me a river that leads to your ocean
You never see me fall apart
In the words of a broken heart
It's just emotion that's taken me over
Caught up in sorrow, lost in my soul
But if you don't come back
Come home to me, darling
Don’t you know there's nobody left in this world to hold you tight
Don’t you know there's nobody left in this world to kiss goodnight

I'm there at your side,
I'm part of all the things you are
But you've got a part of someone else
You've got to find your shining star

vrijdag 5 december 2008

Mijn mens

De ramen zijn leeg
de deuren zijn dicht.
Terwijl ik denk waarvoor,
waarvoor ben ik gezwicht?
Kan niet meer ademen,
eten of slapen wellicht.
Ik wil het weten zegt ze,
terwijl het licht zich afsluit.
en de muziek begint.
Het extreme ervaart ze
nooit was ze kind.
Ze wil niet meer doen
alsof ze groot is
dapper is.
Ze wil niet meer doen
alsof ze mens is.
© Kayleigh.

vrijdag 14 november 2008

Radeloos

Volgens de media mogen we zo veel niet. Kijk eens naar een aantal jaar geleden.
Er kwamen scoubidoo touwtjes in zicht. Het werd een hippe rage. Iedereen vond het leuk.
Kinderen waren blij en vrolijk, waren in hun zelf gekeerd, niet langer meer lastig voor hun ouders.
Ouders waren blij en vrolijk, waren in hun zelf gekeerd, niet langer meer ouders voor lastige kinderen.

Maar toen, toen kwam op het nieuws dat scoubidoo touwtjes kankerverwekkend waren. Als je ze aanraakte, er in beet et cetera, kon je kankerverwekkende stoffen binnen krijgen die heel slecht voor je waren.
Dus, de rage ging over, de hipheid ging over. Lastige kinderen kwamen terug, vermoeiende ouders des te meer.
Een groot probleem is die media dus. Een groot overdrijvend manipulerend probleem.

Laatst was er een programma, Radar, op de tv. Wat ging over de vis van tegenwoordig. Er werd altijd geroepen dat vis eten beter voor het milieu was dan vlees eten. Niks van waar dus. We vissen de zee nog leeg. En daarnaast komt dat de zee zo vervuild is, dat je nog op moet gaan letten ook hoeveel vis je eet. Nou at mijn oma geen vis, want dat vond ze niet zo lekker. Toen ging ze maar aan de vispillen. Wat blijkt nu? Voor één liter visolie heb je 100 tot 150 kilo wilde vis uit de zee gejat.

Wat een probleem.
Want hierbij komend is dat we over pak-em-beet 100 jaar aan de insecten moeten omdat er geen vlees of vis meer is.
Ook mogen we geen appels meer, want de glazuur tast toch je tanden aan.
Je mag maar 2 eieren per week eten, anders krijg je enge ziektes.
Rauwe champignons, het liefst niet eten. Dit kan kankerverwekkend zijn.
Daarnaast mag je spinazie niet opwarmen, want dat straalt iets uit.
Bananen zijn kankerverwekkend, die mag je dus ook laten staan.
Vlees en vis kunt u nu ook van uw lijstje afschrappen. Want dat blijkt tóch niet zo gezond te zijn, als ze dachten.

Goed, ik ben al begonnen aan mijn lijstje met wat er op dit moment bekend is.
Doet u mee?
(Graag snel beginnen, want de media gaat zo snel, morgen is er alweer een nieuw product bekend!)

Een groot probleem is die media dus. Een groot overdrijvend manipulerend probleem.

Machteloze gevoelens

Gevoelens, machteloos, fuckende sensationele gevoelens.

Ik mis het gevoel, dat als, wanneer iemand zegt, dat hij/zij, echt verliefd is.
Wanneer, dit wederzijds is, ontstaat er, liefde.
Liefde, in naam van God.
Liefde, in naam van regenbogen.
Liefde, in naam van voortplanting.
Liefde, in mijn naam, jouw naam, onze naam.

Maar wanneer is mijn liefde echte liefde? Geloof ik uberhaupt in echte liefde? Wanneer voelt het als liefde?

Ik hou van mijn vader. En van mijn moeder. Maar beide op verschillende manieren. Ik hou ook van mijn oma, of nichtje. Ik hou van J. Ik hou van vrienden en vriendinnen. Maar godogod hoe verschillend is die relatie van liefde. Alle gedichten, gaan over, de ware. De ware, in de, liefde. In de gedichten bestaat diegene dus. Hij of zij is er. Over hem of haar wordt gesproken. Hij of zij is beroemd, vanwege.... niets meer of minder dan gevoelens.

Gevoelens zijn vervelend. Je bent machteloos tegenover gevoelens. Gevoelens maken van mensen wilde beesten, die verstopt zitten achter kleine tere hartjes. Gevoelens komen altijd tevoorschijn. Ook al, wil je die, soms niet. Soms nooit. Gevoelens tijdens een film, wanneer je moet huilen, wanneer het teveel word en wegloopt.
Gevoelens tijdens een relatie, waarin je scheldt, de hoorn erop gooit, een klap verkoopt.

Gevoelens tijdens een vechtpartij. Wil ik die gevoelens weten? Nee. Maar die gevoelens, van de millitairen in Afghanistan bijvoorbeeld, deze zijn even belangrijk als de gevoelens van mijn J. Ook al voelt dat voor mij niet zo. Mijn J is voor mij veel belangrijker dan rare millitairen die oorlog voeren in Uruzgan. Toch zijn het beide gevoelens. Nare gevoelens, blije gevoelens. Fuck gevoelens.

Ja, fuck gevoelens.
Pubers fucken hun gevoelens. Of fucken de gevoelens hard terug? Is er wel te fucken met gevoelens?

Gevoelens tijdens een concert, waarvan ik niet wist dat ik die had. Gevoelens tijdens muziek, muziek uit een dopje, of muziek in een zaal. Gevoelens die geleidt worden door muziek. Simpele maar machtige muziek. Gevoelens tijdens het verslag, wat ik moest schrijven. Terugdenkend, aan mijn gevoelens. Want bij CKV moet je over gevoelens schrijven. En niet alleen schrijven.

Bij CKV moet je over gevoelens nadenken, er over schrijven, er over lezen. Je moet gevoelens uitbeelden, het liefst, zonder woorden. Zonder woorden, die gevoelens, juist zo makkelijk, omschrijven.

Zijn gevoelens wel te omschrijven, te fucken, te weten, te maken, te introduceren?


Nee.
Want je bent machteloos tegen gevoelens.

donderdag 13 november 2008

maandag 3 november 2008

Bang

Bang,
dat je niet achter me staat,
me alleen laat.
Bang,
dat je stem over slaat.
accuraat als een handgranaat.
Bang,
voor je blik,
die dodelijk is.
niet wenselijk is.
Bang,
dat niemand het wil zien
misschien
ben ik het alleen
die daar bij je grafsteen
nog steeds moet afzien...

© Kayleigh.

zondag 26 oktober 2008

There´s no one to blaim.

Een wijze uitspraak van een wijze dame.

"Opa, vertel eens wat?"

K: 'Kennen jullie het pand van de NVSH nog?'
P: 'Ja, natuurlijk, waarom?' Zei opa.
J: 'Ja, dat kennen we, daar zijn we ook vaak geweest.'
Heel de seksuele revolutie hebben we meegemaakt.

Dit was het begin van een langdurend gesprek over de seksuele revolutie.
Ik vond het niet erg, want het was een onderwerp waar ik zelf om gevraagd had.
Maar toch, wat kunnen opa en oma's lang over iets door praten.
En dan ook over zo'n onderwerp waarvan je denkt, he!
Daar zou ik meer over moeten weten...
Maar nee hoor, dat was geen goede gedachte.
Totdat mijn opa iets leuks zei:

J: 'Maar toen kwamen de blaadjes, en partnerruil.'
P: 'Ja, en dat ging voor ons veelste ver. Elke man las uit boekjes.'
J: 'Op elke straathoek zag je dan die mannen zo'n boekje lezen.'
P: 'Ja, mannen doen dat. Mannen geilen op plaatjes.'

Het bleef een tijdje stil terwijl ik mijn best deed om niet ongelofelijk te zitten lachen.
Wat een leuke les hadden mijn opa en oma mij daar geleerd.

