En och wat heb ik toch een hekel aan mensen die al gauw conclusies trekken. Die na een blik denken genoeg te hebben gezien. Die denken dat ze na een eerste keer klaar zijn en die zelfs denken dat ze een goed doorgronde mening hebben opgebouwd van een persoon die ze in werkelijkheid niet eens 'kennen'. Dat soort mensen, die snap ik niet. Graag leg ik ze uit dat ze de verkeerde conclusies maken, die zomaar vanzelf komen door hun ondoordachte meningen. Graag zeg ik tegen ze dat ze het bij het verkeerde eind hebben. Graag geef ik mijn opinie van deze mensen. Want: Verwar nooit de waarheid met wat de meerderheid zegt....
Ik ben bang dat ik me teveel aantrek van wat andere mensen denken of zeggen. Wat andere mensen van mij vinden. Ik die altijd durft te zeggen dat het haar geen f#ck boeit wat andere mensen van haar vinden. Maar als ik kijk naar de meningen die ze tegen mij verkondigen over andere personen, word ik daar diep triest van.
Ik wil niet horen wat er slecht of goed aan een ander persoon is. Ik wil niet zeggen wat mijn negatieve kanten zijn. En als ik het niet wil zeggen... dan wil ik het al helemaal niet horen. Er was eens op een forum een topic met als titel: 'doe een wens'. Toen mijn wens eruit kwam wist ik niet wat ik op schreef.
Ik zei dat alle mensen blij en vrolijk moesten zijn, en iedereen gelukkig en lief. En dat iedereen elkaar een hand kon schudden en er vrede op aarde was.
En.... Dat wil ik hélémaal niet. Ik wil niet dat iedereen vrolijk is. Onvrolijke mensen met hun kleine probleempjes maken mij vrolijk. Vooral als ze het ternauwernood overal neerkwakken. En dat is ontzettend slecht van mij. Hoe durf ik er zo wel niet over te praten.... Maar toch doe ik het..... Erkenning is stap 1 op weg naar genezing.
En een goede en vredige wereld begint bij.... Jezelf.
PS: En voor jullie allemaal!: http://www.gebedsschool.be/innerlijke_genezing.htm
vrijdag 27 maart 2009
donderdag 26 maart 2009
Nooit zal ik meer doorgaan.
Nooit zal ik meer stoppen.
Nooit zal ik meer omhoog kijken.
Nooit zal ik meer mijn ogen sluiten.
Nooit zal ik meer eten proeven.
Nooit zal ik meer eten sparen.
Nooit zal ik meer opfleuren.
Nooit zal ik meer somber zijn.
Nooit zal ik meer voelen. of
Nooit zal ik meer denken. of
Nooit zal ik meer praten. of
Nooit zal ik meer lachen.
Nooit zal ik meer doodgaan.
Maar nooit.... zal ik meer bestaan.
© Kayleigh.
Nooit zal ik meer stoppen.
Nooit zal ik meer omhoog kijken.
Nooit zal ik meer mijn ogen sluiten.
Nooit zal ik meer eten proeven.
Nooit zal ik meer eten sparen.
Nooit zal ik meer opfleuren.
Nooit zal ik meer somber zijn.
Nooit zal ik meer voelen. of
Nooit zal ik meer denken. of
Nooit zal ik meer praten. of
Nooit zal ik meer lachen.
Nooit zal ik meer doodgaan.
Maar nooit.... zal ik meer bestaan.
© Kayleigh.
Aimer- Romeo and Juliette
Roméo:
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est monter si haut
Et toucher les ailes des oiseaux
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Juliette:
Aimer c'est voler le temps
Aimer c'est rester vivant
Et brûler au coeur d'un volcan
Aimer c'est c'qu'y a de plus grand
Roméo & Juliette:
Aimer c'est plus fort que tout
Donner le meilleur de nous
Aimer et sentir son coeur
Aimer pour avoir moins peur
Roméo, Juliette & Choeurs:
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est monter si haut
Et toucher les ailes des oiseaux
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est voler le temps
Aimer c'est rester vivant
Et brûler au coeur d'un volcan
Aimer c'est c'qu'y a de plus grand
Aimer c'est brûler ses nuits
Aimer c'est payer le prix
Et donner un sens à sa vie
Aimer c'est brûler ses nuits
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est monter si haut
Et toucher les ailes des oiseaux
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer...
