Radeloos

Volgens de media mogen we zo veel niet. Kijk eens naar een aantal jaar geleden.
Er kwamen scoubidoo touwtjes in zicht. Het werd een hippe rage. Iedereen vond het leuk.
Kinderen waren blij en vrolijk, waren in hun zelf gekeerd, niet langer meer lastig voor hun ouders.
Ouders waren blij en vrolijk, waren in hun zelf gekeerd, niet langer meer ouders voor lastige kinderen.

Maar toen, toen kwam op het nieuws dat scoubidoo touwtjes kankerverwekkend waren. Als je ze aanraakte, er in beet et cetera, kon je kankerverwekkende stoffen binnen krijgen die heel slecht voor je waren.
Dus, de rage ging over, de hipheid ging over. Lastige kinderen kwamen terug, vermoeiende ouders des te meer.
Een groot probleem is die media dus. Een groot overdrijvend manipulerend probleem.

Laatst was er een programma, Radar, op de tv. Wat ging over de vis van tegenwoordig. Er werd altijd geroepen dat vis eten beter voor het milieu was dan vlees eten. Niks van waar dus. We vissen de zee nog leeg. En daarnaast komt dat de zee zo vervuild is, dat je nog op moet gaan letten ook hoeveel vis je eet. Nou at mijn oma geen vis, want dat vond ze niet zo lekker. Toen ging ze maar aan de vispillen. Wat blijkt nu? Voor één liter visolie heb je 100 tot 150 kilo wilde vis uit de zee gejat.

Wat een probleem.
Want hierbij komend is dat we over pak-em-beet 100 jaar aan de insecten moeten omdat er geen vlees of vis meer is.
Ook mogen we geen appels meer, want de glazuur tast toch je tanden aan.
Je mag maar 2 eieren per week eten, anders krijg je enge ziektes.
Rauwe champignons, het liefst niet eten. Dit kan kankerverwekkend zijn.
Daarnaast mag je spinazie niet opwarmen, want dat straalt iets uit.
Bananen zijn kankerverwekkend, die mag je dus ook laten staan.
Vlees en vis kunt u nu ook van uw lijstje afschrappen. Want dat blijkt tóch niet zo gezond te zijn, als ze dachten.

Goed, ik ben al begonnen aan mijn lijstje met wat er op dit moment bekend is.
Doet u mee?
(Graag snel beginnen, want de media gaat zo snel, morgen is er alweer een nieuw product bekend!)

Een groot probleem is die media dus. Een groot overdrijvend manipulerend probleem.

Machteloze gevoelens

Gevoelens, machteloos, fuckende sensationele gevoelens.

Ik mis het gevoel, dat als, wanneer iemand zegt, dat hij/zij, echt verliefd is.
Wanneer, dit wederzijds is, ontstaat er, liefde.
Liefde, in naam van God.
Liefde, in naam van regenbogen.
Liefde, in naam van voortplanting.
Liefde, in mijn naam, jouw naam, onze naam.

Maar wanneer is mijn liefde echte liefde? Geloof ik uberhaupt in echte liefde? Wanneer voelt het als liefde?

Ik hou van mijn vader. En van mijn moeder. Maar beide op verschillende manieren. Ik hou ook van mijn oma, of nichtje. Ik hou van J. Ik hou van vrienden en vriendinnen. Maar godogod hoe verschillend is die relatie van liefde. Alle gedichten, gaan over, de ware. De ware, in de, liefde. In de gedichten bestaat diegene dus. Hij of zij is er. Over hem of haar wordt gesproken. Hij of zij is beroemd, vanwege.... niets meer of minder dan gevoelens.

Gevoelens zijn vervelend. Je bent machteloos tegenover gevoelens. Gevoelens maken van mensen wilde beesten, die verstopt zitten achter kleine tere hartjes. Gevoelens komen altijd tevoorschijn. Ook al, wil je die, soms niet. Soms nooit. Gevoelens tijdens een film, wanneer je moet huilen, wanneer het teveel word en wegloopt.
Gevoelens tijdens een relatie, waarin je scheldt, de hoorn erop gooit, een klap verkoopt.

Gevoelens tijdens een vechtpartij. Wil ik die gevoelens weten? Nee. Maar die gevoelens, van de millitairen in Afghanistan bijvoorbeeld, deze zijn even belangrijk als de gevoelens van mijn J. Ook al voelt dat voor mij niet zo. Mijn J is voor mij veel belangrijker dan rare millitairen die oorlog voeren in Uruzgan. Toch zijn het beide gevoelens. Nare gevoelens, blije gevoelens. Fuck gevoelens.

Ja, fuck gevoelens.
Pubers fucken hun gevoelens. Of fucken de gevoelens hard terug? Is er wel te fucken met gevoelens?

Gevoelens tijdens een concert, waarvan ik niet wist dat ik die had. Gevoelens tijdens muziek, muziek uit een dopje, of muziek in een zaal. Gevoelens die geleidt worden door muziek. Simpele maar machtige muziek. Gevoelens tijdens het verslag, wat ik moest schrijven. Terugdenkend, aan mijn gevoelens. Want bij CKV moet je over gevoelens schrijven. En niet alleen schrijven.

Bij CKV moet je over gevoelens nadenken, er over schrijven, er over lezen. Je moet gevoelens uitbeelden, het liefst, zonder woorden. Zonder woorden, die gevoelens, juist zo makkelijk, omschrijven.

Zijn gevoelens wel te omschrijven, te fucken, te weten, te maken, te introduceren?

Nee.
Want je bent machteloos tegen gevoelens.

De ene helft van 't land laat zich besnijden, de andere helft laat haar schaamlippen corrigeren!

Uitspraak van Claudia de Brij.

Bang

Bang,
dat je niet achter me staat,
me alleen laat.
Bang,
dat je stem over slaat.
accuraat als een handgranaat.
Bang,
voor je blik,
die dodelijk is.
niet wenselijk is.
Bang,
dat niemand het wil zien
misschien
ben ik het alleen
die daar bij je grafsteen
nog steeds moet afzien...

© Kayleigh.