Dus voortaan, dames en heren.
Onthoudt:
Mannen geilen op plaatjes.
Vrouwen niet, vrouwen zijn het sterkste geslacht. ;)

Amitiés!

zondag 19 oktober 2008

Schijnheiligheid

Zoals ik helemaal begrijp hebben veel mensen een hekel aan schijnheiligheid, met die mensen doe ik mee. Ik ben het er mee eens. Schijnheiligheid is een ongelofelijk vervelende eigenschap, maar helaas, voor sommige wel weggelegd. En over dat soort mensen gaan we vandaag eens praten.

Wellicht heeft u er welleens eentje meegemaakt. Zo'n levend wezen wat zich verbergt achter zijn of haar eigen huichelarij. Het zou verboden moeten worden. Het zou in de grondwet moeten staan. Er zou een partij moeten zijn die dit werkelijk allemaal verbied. Die zijn aandacht hierop legt! Want zeg nou zelf, wie wil in deze volkomen moderne overhitte wereld.

Schijnheiligheid is een hele slechte eigenschap van mensen. Maar iedereen heeft een beetje schijnheiligheid in zich. Kijk maar eens naar vroeger. Als je een koekje had gestolen, zei je dat dan eerlijk tegen je moeder? Als je voor het eerst iets uit de winkel steelt, zei je dat dan tegen iemand? (Behalve je vriendinnen)
En zo wordt het vanaf vroegsaan al aangeleerd. Iedereen komt er mee in aanraking.


Dissimulatie, farizeïsme, geveinsdheid, hypocrisie, komedie. Allemaal woorden die het woordje schijnheiligheid anders verklaren.

Maar daarbij, kleine kinderen en schijnheiligheid is grappig, soms zelfs lief. Er wordt om gelachen, er wordt niets aan gedaan. Bij kleine kinderen word het ook geen scheinheiligheid genoemt, maar vaak een grapje, of iets anders. Maar wanneer 'grote' kinderen schijnheilig gaan doen is het opeens een ramp. Al vind ik het ook een ramp. Zeker wanneer volwassen mensen het doen. Het is gewoon niet verantwoord tegen de rest van de menselijke bevolking.

Het is hypocriet.

woensdag 15 oktober 2008

3 R''s

Voor velen is de herfstvakantie een moment van rust, rust die na al die weken school of werk heel hard nodig is. Rust is een woord dat veel mensen gelijk associeren met vakantie of weekend. Iets wat volkomen onzinnig is, omdat rust niets met vakantie of weekend te maken heeft. Goed slapen, eten en bewegen zijn de woorden die de tovercirkel rond maken. Vroeger heette het: Rust, Regelmaat en Rijnheid. Iets waar tegenwoordig niemand meer bij nadenkt is dat die woorden nog steeds heel veel invloed hebben op het tegenwoordige leven. Contrecoeur zal ik u zeggen dat ik er ook nooit over nadenk, tot op gisteravond.

Rust, waar haal je rust vandaan als je door de weeks niet goed genoeg kan slapen. Wellicht door zorgen, door piekermomenten, door ruzies, door niet te kunnen rusten. Veel mensen zeggen het weekend, want het weekend is het moment waarop je kan uitslapen. Maar is dat wel zo? Mijn antwoord hierop is nee. Zelf slaap ik in het weekend wel uit, maar word het ook flink laat. En dit is niet goed voor de regelmaat, en daardoor zal je slaapritme veranderen tot een omonkeerbare chaos.

Regelmaat is dus goed voor de mens zoals hierboven staat. En dat is ook zo. Want wie elke dag precies op hetzelfde moment zal proberen te gaan slapen, en er op het zelfde moment van de ochtend weer uit komt, zal een beter ritme krijgen. En dit is weer beter voor de rust. Ik had fiduci in het feit dat ik in het weekend wel zou kunnen bijslapen, en dat daardoor de hele week weer goed zou gaan. Maar helaas merk ik steeds meer dat het weekend stroef verloopt omdat ik laat naar bed ga, en vroeg opsta omdat ik dat gewend ben van de werkweek.

Velen artikelen op het net geven aan dat studenten nog de meest vieze wezens zijn op deze aardkloof. Jongens, jullie moeten je beter wassen!

Amitiés
Kayleigh.

Iedereen heeft een tactiek, tot hij geraakt wordt.

Hoeveel zal ik je moeten missen,
wanhopig naar iemand anders opzoek
voor alle belevenissen.
Al het kissebissen, de ergenissen.
Als ik ben uitgewaaid,
alle bossen ben langs gegaan,
eindelijk voldaan.
Kom ik dan weer aangewaaid?
Alsof ik iets heb weggegooid,
wat niet eens van mij was.
Als een gebroken wijnglas.


Al onze vuren, die je moest verduren.
Ben ik een debiel, vanwege al onze avonturen?
Pak jij de calumet, voor de zoveelste keer?
Wanneer ik kijk naar je gezicht, zie ik je afkeer.
Ik ben te koppig, zie niet de drijfveer.
En dat, met dit mooie najaarsweer......

© Kayleigh.

dinsdag 7 oktober 2008

Uruzgan

Vandaag was een enerverende dag, eerst hadden we engels, en is het voorgekomen dat ik 0 fouten in mijn werkboek had! Daarna hadden we maatschappijleer. Een zeer nuttig vak volgens velen. Eerst gingen we altijd praten, over veel onderwerpen. Zoals politiek, filosofie en kinderen. Maar vandaag moesten we een poster maken. Dit was helemaal geweldig aangezien ik veel informatie over mijn gekozen onderwerp had. Mijn gekozen onderwerp was uit de 24: Nederlandse troepen in Uruzgan.

Net zo als 4 andere groepjes. Hier ging het dus al mis. Ik wilde een speciaal, geweldig, uniek onderwerp. Wat dus al was mislukt. Eerst wilde ik het alleen doen, maar toen wilde meneer P samen met mij doen en dacht ik, nou vooruit dan. Maar die meneer P deed geen hol dus was ik eigenlijk boos. Maar ik kon niet boos zijn want onze poster werd mooier en mooier.

Dus. Nu hebben we hopelijk en vast en zeker een 10 voor onze/mijn poster. <3
Over uzurgan.

Amitiés!

maandag 6 oktober 2008

Herfstweer

Het is herfstweer in Lunteren. Overal vallen de blaadjes van de bomen. Blaadjes die rood/bruinig zijn. Bomen die kaal en leeg zijn. De wegen zijn bestrooid met deze excentrieke ellende. Onder de schoenen van de zonderlingen die nog in dit park lopen zitten markante tekens van dit herfstweer. Het herfstweer waardoor ons zwembad dicht is. Het zwembad wat verwamt werd tot 21 graden! Het herfstweer waardoor de snackbar ook al dicht is, waardoor je patat aan de voorkant moet halen. Het herfstweer waardoor vele mensen dit park nu mijden.
Wat weer voor de geweldige rust zorgt. Maar ook voor iets eng, iets stils, iets macabers.

Voor velen mensen is dit zogenaamde herfstweer een bezwaar. Ze blijven thuis. Ze ondernemen geen actie. Ze drinken thee bij de open haard. Ze nemen een koekje. Ze gaan zogenaamd vroeg koken. Of ze maken appeltaart bij de koffie.

Maar zeg nou zelf, is dit echt herfstweer? Waait het? Regent het? Stormt het? Dondert en onweer het? Sneeuwt het? Helaas is het antwoord op al deze vragen, nee. Het is heel rustig najaars weer. Daarom vind ik het vervelend dat mensen terug houdend zijn. Dat mensen geen actie ondernemen maar liever binnen bij de kachel zitten. Want ik, ik ben wel dol op actie. En wel nu, in het bos.

Opa's kastje.


Gisteren was het weer zover. Zondag, de familiedag. Zowel bij mijn ene als andere opa en oma. En daar ging ik dan ook heen. Opa en oma B! Toen ik 'smiddags het raam uitkeek goot het als een vergiet waar net iets in gewassen is! Dus ik belde fam B op en zei: 'Het gaat er niet van komen, het giet als een gek!' Waarop Opa B zei dat hij mij wel kon ophalen. Dat was natuurlijk fantastisch en ik zei dan ook ja. Kwart over drie werd het. Verheugd keek ik er naar uit.

Toen het eenmaal half 4 was (Opa's zijn altijd te laat!) gingen we naar Fam B hun huis. En dat was gezellig, want Oom en Tante B waren er al met kleine B. Kleine B was inmiddels al helemaal niet zo klein meer maar echt een schatje van een kleuter/peuter. Maar Kleine B vond mij helaas iets minder schattig en ging telkens wegschuilen bij zijn moeder. Tot hij op een gegeven moment de verkeerde inschatting maakte en mijn schoot vast pakte. Toen hij om hoog keek schrok hij zich dood!