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est monter si haut
Et toucher les ailes des oiseaux
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Juliette:
Aimer c'est voler le temps
Aimer c'est rester vivant
Et brûler au coeur d'un volcan
Aimer c'est c'qu'y a de plus grand
Roméo & Juliette:
Aimer c'est plus fort que tout
Donner le meilleur de nous
Aimer et sentir son coeur
Aimer pour avoir moins peur
Roméo, Juliette & Choeurs:
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est monter si haut
Et toucher les ailes des oiseaux
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est voler le temps
Aimer c'est rester vivant
Et brûler au coeur d'un volcan
Aimer c'est c'qu'y a de plus grand
Aimer c'est brûler ses nuits
Aimer c'est payer le prix
Et donner un sens à sa vie
Aimer c'est brûler ses nuits
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est monter si haut
Et toucher les ailes des oiseaux
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer...
zaterdag 14 maart 2009
"Geweld tegen vrouwen staat gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen in de weg."
Verschillende reacties:
*"Nee, want vrouwen zijn zelf in staat om die gelijkwaardigheid op te lossen door middel van aangifte, praten, trainen."
*"Ja, maar niet alleen geweld. Meerdere dingen staan de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen in de weg."
*"Gaat het hier om huiselijk geweldig? Zo ja, dan wel. Vrouwen zullen fysiek nooit even sterk zijn en dus is er ongelijkwaardigheid."
*"Ja, sowieso zijn de verschillen tussen mannen en vrouwen al zo groot dat er nooit gelijkwaardigheid kan bestaan."
*"Ja, vrouwen zijn niet in staat om rationeel te denken op emotionele momenten, waardoor ze bepaalde situaties niet kunnen overzien, en dat maakt ongelijkwaardigheid want mannen kunnen dit wel, tussen haakjes, dit is generaliseren."
*"Nee, wellicht zou het kunnen zijn dat dit één element is van de ongelijkwaardigheid tussen man en vrouw. Maar er zijn vele meerdere argumenten waarom de ongelijkwaardigheid er is."
*"Nee, gelijkwaardigheid moet je af dwingen, en vrouwen kunnen dat over het algemeen heel goed."
*"Nee, want vrouwen zijn zelf in staat om die gelijkwaardigheid op te lossen door middel van aangifte, praten, trainen."
*"Ja, maar niet alleen geweld. Meerdere dingen staan de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen in de weg."
*"Gaat het hier om huiselijk geweldig? Zo ja, dan wel. Vrouwen zullen fysiek nooit even sterk zijn en dus is er ongelijkwaardigheid."
*"Ja, sowieso zijn de verschillen tussen mannen en vrouwen al zo groot dat er nooit gelijkwaardigheid kan bestaan."
*"Ja, vrouwen zijn niet in staat om rationeel te denken op emotionele momenten, waardoor ze bepaalde situaties niet kunnen overzien, en dat maakt ongelijkwaardigheid want mannen kunnen dit wel, tussen haakjes, dit is generaliseren."
*"Nee, wellicht zou het kunnen zijn dat dit één element is van de ongelijkwaardigheid tussen man en vrouw. Maar er zijn vele meerdere argumenten waarom de ongelijkwaardigheid er is."
*"Nee, gelijkwaardigheid moet je af dwingen, en vrouwen kunnen dat over het algemeen heel goed."
Praten in een relatie
Sinds de weg naar Rome er is, en dat is allang zo want het gezegde is niet voor niets; alle wegen leiden naar Rome, is het zo dat praten ontzettend belangrijk is. We praten allemaal, overal en tegen iedereen. Maar... Praten we wel genoeg? Praten we wel over dingen die ons echt bezig houden, dingen die we echt fijn vinden, dingen die aangeven hoe we ons voelen of hoe we denken of wat we willen? Praten we wel met de juiste mensen? En als we al met de juiste mensen praten, praten we dan over het goede onderwerp? Wijst het zich vanzelf de weg? Of moeten wij de weg bepalen?
