maandag 12 januari 2009

Sneeuw

Peinzend kijk ik uit mijn venster,
En zie de wereld als in rouw.
Kale bomen, nergens bloemen,
En de lucht is dicht en grauw.

Maar uit grijze wolkenvelden,
Vallen vlokken naar benee,
Brengen als uit 'n sprookjeswereld,
Licht en vrede met zich mee.

Langzaam gaat het al verdwijnen,
Als door een wonder toegedekt;
Zie, hoe 't witte, donzen sneeuwkleed,
Het duister aan het oog onttrekt.

Peinzend kijk ik uit mijn venster,
Naar die wereld van de schijn.
Mocht het, denk ik, eens op aarde,
Voorgoed zo licht en vredig zijn.

zondag 11 januari 2009

Snits

Al een paar jaar ben ik bezig met onderzoeken hoe deze mooie wereld opgebouwd is. Het is leuk om te zien hoe verschillende steden die zo dicht bij elkaar liggen toch zo anders zijn. Dus, toen ik 2 jaar geleden mijn eerste 'echte' vriendje had zag ik een stukje meer van de wereld. Hij woonde in Utrecht en ik in Den haag. Ik had nog nooit alleen getreind (Is dat al een werkwoord?) en dat moest met dat vriendje toch echt eens gebeuren. De eerste keer was eng, spannend en mooi. Maar niet zo mooi dat ik het vaker wilde doen. Ik was bang voor van alles en nog wat. Ik was niet zo zeer bang voor nieuwe dingen, ik was bang voor dingen die negatief zouden zijn. Die negatieve invloed op mijn leven hadden. Dingen waar ik spijt van zou kunnen krijgen. Ook al is het gezegde: Je kan beter spijt krijgen van de dingen die je wel gedaan hebt dan van dingen die je niet gedaan hebt.

Nu we inmiddels al 2 jaar verder zijn en ik een nieuwe levenspartner heb gevonden moet ik nog verder reizen. Hij woont in Friesland en de eerste keer reisden we samen, waar ik erg blij om was. Nu inmiddels een jaar verder heb ik al een aantal keer alleen gereisd, en dit heeft mijn kijk op de wereld toch erg veranderd. De eerste keer treinen is altijd eng, voor iedereen. Maar ik was er panisch voor. Bang voor ongelukken en ik zat trillend in mijn stoel. Maar nu lijk ik het haast fijn te vinden. Dit mag mijn liefste niet weten, want dan wil hij dat ik nóg vaker kom naar het noorderland!

Laatst, in de kerstvakantie, was ik een week in Fryslan. Het was super koud en het vroor. Ik heb een hoop geschaatst. Op natuurijs maar ook in Thialf. Dit was weer een nieuwe ervaring voor mij. Ook zijn we uitgeweest en hebben we oud en nieuw gevierd met drank en food. Het was erg fijn om weer even daar te zijn. Maar altijd als ik terugkom uit het noorderland en weer thuis ben heb ik heimwee. En niet zomaar heimwee. Echte dikke trieste heimwee.

Gelukkig is dat nu niet meer zo, we zijn al een week verder en ik heb al school gehad. Dat helpt een stuk, al was het meer uitval dan echt school.

Ik heb gisteravond opgepast. Het was erg leuk en ik heb 'prinsessenpasta' gegeten. Gelukkig hadden ze ook hele lekkere chocolade. ;) Jort ging al vroeg naar bed en sliep daarna tot half 12. Carlijn ging ik om 7.45 wegbrengen, en uiteindelijk werd het 9.15 toen ze in bed lag en ik weer naar bed ging. Wat een rekkertje is dat. Al met al is dat veel leuker dan dat ze gelijk weg is. Wat de eerste keren toch gebeurd is.

Vandaag had ik een high tea met een kennis van Lunteren. Samen met opa en oma. Het was erg lekker en vooral erg gezellig. Ik zit nu nog hartstikke vol.