Al met al was het vreselijk gezellig. Ik heb er ook goulash gegeten. En dat was heerlijk want Oma B kan goed koken. En daarna aten we ijs. En daarna ging ik weer naar huis. Toen ik huiswerk ging maken :p
Maar meestal is opa degene die opstaat en drinken gaat maken en dan het beroemde kastje opendoet. Het beroemde kastje zit in een enorm grote ?houten? kast die 1/6 van de kamer in bezit neemt. Maar al met al een mooie kast, voordat wat er achter die twee deurtjes zit.
'
Vorige week toen mijn vriend J, mijn broertje B en ik gingen deed Opa B het kastje open en kwam er allemaal lekkers op tafel! Waaronder marsepein!
Dat was nog eens fijn en leuk, en dat vond broertje B ook. Want binnen no time was het schaaltje leeg en kwam opa B met nog een bak met chips. Toen we thuis kwamen zaten we propvol. Maar dat maakt niet uit. Want we benoemen zondag nu als opa-en-oma-dag! Dus de volgende dag sporten we alles er weer af. ^^

Amitiés!~
Madame K.

maandag 8 september 2008

Hello Kitty.

10.30
Vandaag is het dus school + rustig aan doen. En vooral even geen werk enzo. Al moet ik wel nodig mijn kamer opruimen na 9 weken zomervakantie en een kampeerweekend waarvoor ik elke keer bij het inpakken heel mijn kamer verbouw. Over een uur en 20 minuten zit ik weer van Nederlands te genieten en is er pas over een kleine 6 weken weer vakantie... Van maar een week. Maar goed, daar moeten we het mee doen vind mijn vader want hij heeft 3 keer minder vakantie dan ik ofzo.

Het is trouwens echt een bagger zomer geweest, ik heb gewoon maar 6 dagen van de hele vakantie zon gezien. Terwijl hier nu alweer de kachel aan staat... Wat ik trouwens belachelijk vond want ik heb toch ook als een echte bikkel in mijn pyama liggen slapen in een tent! Zonder warm water/verwarming/deken. Nouja, had wel een slaapzak, en had die misschien wat efficienter kunnen gebruiken. Maar was een beetje gek bezig.

Ik heb nog een halve zak met Hello Kitty marsmellows over maar wil er eigenlijk nog 2 kopen! Want ze zijn uber lief. <3>

En verder heb ik eigenlijk vrij weinig nieuws. Want zoveel maak ik helemáál niet mee. Maar ik werk wel bij de AH. Maar heb nog geen contract. Dus nu zou ik al mijn grote avonturen daar nog kunnen vertellen. Maar misschien heb ik over een tijdje wel zwijgrecht.... Dat zou wel vervelend zijn. Maar dan hou ik het wel zo anoniem mogelijk.


Be yourself, no matter what they say.

zondag 7 september 2008

Dageraad

Maandag:

1e uur: Nederlandse Taal.
2e uur: vrij
3e uur: vrij
4e uur: Een of ander raar vak.
5e uur: vrij
6e uur: vrij
7e uur: GRRRR weer een raar vak.

What my mum said: Dien een klacht in!

'How many tears have you cried?' Hundreds for you, Thousands for hypocritical faithfully.

K(r)ampeerweekend

Who the hell zei ook alweer kramperen tegen mij?
Het was geweldig en uber hot.


Vrijdagavond 8 uur:
Aankomen en tent al opgezet zien staan. Grote tent, lieve Jos, mooi weer, grappige mensen.
Kampvuur gemaakt later, iedereen kwam, gepraat en gegeten, en vooral hebben mensen veel gedronken. Maar ik bleef nuchter. ^^

Om half 4 sliep ik. Samen met 2 andere mensen in een tent. Het was uber koud. Maar ik mocht Jos zijn sokken aan toen hij wakker werd van mijn gedraai. ^^

Zaterdagochtend 9.30:
Kayl stuitert door de hele tent en maakt veel mensen wakker. Alhoewel de hele groep eigenlijk al buiten zat behalve wij! Dus Jos en Ilse moesten even snel wakker worden en mee gaan douchen.
En Omg wat waren de douches afgrijselijk. Het kampeer terrein was eigenlijk een soort scout terrein dus alles moest uit jezelf komen. En warm water dus ook... :/ Voor elke 4 minuten moest je 50 cent erin gooien. Maar warm water kwam er na 3 muntjes nog niet uit! Ijskoud of Bloedheet.....


Lekker geontbijt en daarna naar het dorp gegaan en zwemkleding gekocht voor Jos. (Want die was ik vergeten ofzo. (A))

Smiddags gezwommen en sauna gedaan. Was echt uber relaxend. Daarna gebbq-ed. Spelletjes gedaan, waarbij iemand haar duim uit de kom heeft geholpen. Daarna nog ge-weerwolfd. En om half 4 snachts een lekkere boswandeling met vreemde figuren gedaan. Daarna nog gepraat en om half 5 maakte ik Jos met veel lawaai wakker. :$

Again: Zondagochtend om 10.30
Ilse moest eigenlijk vertrekken en vertoonde tekens van haastigheid en nerveusiteit. Ze ging weg, maar kwam na een aantal kwartier terug om haar portommonee te pakken die ze vergeten was. Wij lagen in een deuk. Ha Ilse! ^^ Toen wilde ik eruit en gingen we ons opfrissen. Iedereen was al bezig met tenten en eten op te ruimen. Want het o-zo-netjese kampeer terrein was een slachtveld geworden. Toen wij treuzelde volgens een aantal mensen werd onze tent binnen 4 minuten door 5 mensen opgeruimd. ^^

Zondagmiddag 2.30:
In de auto naar Utrecht en andere steden. Voornamelijk Harmelen? En Woerden. Ik was óngélófélíjk moe en zielig. Dus lag half te slapen, maar vond de kastelen die langs dwaalde prachtig!!! Ik zat de hele auto rit met een big smile op me gezicht vanwege het uber geweldige weekend en de geweldige muziek in de auto. Gegeten bij de Utrechtse AC nadat ik GJ had gebeld bij welk restaurant we ooit gegeten hadden. ^^

Daarna nog getourd en werd ik afgezet in Goudaaaa. Toen moest ik nog 20 min met de treine en 15 minuten lopen. Mijn vader had alcohol op, ik niet. Wiens vingers trilde als een gek? Kayleigh hoor........ +____+ Door de zware zakken natuurlijk. (A)



Het kampeerweekend was geweldig. Maar volgende keer een Landal huisje aub.


vrijdag 5 september 2008

Tussenuur

Vrijdag 5 september.

1e uur. Vrij.
2e uur. Vrij wegens uitval.
3e uur. Frans (Heel verhaal over loo leerlingen, frans gedaan, werkboek niet bij me, stil, verhaal over de Ah.)
4e uur. CKV (Gevoelens, gevoelens en gevoelens. Of is het gevoelloos, in mijn geval?)
5e uur. Nederlandse taal. (Werken, achterin, rare lerares.)
6e uur. Tussenuur. (Thuis, alleen, regelen, inpakken, stress, regen :/ )
7e uur. Econonomie. Moet ik in dit rotweer weer naar school!

Ik snap niet... Waar ze zoveel uren les vandaan halen. Dat er docenten zijn, die dit fijn werk vinden. Dat de goden over het weer het leuk vinden als het kei hard gaat regenen. Dat ik voor economie heb gekozen, en al helemaal niet dat alle loo leerlingen dat ook gedaan hebben, waardoor je aan rustig werken niet eens toekomt. Waarom ik met dit weer ga kamperen. Waarom ik vanacht onrustig sliep. Waarom mijn kat mijn beker met water om gooide en waarom die uberhaupt kwam en na 5 minuten weer wegging.

Controle hé. Dat is nogal belangrijk. Zeker qua werk, qua levenstijl en qua school. Waarom heb ik qua alledrie geen controle, waarom is het onoverzichtelijk en krijgen we in hemels naam 8 weken vakantie om daarna dírect aan de slag te gaan. Waarom is het onrustig en beginnen de leraren alles met: Jongens, jullie zitten nu in 4 havo. Tijd om volwassen te worden! Ik wil best, maar waarom doet de rest niks...