Ik hou pas van school als bij alle vakken het zelfde onderwerp naar voren komt. Als het bij alle vakken in elkaar overloopt. Zodat je het ene met het andere kan verbinden en er ook de verschillende kanten van ziet.
Normaliter is het zo dat een school dat als prioriteit moet zien, dat het belangrijk is om informatie aan elkaar te laten sluiten. En dan niet bij een of twee vakken. Maar bij alle. Want dan leer je er het meest van.
Leer je evenveel van praten als van luisteren? Ik denk het wel, je leert van allebei andere dingen natuurlijk. Van praten leer je nieuwe woorden kennen, al is dat van luisteren ook zo. Maar bij praten leer je je zelf toch een bepaalde stijl aan, waarin je formuleert, argumenteert en concludeert. En bij luisteren ben je toch meer de filosofische psycholoog aan het spelen.
Toch is het zo dat ik denk dat praten in een relatie meer voldoening oplevert dan praten met sociale contacten, of praten op school slash werk. Ik denk namelijk dat als je in een relatie over álles kan praten, dat een pluspunt en voldoening op zich is. Ook al praat je niet zo vaak. Als je niet over alles kan praten in een relatie blijven er altijd taboes, onbesproken dingen, verassingen en elementen die minder bevredigend werken.
Gisteravond was er een film op tv waarin blikken alles zeiden en waarin weinig gepraat werd. En wanneer er gepraat werd ging dat gepaard met geweld. Heb je dan nog een gelijkwaardige relatie? Als je over alles kan praten is het wel gelijkwaardig, maar niet meer onbesproken. En sommige dingen zijn onbesproken toch leuker.
Het zijn wederom keuzes die je moet maken.
En wanneer je klaar bent met keuzes maken....
Moet je de gevolgen nog onder zien.
Ik hou pas van school als bij alle vakken het zelfde onderwerp naar voren komt. Als het bij alle vakken in elkaar overloopt. Zodat je het ene met het andere kan verbinden en er ook de verschillende kanten van ziet.
Normaliter is het zo dat een school dat als prioriteit moet zien, dat het belangrijk is om informatie aan elkaar te laten sluiten. En dan niet bij een of twee vakken. Maar bij alle. Want dan leer je er het meest van.
Leer je evenveel van praten als van luisteren? Ik denk het wel, je leert van allebei andere dingen natuurlijk. Van praten leer je nieuwe woorden kennen, al is dat van luisteren ook zo. Maar bij praten leer je je zelf toch een bepaalde stijl aan, waarin je formuleert, argumenteert en concludeert. En bij luisteren ben je toch meer de filosofische psycholoog aan het spelen.
Toch is het zo dat ik denk dat praten in een relatie meer voldoening oplevert dan praten met sociale contacten, of praten op school slash werk. Ik denk namelijk dat als je in een relatie over álles kan praten, dat een pluspunt en voldoening op zich is. Ook al praat je niet zo vaak. Als je niet over alles kan praten in een relatie blijven er altijd taboes, onbesproken dingen, verassingen en elementen die minder bevredigend werken.
Gisteravond was er een film op tv waarin blikken alles zeiden en waarin weinig gepraat werd. En wanneer er gepraat werd ging dat gepaard met geweld. Heb je dan nog een gelijkwaardige relatie? Als je over alles kan praten is het wel gelijkwaardig, maar niet meer onbesproken. En sommige dingen zijn onbesproken toch leuker.
Het zijn wederom keuzes die je moet maken.
En wanneer je klaar bent met keuzes maken....
Moet je de gevolgen nog onder zien.
zondag 8 maart 2009
Help eerst jezelf.