Waarom regent het?

zondag 3 augustus 2008

Zal ik weggaan?
Zal ik verdrietig worden en weggaan?
Zal ik het leven eindelijk eens onbelangrijk vinden,
mijn schouders ophalen
en weggaan?
Zal ik de wereld neerzetten (of aan iemand anders geven), denken:
zo is het genoeg,
en weggaan?
Zal ik een deur zoeken,
en als er geen deur is: zal ik een deur maken,
hem voorzichtig opendoen
en weggaan- met kleine zachtmoedige passen?
Of zal ik blijven?

Zal ik blijven?

Toon Tellegen uit: Alleen liefde, Querido Amsterdam 2002

zaterdag 2 augustus 2008

Geen uitstel van het Puberen!

'Bjorn je zou naar buiten gaan weet je wel?'
Dat hoor ik elke ochtend/middag.
Want mijn broertje wordt een puber. En nee, hij is pas 11, en dat is dus niet leuk.
Waarom is het dan niet leuk?
* S'ochtends om half 9 wakker worden door een bonkend broertje
* Lullige opmerkingen
* Brutaal en bijdehand
* Vooral niets uit jezelf doen, waarom zou je?
* Een houding aannemen van: Ik trek me niks van jullie aan, maar jullie kunnen je lekker niks aantrekken van mij. Want ik ben vervelend. Lekker puuuhhh.
* Iedereen de schuld geven maar zichzelf niet. En dan met name dit zinnetje: 'Dat heb ik niet gedaan hoor!' 'Ik was het niet!' Etc.
* Binnen zitten tot 2 uur smiddags, en hopelijk om 5 uur weer naar binnen mogen om tv te kijken.
* Als dit vervolgens niet mag naar tante toe vluchten en daar tv gaan kijken.

Voorderest issie nog best lief soms.
Vooral als ie slaapt natuurlijk. Mja dat kreeg ik gisteren ook te horen van iemand anders. +_+
Dat vergeef ik je dus ni meer Frank H..... ^^

Voorderest heb ik vanavond een bbq en komt vaderlief hierheen. Helaas zonder kat, maarja, dat moet je dan maar voor lief hebben. Nog maar een week. :D
En ik moest een keuze maken tussen mijn pa of ik bij klaverjas.
Toen heb ik mezelf maar gekozen, hoop niet dattie boos is, maar hij wilde toch niet zo graag.


Groeetjes!
Uit Lunteren!

maandag 28 juli 2008

Zonnig Lunteren

Al 4 dagen lig ik in de zon te bakken, en het gaat goed.
Ik ben al heel bruin en rood. XD
Ik ben al 2 keer verbrand geweest, op mijn benen, schouders en borst. :(
Maarja, dat komt ervan als je tussen 12 en 3 in de zon gaat liggen..
Wat je ook doet, de zon is sterk. Maar wel lekker. <3

Verder heb ik eindelijk mijn opa en oma gebeld, en komen ze gelukkig hier langs.
Dat vind ik fijn, want ondanks dat ik nooit bel(druk leven ofzo?) vind ik ze erg aardig, en voel ik me daar altijd erg thuis. Met mams gaat het wat minder, maarja we schrikken nu als ze zegt dat het goed gaat. Dus dat zegt wel wat denk ik... Ik heb gehoord van iemand dat de fret dood is... Ik mag hopen van niet, want die was er 'net'. :(

Met paps gaat het ook goed, die heeft vandaag nog gewerkt. Ach nog maar twee weekjes. Dan is overigens ook de klaverjas marathon. <3
Mijn vriend zit in Vlieland... En voorderest is het dus erg stil...
Wanneer ik zeg dat ik hem nog nooit zo heb gemist is dat gewoon zo. Twee weken bij elkaar is een eeuwigheid als je elkaar alleen maar in de weekenden ziet... Helaas is voor mijn gevoel die eeuwigheid al snel voorbij. Want roetsj! En ik was alweer in Lunteren....

Nu ga ik nog ff mail checken, en eens zien wat ik daarna ga doen. Want slapen kan ik in deze hitte maar weinig. :(

Liefs.. Kayl..

donderdag 24 juli 2008

Afspraken.

Soms denk ik: 'Val allemaal maar lekker dood'. En dit is zo'n moment waarop ik dat denk. Nouja, niet iedereen hoeft van mij te sterven. Alleen maar een paar personen. Wellicht is dit een beetje overdreven. Maar ik kan gewoon niet tegen mensen die hun afspraken niet nakomen. En dan is één keer wel te doen. Twee kan ook. Maar nu word het gewoon te veel. Constant gaat het op het laatste moment niet door. En nou ben ik vanwege mijn moeder gewend om me niet te veel op dingen te verheugen. Maar dit was gewoon iets waar ik echt naar uitkeek. Of iets wat de week speciaal maakt...

En dat gaat nu dus lekker niet door...

Omdat íémand 'andere' afspraken vergeten was, en de mijne daardoor wéér in het verschiet komt. Je kan ook zeggen zoals mijn nichtje zegt: Omdat iemand afspraken had met iemand anders en die kennelijk belangrijker vond.

En wanneer ik daar boos om word. Krijg ik een grote bek terug met dat hij/zij zo'n zwaar leven heeft en zet hij/zij de block erop.

Wel. Nu is mijn geduld en medeleven en al die andere rotzooi waar je toch niets aan hebt op.

dinsdag 22 juli 2008

Sneek.

Oke, ik moet toegeven, het duurde lang. Heel lang.
Net zo lang als mijn acclimatisering proces ongeveer.
Maar goed, ik zat dus in Sneek. Voor twee lange weken, die eigenlijk nog langer moesten duren, maar niet door konden gaan omdat ik met spoed naar huis moest omdat mijn vader gelaserd word en ik daardoor mooi ff naar huis kon en het nodige kon doen voordat ik 6 lange weken in het zonnige Lunteren ga doorbrengen.


In Sneek dus... Ik wil allereerst laten weten dat ik over ben naar 4 Havo. En daardoor ging ik eigenlijk nogal snel naar Sneek toe. Omdat ik graag weg wilde uit alle drukte en alle stress. Nou dat is gelukt, want de laatste week in Sneek heb ik zo'n beetje elke dag van 3 uur s'nachts tot 3 uur in de ochtend geslapen. Het regende en het regende maar. En dat was echt minder. Ik hoop dat het van de week veel beter weer gaat worden zodat ik de nodige kilo's die ik bij Jos er bij heb gegeten allemaal er af kan sporten.

De eerste week was lekker relax, Jos ging nog werken, en ik zat thuis want ik kon wat minder werk vinden. Althans, ik kon werken in de Hema bakker. Van 7 uur sochtends tot 3 uur smiddags. Waar ik niet echt zin in had. Dus besloot ik om thuis te zitten. We zijn savonds lekker veel uit geweest en het was gezellig. We hebben nog thuis bij Jos zijn vader gegeten en dat was erg lekker en gezellig. We gingen ook met hun uit eten in een Tapasrestaurant. Dat was nog veel lekkerder. Maar dat duurde kort. En hoezo dan? Wij hier in Nederland (A)... Nee hoor, maar als wij in een restaurant eten, dan duurt het gemiddeld zo'n 6 a 6.5 uur. En dat is geweldig gezellig en leuk en vooral duur (Wat wil je met al die drank). Maar toch. Grinn.

We zijn nog naar de Bios geweest, naar de film Hancock. Met Will Smith. Mooie film, in het begin wat minder, maar op het eind werd ik toch nog sentimenteel... Ook zijn we gaan bowlen, en nog naar de alcatraz geweest. Het waren 2 super weken, ondanks het slechte weer. En ik hou van mijn allergeweldigste vriendje die soms alleen ietswat koppig is. Maar voorderest de meest lieve en zorgzame persoon in mijn leven. <3


maandag 2 juni 2008

Ethisch verantwoord

Weet eigenlijk niet precies hoe dit zo bij me opkomt,
maar ik hou niet van gesprekken waar ethisch bij komt kijken.
Discussies wil ik meestal (lees altijd) winnen, maar met ethische discussies gaat dat dus niet.
Al zovaak heb ik gevraagd wat andere mensen van abortussen vonden, of van euthanasie.

Bij beide ben ik voor. Maarja, dat zeg ik nu. Stel je voor dat ik over 10 jaar een kind krijg. Onbedoeld, en ik weet niet of ik het wel wil. Misschien komt het wel voor uit een one-night-stand. En dan, wat moet je dan. Het is toch een mensenleven, en al met al lijkt het me ook geen fijne ingreep.

En ethanasie, vorig jaar heb ik er een hele presentatie over gehouden. Ik vond euthanasie goed, maar waarom zijn zoveel landen dan tegen. Dit is een greep van ethische stukken. Maar neem nu bijvoorbeeld de doodstraf. Een paar maanden geleden heb ik hier nog heel boos geschreven dat ik tegen was. Maar stel je voor dat het bij je eigen kind gebeurt, of dat je moeder vermoord wordt. Ben je dan nog steeds tegen?



Kortom. Ik heb een hekel tegen ethische vraagstukken. Omdat er gewoon geen antwoord voor mij op mogelijk is. Ik zou ja kunnen zeggen om verschillende redenen, en nee om andere redenen. Maar wat zijn de beste redenen? Gevoelens? Feiten? Subjectiviteit versus Objectiviteit.



Of ik nu een hekel heb aan de filosofie?
Welnee.
We gaan gewoon door met ontdekken!


I'm not young enough to know everything (oscar wilde)

zondag 1 juni 2008

Doel.

Hoe lang zal het nog gaan duren,
in de lange koude avonduren.
Hoe lang zal iets nog zijn,
tot aan de breuklijn.
Wanneer zal het weggaan?
Heeft het ooit bestaan?
Hoe moet ik het weten,
wat is mijn gevoel?
afgesloten en gevangen gezeten
ontdekken... wat is mijn doel..

maandag 19 mei 2008

Neee
wel, wel, wel, zo zal dat gaan

en we sterven, heel bedaard,
op een donderdag in maart
tegelijk - daar hecht ik aan
en als onze aardse last
met de wereld gaat vergroeien
zal uit jou een bloempje bloeien
een viooltje, dat staat vast.

Dat is van Herman van Veen.

Al heb je ook, ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk.

zondag 11 mei 2008

Toveren









Als ik kon toveren,
ik toverde voor jou

altijd een lach op je gezicht.
Omdat ik van je hou.
De zon alleen voor blijdschap
en de maan voor romantiek.
Ik toverde voor jou
alleen maar vrede
en bergen van goud
omdat ik van je houd.
Ik toverde voor jou
heel veel gezondheid
en geluk.
Niemand maakte het stuk.
Oh kon ik maar toveren.

vrijdag 2 mei 2008

Save me from the darkness

Je weet pas wat voor kostbaars je hebt als je het kwijt bent. :(

maandag 28 april 2008

Hyves + medemens

Ik heb een hekel aan mensen die niet verder kijken dan hun neus lang is, mensen die zeggen dat je ergens te jong voor bent, of dat je er helemaal niet over nagedacht hebt, of dat je gewoon aan de drank en drugs zit en er daarom te makkelijk over praat. Ik heb ook een hekel aan mensen die overtuigend in god geloven. En dat vervolgens aan jou vertellen, en het jou opdringen. En als je zegt dat je er geen behoefte aan heb, dat die dezelfde mensen zo ongelovelijk boos worden, of je de rest van het jaar negeren. Ik heb ook een hekel aan mensen die je negeren. Want negeren slaat nergens op. Mensen negeren is eigenlijk het ergste wat je kan doen. Eigenlijk heb ik aan best veel mensen een hekel. Maar goed.

We gaan het nu over de eerste doelgroep hebben. En ik weet eigenlijk niet hoe ik het goed en juist moet schrijven. Maar, ik ben dus lid van een hyves. (Ja een grote hyver ben ik!) En die hyves heet: Stop pedovereniging Marthijn. Goed, prachtig initiatief. Ik bedoel, er zijn al veel hyvers lid en misschien dat het nut of zin heeft. Ik vond het zo goed, dat ik zelf ook lid was. Ja was, want let op. Deze hyves bestaat vooral uit mensen die zelf door een pedo gepakt zijn. Dat kan ik ook begrijpen, dat is natuurlijk afschuwelijk, en ik hoop dat die mensen ooit nog een normaal leven kunnen leiden.

Maar dan vervolgens, mijn oog ziet de polls. En een poll bestaat uit een vraag met drie opties om te antwoorden.
Moeten zulke zieke mensen eigenlijk dood?

*Ja
*Duh
*Zkr

Goed. Ik zal het even niet over de stomheid van deze vraag hebben. Of... Eigenlijk wel. Ik vind wat er hier gebeurt namelijk belachelijk. Er is maar een optie. En dat is ja. Ze moeten dood. En dat vind ik nergens op slaan. Ik snap dat je als slachtoffer vreselijke wraak gevoelens hebt en dat je ze inderdaad dood wilt hebben. Maar dit maakt woede in iedereen los.

Mensen reageren allemaal met ja ze moeten dood en daarnaast, nee ze moeten niet dood, je moet ze hun hele leven lang martelen. Hier werd ik zo boos om dat ik gewoon moest reageren. Ik zag dat jongere mensen al gereageerd hadden met dat ze tegen martelen waren. Maar nou was een dame van mening dat ze gek waren. En dat ze er niks van wisten. En dat ze maar te jong waren!

Zoals ik al zei kan ik niet tegen mensen die andermans meningen uitschakelen met de woorden dat je te jong bent. Ik heb ook maar gereageerd, want ik kon het niet laten om te zeggen dat ik het eens was met de 'jongeren'. Toen begon ze te zeggen dat ik er wel heel luchtig over praatte, en dat ik waarschijnlijk gewoon aan de drank of drugs was.


Als ik ouder was kon ik wel terug komen.

Deze dame is zelf 28. Als je nou 65 ben, en je zegt zoiets. Oke, dan is er nog iets van te begrijpen. Maar deze dame is volgens zichzelf (mensen vanaf 25 noemt ze pas volwassen) pas net volwassen.
Ik weet niet wat het is, maar ik word hier zo ontzettend treurig en depressief van.

Ik snap gewoon niet hoe mensen zo in zichzelf kunnen geloven. Hoe mensen andere mensen zo kunnen uitschakelen op het gebied van leeftijd en wijsheid. Of hoe mensen simpele conclusies trekken die nog niet eens voor de helft waar zijn. Of hoe mensen uberhaupt conclussies trekken als er helemaal geen conlussie te trekken valt.

Deze mensen, daar kan ik eigenlijk gewoon helemaal niet tegen.
Ze zouden zelf eens moeten voelen hoe martelen is.

Want ze weten echt niet waar ze over praten.

Schrijven

Wat er in het vorig bericht stond bovenaan klopt natuurlijk niet. Er stond zaterdag de 26e.. Maar ik heb hem vandaag geschreven! Nu is dit niet erg en valt er natuurlijk niemand overheen, maar toch, ik zeg het maar even.

Weet je wat mij nu heel moeilijk lijkt. Als je columnist bent voor een krant. Dan moet je elke dag een nieuw onderwerp vinden om over te schrijven. Elke dag weer. En in het weekend een dubbele. EN dan ook nog een boek schrijven! Maar ach, misschien heeft hij wel een klein handboek met onderwerpen voor elke dag. Of misschien heeft hij wel 100 personen die hem informeren en die hem voorlichten. Of misschien kijkt hij op google en denkt hij, dat is een mooi onderwerp, dat doen we ze vandaag aan!

Gelukkig ben ik geen columnist voor een krant, want ik zou me claustrofobisch voelen. Claustrofobisch voor de deadlines en voor de onderwerpen. Volgens mij heet zoiets ook wel zenuwachtig. Mijn moeder schreef wel voor de krant. En ik heb me laten vertellen dat ze goed was ook. Ik heb ook wel eens in de krant gestaan. Toen gingen we wonen in een net nieuwe woonwijk in Leidschenveen. Het was er een grote teringzooi. En toen stonden mijn broertje en ik, die dat natuurlijk geweldig vonden, vrolijk te stampen in een grote plas. Waar mijn moeder toen uiterst blij, want dan had ze weer iets om over te schrijven, een foto van maakte. Die foto, ja die foto heb ik nog steeds.

Net zoals ik nog mijn rapporten heb van allerlei scholen. En dat zijn er nog al veel he, want ik heb wel op 3 verschillende basisscholen gezeten. En ik heb ook al op de middelbare school in 3 verschillende klassen gezeten. Doe je toch iets goed fouts zou je zeggen. Tsja, misschien wel...