Is het hopeloos om te zeggen dat als het even niet goed gaat je in een midlife-crisis zit, terwijl midlife nog niet eens is aangebroken? En wanneer dat wel zo is, is het dan niet meer hopeloos? Ik weet dat dit een vrij pijnlijk en gevoelig onderwerp is, aangezien mensen vrij snel geneigd zijn om het in het puber-hokje te duwen. Terwijl dat naar mijn inziens te kort door de bocht en te snel gereageerd is. Het probleem is dát heel veel mensen te kort door te bocht zijn of te snel reageren. Echt ontzettend veel mensen, op fora, websites, blogs, in het echt, op school, op werk. Iedereen reageert wel eens te snel, ofcourse, maar er zijn serieus mensen die constant niet nadenken voordat ze iets zeggen, en gewoon maar brallen.
En eerlijk gezegd, moet ik mijzelf nu in de hand gaan houden, want stel je voor dat ik hier nu te snel reageer of te kort door de bocht schrijf over mensen die brallen. Probleem is dat ik echt ontzettend geirriteerd raak door mensen die zo snel reageren. En er ook nog heel erg boos op terug wil reageren. En dat laatste is echt moi problem. Ik zou dolgraag minder boos willen worden op mensen die er niet zo veel toe doen. Mensen die maar wat zeggen zijn toch niet zo belangrijk? Dus misschien heb ik een probleem met mezelf inhouden, misschien zijn die mensen toch belangrijker dan ik denk dat ze zijn. Of dat ik hoop dat ze zijn.
En eerlijk gezegd, moet ik mijzelf nu in de hand gaan houden, want stel je voor dat ik hier nu te snel reageer of te kort door de bocht schrijf over mensen die brallen. Probleem is dat ik echt ontzettend geirriteerd raak door mensen die zo snel reageren. En er ook nog heel erg boos op terug wil reageren. En dat laatste is echt moi problem. Ik zou dolgraag minder boos willen worden op mensen die er niet zo veel toe doen. Mensen die maar wat zeggen zijn toch niet zo belangrijk? Dus misschien heb ik een probleem met mezelf inhouden, misschien zijn die mensen toch belangrijker dan ik denk dat ze zijn. Of dat ik hoop dat ze zijn.
En net had ik een probleem, ergens anders mee.
En de persoon waar ik mee praatte, iemand die wel nadenkt voor hij wat zegt,
wees mij op het feit dat als je anderen wil helpen, je eerst jezelf moet helpen.
Eerst snapte ik dat niet goed, waarmee helpen dan? En hóé kun je nu jezelf helpen?
Maar hij vertelde dat er op een hbo of universiteit een bepaalde toets word genomen
waar de basiskennis getoetst word, en ik luisterde. En hij vertelde.
Nouja, het komt er op neer dat ik best wel dúrf toe te geven dat ik nog heel veel moet leren voordat ik een gerespecteerd psychologe ben. :P
En ook al zijn andere mensen nog zo vervelend, kijk dus eerst naar jezelf.
Dat was de wijze les van vandaag.
Een les waar denk ik iedereen wel van kan leren.
Maar dan begin ik weer bij iedereen.
Dus een les, waar ik van kan leren. ;)
En de persoon waar ik mee praatte, iemand die wel nadenkt voor hij wat zegt,
wees mij op het feit dat als je anderen wil helpen, je eerst jezelf moet helpen.
Eerst snapte ik dat niet goed, waarmee helpen dan? En hóé kun je nu jezelf helpen?
Maar hij vertelde dat er op een hbo of universiteit een bepaalde toets word genomen
waar de basiskennis getoetst word, en ik luisterde. En hij vertelde.
Nouja, het komt er op neer dat ik best wel dúrf toe te geven dat ik nog heel veel moet leren voordat ik een gerespecteerd psychologe ben. :P
En ook al zijn andere mensen nog zo vervelend, kijk dus eerst naar jezelf.
Dat was de wijze les van vandaag.
Een les waar denk ik iedereen wel van kan leren.
Maar dan begin ik weer bij iedereen.