Maar goed, zoals het onderwerp zegt, schrijven is toch wel een van mijn favoriete bezigheden. Alleen snap ik niet zo goed waarom. Ik heb wel 6 verschillende dagboeken gehad, en elke keer dacht ik, ik heb er nu geen zin meer in. Waarom moet zo'n kut dagboek alles van me weten. Het slaat nergens op. Ja ik was nog jong, en dat dacht ik. En toen kwam ik op het grandioze idee, nadat mijn moeder uiteraard een blog had, een eigen blog te maken. Eigenlijk is het dus een gestolen idee van mijn moeder, maarja zo kan je alles gestolen noemen.

Ik heb zo'n mooi liedje van mijn nichtje gekregen (Nouja, zij vertelde hoe het heette, en Dennis downloade het voor me). Het heet Snow Patrol met Set the fire on the third bar. Dit is toch echt wel in zo'n korte tijd mijn lievelings liedje naast Rainbow Eyes. Al heb ik vast ook heel veel andere lievelings liedjes. Maar dit liedje komt toch even op nummer 1 de komende dagen. Daar kan je zo heerlijk op wandelen door de bossen, die hier in overvloed zijn.

Gegroet!

zaterdag 26 april 2008

The future is unwritten <3

Eindelijk is het dan maandag. De eerste twee dagen in dit hemelse paradijs zijn al voorbij. We gingen weg, en het was alsof er een nieuwe wereld kwam. We gingen mijn tante en nichtje ophalen, en de tent. We hebben nog nooit zo vol gezeten sinds we geen 'heel' gezin meer zijn. Nadat we op weg waren duurde de reis heel kort, omdat mijn nichtje en ik allerlei mooie muziek aan elkaar lieten horen en we ondertussen een beetje aant praten waren over de weken hier in Lunteren.

Toen we er waren was er weinig veranderd, tot dat we bij onze chalet aan kwamen. Het geheel was luxe en deed me denken aan zo'n mooi blaadje in een chique tuinblad ofzo. Ik kan het niet beschrijven, maar foto's zeggen genoeg. Alleen heb ik jammer genoeg nog geen foto's. xD

Toen we aankwamen konden we bijna gelijk door naar een verjaardag hier 10 meter verderop. De hele familie was er al en we hadden twee bakken met plantjes bij een hele leuke boer hier verderop gehaald. Hij had ook een kat, en toen ik vroeg of we soms de kat mochten mee nemen zei die heel nors: Van mij mag je, maar mijn dochter wil niet. (Zijn dochter was 2 keer zo breed en 2 keer zo groot als ik) En toen ik later hoorde dat zij 13 was schrok ik me kapot.


Boerenleven zal het wel zijn. xD

Maar goed, dat is al 2 dagen geleden. Gister zijn we gaan zwemmen en een beetje lui gaan doen. En nu is het alweer maandag. We gaan dadelijk naar het dorp. WAAR OOK EEN HEMA KOMT. En dan gaan we daarna weer terug om de tent op te zetten. +_+


En wat we de rest van de week gaan doen, dat weet ik niet.
Het is ook niet zo belangrijk.

Want zoals mijn ma zegt: Leef nu en denk niet aan morgen.
Of zoals ik zeg...

The future is unwritten.

Lovesss... Kayl.

woensdag 23 april 2008

SPH of MWD?

Haaa.
Ik ben vandaag naar Inholland geweest, dit noemen ze een hoge school. Het lijkt precies op een basisschool maar dan veel groter. De kantine was geweldig, maar dit noemen ze het grand café. De lokalen noemen ze lesinstituten. En het is er schoon en ruim. Dat was het eerste wat mij opviel.

Om half 10 moesten we er zijn en Dennis en ik konden de weg niet vinden. Totdat we links gingen en we het zagen. Een enorm glazen gebouw met een groot plein en een groot bord met INHOLLAND erop. We zette onze fietsen neer en we liepen naar binnen. Daar werden we in 'het grand café' verwelkomd met thee. Daarna kregen we een paar rondleidingen door het hele gebouw heen. Behalve de 3e verdieping, want die was voor de docenten en daar mocht je eigenlijk niet komen.

Na de rondleiding, waar we alle afdelingen hebben gezien (Pabo, economic, law, social etc.) En natuurlijk de bibliotheken en mediatheken met de allernieuwste computers. Je kon damn god voor het eerst zien waar al het lesgeld heen ging. Daarna gingen we naar het bij gebouw, wat prachtig behangen was en prachtige inrichtingen had. Zo had je twee kamers waar je les had met leer beklede stoelen en een tv.... Merkwaardig niet?

Daarna hadden we een soort presentatie van een man die docent was in rechten. Een onwijs aardige man die ons een paar voorbeelden gaf van rechten die in het dagelijkse leven voorkwamen. Zo noemde hij boek 7 artikel 6, 7 en 17 even op. Dit liet zien dat je met alles wat je gekocht heb in een winkel, en wat dan stuk gaat, dat je dat gratis kan laten maken. Dat wist ik echt niet, want op zo'n bon staat altijd binnen 2 weken ruilen. Dat is dus gewoon de grootste bullshit die zo'n winkel kan verzinnen.

Daarna hadden we lunch wederom in het grand cafe. We kregen een tasje met daarin een broodje kaas, broodje ham en krentebol. En een blikje cola en een mars. Na een hoop gezeik van medeleerlingen dat ze hier hun geld niet aan hadden gespendeerd. (Ja de rekening van 36 euro moet nog komen. xD) Had iedereen het op en kregen we workshops.

Dennis, Rico, Mitchell en ik hadden ons ingeschreven voor social en Angela voor economic. Ik wilde eigenlijk met Angela mee, maar ik had geen zin in economie. Later bleek uiteraard dat het goed was dat ik naar deze workshop was gegaan. Het ging namelijk over:
* Maatschappelijk Werk & Dienstverlening
* Sociaal Pedagogische Hulpverlening
* Sociaal-Juridische Dienstverlening

Het meisje (Een vierdeklasser) gaf ontzettend goed les, maar het bleek later ook dat ze hier geld voor kreeg xD. We kregen eerst uitleg en een foldertje. We zaten hier met 7 mensen dus het was erg gezellig. Iedereen vond de onderwerpen boeiend en dus was het erg fijn om een keertje geconcentreerd bezig te zijn. Het meisje had vorig jaar 10 maanden stage gelopen bij Jeugdzorg. Ze wilde psychologe worden en een eigen praktijk beginnen. Ik zei tegen haar dat ik precies mezelf hoorde en we kregen een goed gesprek. :D

We gingen ook een spel doen, we moesten dan kaartjes voorlezen met een situatie erop die dan te maken had met de verschillende 'profielen'. Daarna gingen we naar buiten, en toen hadden we nog een kleine presentatie binnen en mochten we naar huis.

Ik ben blij dat ik er heen ben geweest, ik weet nu in ieder geval welke richting ik op wil en dat ik waarschijnlijk een van de bovenste dingen ga kiezen. Maar welke...... Zucht keuzes keuzes en keuzes.

Liefs Tama{S}hiiiiii

dinsdag 22 april 2008

Mottonoide.

Nu weet ik eindelijk weer waarom ik nooit boeken las.
Ik ben namelijk mottonoide.
Ik heb dit lang weten te verbergen te houden.
Maar nu moet ik het kwijt.
Want het is afschuwelijk.


Mottonoide. Eigenlijk met twee puntjes op de i, maar die kan ik nergens vinden, wat eigenlijk wel weer een schande is omdat mijn broertje twee puntjes op de o heeft, die ik natuurlijk ook weer nergens weet te vinden, eh terug naar het verhaal. Mottonoide is een ziekte. Ja echt! Als je dit fenomeen intikt op google krijg je werkelijk niks. (Dit zou ook weer door die vergeten puntjes kunnen komen, maar waarschijnlijk niet.)

Ik probeer in elk boek, dingen op te schrijven, of in elke clip, of in elk programma, of ik elk gesprek. Probeer ik dingen op te pikken die ik dan de rest van mijn leven zal onthouden. Dit gaat natuurlijk niet, want als je met een intelligent iemand praat komt er per minuut wel een motto uit. (Ja, dit zeggen die intelligente niet hoor, intelligente houden vaak niet van motto's, die zijn van het niet denken maar doen gebeuren). En aangezien ik vaak met intelligente mensen praat, want ik praat vaak per dag hoor. Echt vaak. Je hebt mensen die niks zeggen, je hebt mensen die wel wat zeggen, maar je hebt ook mensen die altijd maar willen praten. Daar val ik wel onder. Die mensen heten ook wel tegenstanders van de ongemakkelijke stiltes.