Dus een les, waar ik van kan leren. ;)
maandag 2 maart 2009
School
Vandaag was weer de eerste schooldag na bijna anderhalve week vakantie.
Het was een zware dag, ondanks dat ik maar drie uur ging.
Daarna heb ik Spaans geleerd en Frans gemaakt, en ik moet nog gaan nadenken over Maatschappijleer.
Ik heb al een maatschappelijk probleem, namelijk de hulpverlening en dan met name Jeugdzorg. Maar nu moet ik nog 6 vragen bedenken die er een beetje toe doen om het probleem te analyseren.
En ik weet eigenlijk niet zulke goede vragen. En het cijfer is wel een beetje belangrijk, het telt niet alleen voor dit jaar, maar ook voor het eindexamen.
En dat soort cijfers krijg je eigenlijk constant. Die dan opeens meetellen voor vólgend jaar. Terwijl ik dat best stom vind, want dat is pas volgend jaar, en dan heb je een nieuw begin. Maar goed, dat maakt allemaal niet uit. Want dit zou best een leuke opdracht moeten zijn/worden. Dus ik ga er me uiterste best voor doen. Het hoeft pas 5 april ingeleverd te worden.
Wel heb ik voorderest 5 proefwerken deze week. En lijkt het een beetje op een toetsweek want ze tellen allemaal zwaar mee en ik ga donderdag naar InHolland. Terwijl ik daar al vorig jaar ben geweest. Dan lijkt het mij handiger als we andere scholen gaan bezoeken. Maar nee, we gaan weer naar InHolland. En het is niet erg, want InHolland was best wel leuk, en we gaan dit keer weer workshops doen. En dat is allemaal leuker dan school. Maar dan nog... Ik snap mijn school niet zo goed.
Verder zou ik nog steeds een 'normaal' rapport krijgen. Die krijgen we dus niet meer. En we krijgen ook geen gerectificeerde cijfers. Dus eigenlijk is school een groot drama op dit moment. Maar, ach, dat is niet het enigste drama in mijn leven.
En ze zeggen altijd maar zo; na regen komt....... zonneschijn.
Het was een zware dag, ondanks dat ik maar drie uur ging.
Daarna heb ik Spaans geleerd en Frans gemaakt, en ik moet nog gaan nadenken over Maatschappijleer.
Ik heb al een maatschappelijk probleem, namelijk de hulpverlening en dan met name Jeugdzorg. Maar nu moet ik nog 6 vragen bedenken die er een beetje toe doen om het probleem te analyseren.
En ik weet eigenlijk niet zulke goede vragen. En het cijfer is wel een beetje belangrijk, het telt niet alleen voor dit jaar, maar ook voor het eindexamen.
En dat soort cijfers krijg je eigenlijk constant. Die dan opeens meetellen voor vólgend jaar. Terwijl ik dat best stom vind, want dat is pas volgend jaar, en dan heb je een nieuw begin. Maar goed, dat maakt allemaal niet uit. Want dit zou best een leuke opdracht moeten zijn/worden. Dus ik ga er me uiterste best voor doen. Het hoeft pas 5 april ingeleverd te worden.
Wel heb ik voorderest 5 proefwerken deze week. En lijkt het een beetje op een toetsweek want ze tellen allemaal zwaar mee en ik ga donderdag naar InHolland. Terwijl ik daar al vorig jaar ben geweest. Dan lijkt het mij handiger als we andere scholen gaan bezoeken. Maar nee, we gaan weer naar InHolland. En het is niet erg, want InHolland was best wel leuk, en we gaan dit keer weer workshops doen. En dat is allemaal leuker dan school. Maar dan nog... Ik snap mijn school niet zo goed.
Verder zou ik nog steeds een 'normaal' rapport krijgen. Die krijgen we dus niet meer. En we krijgen ook geen gerectificeerde cijfers. Dus eigenlijk is school een groot drama op dit moment. Maar, ach, dat is niet het enigste drama in mijn leven.
En ze zeggen altijd maar zo; na regen komt....... zonneschijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)