Ik ben dus een tegenstander van de ongemakkelijke stilte.

En ik ben mottonoide.
Veel mensen houden van af en toe een stilte. Ik niet.

Als ik er eigenlijk(weer dat woord) over nadenk, dan denk ik dat het met onzekerheid te maken heeft. Tegenstanders van ongemakkelijke stiltes denken altijd dat het aan hun zelf ligt. Die haten stiltes vanwege de stilte. Er komt geen eind meer aan. (Denken ze dan). Meestal zijn die stiltes kort. Omdat de ander waarschijnlijk ook een tegenstander is van ongemakkelijke stilte is. Soort zoekt soort snap je?

Toch is dit een raar fenomeen, en ik vind het vreselijk om tegenstander van ongemakkelijke stilte en om mottonoide te zijn. Ik voel me wanhopig en verloren, en dat is weer een tegenstrijdig beeld met die van iemand die mottonoide is. Die heeft namelijk altijd een motto! Zucht. Wat is het leven toch hard. En de mensen die zeggen dat de voorkant van een trein harder is hebben geen notie van hoe hard het leven is.


De klap van een trein maak je maar een keer. Kom je eenmaal de puberteit binnen zul je die klap wel eens per week krijgen.

Sterkte pubers.

Liefs. Tama{S}hii. <3

Extremist.

Als ik een goed boek heb gelezen, een goed boek, wat bijvoorbeeld literatuur heet dan ga ik mezelf altijd vragen stellen. Of dan blijf ik uren piekeren, bij voorbaad snachts, over rare vragen. Bijvoorbeeld of ik wel extreem genoeg ben. Ja, dat vind ik nou echt een rare vraag. Wie vraagt zichzelf nou of hij/zij extreem genoeg is. Maar ik bedoel het volgende.

Stel, je hebt een hobby. Je houd bijvoorbeeld van liedjes maken. Je houd er zoveel van dat je denkt, dit wil ik later ook blijven doen en je blijft het doen. Je begint er goed in te worden, en mensen spreken je aan met je nickname. Je word wereld beroemd en je liedjes staan overal op nummer 1. Je komt niet meer alleen in Nederland, nee Italie is veel leuker, of Spanje is veel romantischer, of Engeland is veel netter. Je gaat gelukkig dood.

Maar,, het kan ook anders gaan. Je houd bijvoorbeeld van bungee jumpen. Je maakt daar ook je beroep van. Mensen betalen nu jou om je te zien bungee jumpen. (Raar idee, I know) Het gaat geweldig, en je bent er blij mee. Je doet het onderhand elke dag wel, en dan... Dan ga je dood. Aan het bungeejump touw.


Zit hier een moraal in? Nee. Zit hier logica in? Nee. Wat leer je hier dan uit? Tsja, dat mag je er zelf uithalen.

Soms moet je misschien wat minder extreem zijn. Of wat minder debiel. Maar soms moet je juist je hart volgen en juist voor dat extreme gaan. Maar je weet eigenlijk nooit wanneer het goed is of dat het wel goed komt. We gaan uit van ons eigen gevoel, nooit van dat van andere. Dit is heel normaal, want jouw intuitie is het belangrijkst toch? Als jij de rechter deur kiest in plaats van de linker is dat jou gevoel. En dat gevoel moet je volgen...

Maar stel. Je wilt later een gelukkig leven.. Je wilt huisje boompje beestje. Of whatever. Je hoeft geen huisje boompje beestje te willen. Van mijn part wil je gaan wonen in een boomhut in Afrika. Maar je wilt een gelukkig leven. Je wilt vrijheid, rijkdom, je wilt gezond zijn, en je wilt vrede. Dat kan. Maar dan moet je er misschien wel iets voor inleveren. Namelijk je gevoel.

Mijn gevoel zegt dat ik misschien beter actrice kan worden zodat ik nooit meer op school hoef te zitten. Dramatisch ben ik al en ik kan heel goed overdrijven. Ik zou echt ook wel honderden afleveringen kunnen volhouden dat Ludo ongelovelijk lief is tegen de politie, maar dat Ludo eigenlijk een grove en vieze misdadiger is. Maar mijn verstand (en stiekem ook mijn vader) zegt dat ik na dit rapport ongelovelijk hard moet gaan werken, zodat alle keuzes open staan, zodat ik later misschien inderdaad wel gelukkig kan leven. Zonder die extreemheid, maar wel gelukkig.

dinsdag 15 april 2008

La balade des gens heureux

Mijn vader was degene die ooit eens in mijn vriendenboekje bij idool Jantje Smit schreef. Zo was mijn vader ook eens degene die (samen met mijn moeder) mij de naam Kayleigh gaf. Dan zou je toch denken dat het een echte muziek kenner is! XD Maar nee hoor, hij kende dit nummer niet eens!!!!!:

http://www.youtube.com/watch?v=Dgy6Ai5X13M&feature=related


De echte muziek kenners zingen dit natuurlijk zo gezellig met mij mee. Nee hoor, grapje. Maar ik word wel heel blij van dit nummer.

Voorderest word mijn broertje gek van me omdat ik de muziek zo belachelijk achterlijk neurotisch hard heb. :$

Sorry!!


Lieeeefsss Tama[S]hiiii


ps; hij kende het liedje toch wel! Alleen niet toen ik het zong!

Because You're loved.

Toen ik vandaag wakker werd, met een heel gelukkig gevoel van binnen en met een stel zombies aan de eettafel tegenover me, bedacht ik me dat ik het toch wel heel goed had eigenlijk. Ik weet niet waar ik mezelf mee vergelijk. Maar soms dan weet je het gewoon. En soms vergeet je het ook even. Volgens mijn vader ben ik dan hypocriet maar volgens mij ben ik gewoon 16.

Ik had vandaag maar 5 uurtje school, en dat is toch wel erg relaxt als je aan het begin van een doodvermoeiende week zit. Gelukkig kreeg ik een 9! terug voor scheikunde waar ik bijna van geluk om kon huilen... Het proefwerk ging ook geweldig goed. Maarja, dat idee heb ik helaas altijd..

En over een uurtje liggen mijn nichtje, broertje en ik in het water om ons diploma naar binnen te slepen. Ik zou bijna zoals mijn moeder zeggen: Ik heb er zin an!

Ik heb geen zin in morgen. Een engels proefwerk. 6 uur les. Niks leuks aan. :( Het is morgen woensdag omdat het woensdag is. Dat is toch raar. Waarom heet het niet zoals in duitsland, mitwoche. Dat slaat tenminste ergens op en t klinkt nog ook. Maarja, wij leven in Nederland, volgens lange Frans het racistische Nederland. Ik weet het niet, alleen vind ik het raar dat Verdonk de doodstraf wil herinvoeren.


Nederland is geen Nederland meer, en daarom heb ik besloten dat ik zo snel mogelijk na mijn 30ste naar een ander land verhuis. xD

Zeg maar dag tegen Kayl!

http://www.youtube.com/watch?v=XDkfSdJWm4c

Because you are loved! <3

vrijdag 11 april 2008

I want to break free!

Goedenavond Dames en Heren die mijn blog lezen, en de rest van de wereld.

Hoe moet je een blog beginnen wanneer je je schuldig voelt? Misschien met slijmen, of met complimenten geven aan andere mensen. Misschien door onverschillig te doen, of misschien door je pure frustratie er maar uit te gooien.

Als ik het wist had ik wel eerder geschreven. Waar je dus weer aan kan zien dat ik misschien maar beter geen psychologe kan worden. Ik weet niet eens hoe je moet reageren als je je schuldig voelt. :

In ieder geval, dat was mijn beginstukje. De laatste tijd heb ik weinig geschreven, natuurlijk vanwege de bekende smoes, ik had het te druk. Een aantal weken geleden was het Pasen en ben ik naar mijn lieve vriendje geweest, twee weken geleden was ik jarig, en vorige week hadden we familiebezoek!

Het was allemaal onwijs gezellig, maar daardoor ben ik een beetje mijn blog en de rest van het leven vergeten. Ik zal de komende weken weer erg aan het schrijven gaan en jullie allemaal plezieren met mijn geweldige creativiteit die er op dit moment even niet is aangezien we net een poster moesten maken bij Aardrijkskunde.

Jullie horen van mij!

maandag 10 maart 2008

Pms.

Heftige PMS
Je ervaart veel pijn en voelt je ongemakkelijk en dat uit zich in emotie. Je schiet snel in de verdediging en anderen ervaren je als agressief. Dat vindt jij oneerlijk en dus ben je alweer pissig. Je zit jezelf lekker in de weg. Je kan er wel om lachen, maar zeker niet als je middenin je PMS zit.

Fijn zo'n commentaar wanneer je vragen heb ingevuld als:

Klaag je over je symptomen?
Soms
Nooit
Vaak

Hoe reageer je als een vriend of familielid je vraagt of je soms ongesteld bent?
Geïrriteerd of lichtelijk boos.
Oeps sorry, is het zo duidelijk?
Met milde tot gemiddelde boosheid
Wat is dat nu weer voor vraag!?!?!

Heb je erg veel last van lichamelijke klachten als kramp?
Behoorlijk veel last
Ja, ontzettend veel last!
Een beetje last
Haast geen last

Welke “mood swings” heb jij?
Minder sociaal
Dat was geen “mood swing” idioot!
Huil vaker
Gil vaker

Welke zin komt het dichtst in de buurt van wat je vaak zegt tijdens je menstruatie?
Oh sorry, ik weet niet waarom ik zo reageer!
Dank je voor de uitnodiging, maar liever een andere keer.
Ik haat je! Ohw…sorry!
Ik hoorde niet wat je zei.

Duuuuuhhhh!
GRGR@#^!^& Wat moet ik daar nu mee. ^^

vrijdag 29 februari 2008

Voor m'n vriendje <33

Stay with me,
My love I hope you'll always be
Right here by my side if ever I need you
Oh my love

In your arms,
I feel so safe and so secure
Everyday is such a perfect day to spend
Alone with you

I will follow you will you follow me
All the days and nights that we know will be
I will stay with you will you stay with me
Just one single tear in each passing year

With the dark,
I see so very clearly now
All my fears are drifting by me so slowly now
Fading away

I can say
The night is long but you are there
Close at hand I'm better for the smile you give
And while I live

I will follow you will you follow me
All the days and nights that we know will be
I will stay with you will you stay with me
Just one single tear in each passing year there will be
I will follow you ...

donderdag 28 februari 2008

*Alleen*

Ik wil niet alleen zijn, niet alleen op de wereld, niet alleen in mijn huis, niet alleen in mijn bed, niet alleen op school, gewoon niet alleen. Als je die eerste zin intiept op google krijg je honderden hits over koppelpraktijken en datingssites. Die tweede zin doet me denken aan een boek wat me moeder me heeft gegeven. Alleen op de wereld van Hector Malot.

Een prachtig boek, maar met een tikkeltje triestheid in zich. Vanwege de reden(en) die ik erachter zoek. Natuurlijk moet je dit soort dingen ook niet gaan schrijven als je luistert naar muziek van Genesis. Normaliter niks mis mee, maar wel de 'lovesongs'. Dan barst je als sentimenteel mens al gauw in tranen uit. Gelukkig ben ik iets steviger 'gebouwd'.

Inmiddels gaat het op tv al een uur over de verwachte film van Wilders. Opzich vind ik het een best mooie discussie. Ik hoop alleen dat Wilders dit niet wilde. Zoveel ophef en kritiek op zijn film, dat had hij kunnen verwachten toch? Kunnen bedenken, kunnen weten zelfs. Waarom ging hij dan toch door met het maken. Al maanden is zijn film negatief in het nieuws. En hij IS er nog niet eens. Met de fractievoorzitter van D66 aan tafel is het een pittige discussie aan het worden!

Maar om terug te komen op dat boek. Dat boek staat hier in Lunteren, en elke keer als ik er naar kijk, dan krijg ik een brok in m'n keel. Alleen omdat het van me mama af komt. :/

You know I love you but I just can't take this.

zaterdag 23 februari 2008

We're off to never never land.

We zijn er. In Lunteren.



If people are good only because they fear punishment, and hope for reward, then we are a sorry lot indeed. - Albert Einstein

donderdag 21 februari 2008

woensdag 13 februari 2008

I don't want to be

Anything other than me...

Goedenavond Lieve Mensen,

Waarom doet de hele wereld zó verdomd moeilijk!
Kijk, ik kan me voorstellen dat ik zo nu en dan best een moeilijke puber ben. Of een moeilijk kind, of een moeilijk mens. Of hoe je het dan ook wilt noemen. Maar ik kan er simpelweg gewoon niet tegen dat iemand mij hypocriet noemt vanwege domme redenen. Kijk, je mag mij best hypocriet noemen, of dom, of belachelijk, of triest of whatever. Maar kom dan tenminste met enige onderbouwing.

Ik schrok toen mijn familie mij blijkbaar hypocriet vond, omdat ik niet elke week opbel om te vertellen hoe het in mijn leven gaat. En misschien is dat ook wel zo. Misschien ben ik wel hypocriet en eigenzinnig. En misschien negeer ik alles wel volledig omdat ik mezelf op dit moment het belangrijkst vind. En misschien is het ook nog zo dat ik misschien, ja ietsie pietsie meer tijd bij mijn familie kan doorbrengen. Wat houdt je dan tegen Kayleigh? Tsja...

Ik weet het niet, en daarom schrijf ik dit waarschijnlijk ook, omdat ik, ja ook ik, antwoord op vragen wil... En daarom wil ik ook een god. =( Een god waarin je tenminste kan geloven als je niet meer in jezelf gelooft. Mja, misschien moet ik nu uit kijken met wat ik zeg. Voor dat je het weet word je vermoord door een of andere psychoot die 9 breezers op heeft, 3 joints gerookt heeft, 35 keer de nieuwe cd van beyonce gedraaid heeft, 2 wapens heeft, al een tijdje in een inrichting gezeten heeft, 4 rondjes rond het voorburgse park gerend heeft en natuurlijk gek is. Want dat kan hier he! Zomaar in Nederland!

Maar goed, voordat ik echt gekke dingen ga zeggen op deze donderdag avond wil ik jullie allemaal een geweldige vakantie wensen, want dat is het over 1 dag... Voor sommige mensen. En ik ga lekker naar Lunteren!

Terwijl mensen denken, wat is er nou leuk aan Lunteren. Ik kan het nog altijd niet uitleggen. Sommige denken dat het vanwege de vakanties is. Ik ben immers alleen in Lunteren wanneer ik niet naar school hoef, en dus geen echte verplichtingen heb. Andere denken dat het de rust en ruimte is. En dat terwijl ik het allemaal niet weet. Het is gewoon m'n gevoel. =)

vrijdag 8 februari 2008

De tijger en de zebra

Dit gedicht heb ik gelezen tijdens een Engelse les. Helaas was hij toen maar 2 coupletten met een goed einde. Nu zit er een slecht einde aan. Maar toch brengt het een boodschap. Ik vind het ietwat raar dat dit als kinder poezie word gezien. :

The tiger phoned the zebra
and invited him to dine.
He said "If you could join me
that would simply be divine."
The zebra said "I thank you,
but respectfully decline.
I heard you ate the antelope;
he was a friend of mine."


On hearing this the tiger cried
"I must admit it's true!
I also ate the buffalo,
the llama and the gnu.
And yes I ate the warthog,
the gazelle and kangaroo,
but I could never eat a creature
beautiful as you.


"You see I have a secret
I'm embarrassed to confide:
I look on you with envy
and a modicum of pride.
Of all the creatures ever known,"
the tiger gently sighed,
"It seems we are the only two
with such a stripy hide.


"Now seeing how we share this
strong resemblance of the skin,
I only can conclude that we are
just as close as kin.
This means you are my brother
and, though fearsome I have been,
I could not eat my brother,
that would surely be a sin."


The zebra thought, and then replied
"I'm certain you are right.
The stripy coats we both possess
are such a handsome sight!
My brother, will you let me
reconsider if I might?
My calendar is empty so
please let us dine tonight."


The tiger met the zebra in
his brand-new fancy car
and drove him to a restaurant
which wasn't very far.
And when they both were seated
at a table near the bar,
the zebra asked "What's on the grill?"
The tiger said "You are."


"But please, you cannot dine on me!"
the outraged zebra cried.
"To cook me up and eat me
is a thing I can't abide.
You asked me for your trust
and I unwarily complied.
You said you could not eat me
now you plan to have me fried?"


"And what about the envy
and the modicum of pride?
And what of us as brothers
since we share a stripy hide?"
"I'm sorry," said the tiger
and he smiled as he replied,
"but I love the taste of zebra
so, in other words, I lied."