Hehe.

Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een
aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de klas begon, nam hij zonder iets
te zeggen de lege pot van de mayonaise en begon deze te vullen met
golfballetjes. Toen deze hier helemaal mee gevuld was, vroeg de professor
aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was. Zij antwoordden van wel.

Toen nam de professor een doos met kralen en kiepte deze in de pot. Hij
schudde lichtjes met de pot en de kralen rolden tussen de open plekken
tussen de golfballetjes. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de
pot nu vol was. Ze gaven weer eenzelfde antwoord; ja, de pot is vol.

De professor nam nu een doos met zand en kiepte dit zand in de pot met
golfballetjes en kralen. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de
golfballetjes en de kralen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of
de pot nu vol was: de studenten antwoordden van wel.

Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en kiepte de
hele inhoud van deze twee koppen koffie in de pot met golfballetjes, kralen
en zand. De hele inghoud verdween in de pot. De koffie vulde de ruimte op
tussen het zand. De studenten begonnen te lachen.

"Nu", zei de professor, "nu wil ik dat jullie deze pot zien als jullie
eigen leven. Deze pot gevuld met golfballetjes, kralen, zand en koffie, stelt
namelijk het leven van een mens voor."

"De golfballetjes zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je
kinderen, je geloof, je gezondheid en je favoriete bezigheden. Dingen die
ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je
leven toch gevuld zou zijn."

"De kralen zijn de andere dingen die belangrijk zijn. Je werk, je huis, je
auto. Het zand, dat staat voor de kleine dingetjes die belangrijk voor je
zijn."

"Als je het zand als eerste in de pot kiept en hem hiermee vult, is er geen
plek meer voor de kralen of voor de golfballetjes.

Datzelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan
de kleine dingetjes besteedt, dan kun je nooit meer ruimte hebben voor de
dingen die belangrijk voor je zijn.
Besteed aandacht aan de dingen die belangrijk voor je zijn. Speel
bijvoorbeeld met je kinderen. Neem tijd voor een onderzoek voor je
gezondheid zo nu en dan. Neem je partner mee uit eten. Doe nog iets leuks,
er is altijd nog wel ergens tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te
repareren."

"Zorg eerst voor de golfballetjes, de dingen die echt het
allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand."

Eén van de studenten steekt een vinger op en vraagt waar de twee koppen
koffie in die pot dan voor zouden moeten staan.

De professor lacht en zegt de student dat ze daarmee een heel goede vraag
heeft gesteld. "Ik wilde daarmee alleen nog maar weer eens aangeven en
bevestigen, dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er is altijd wel een plekje
om samen met een vriend of een dierbare een kopje koffie te drinken."

You can tell by the way, she walks that she's my girl
You can tell by the way, she talks that she rules the world.
You can see in her eyes that no one is her chain.
She's my girl, my supergirl.

And then she'd say, it's Ok, I got lost on the way
but I'm a supergirl, and supergirls don't cry.
And then she'd say, it's alright, I got home late tast night,
but I'm a supergirl, and supergirls just fly.

And then she'd say that nothing can go wrong.
When you're in love, what can go wrong?
And then she'd laugh the nightime into day
pushing her fear further long.

And then she'd say, it's Ok, I got lost on the way
but I'm a supergirl, and supergirls don't cry.
And then she'd say, it's alright, I got home, late last night
but I'm a supergirl, and supergirls just fly.

And then she'd shout down the line tell me she's got no more time
'cause she's a supergirl, and supergirls don't hide.
And then she'd scream in my face, tell me that leave, leave this place
'cause she's a supergirl, and supergirls just fly

Yes, she's a supergirl, a supergirl,
she's sewing seeds, she's burning trees
She's sewing seeds, she's burning trees,
yes, she's a supergirl, a supergirl, a supergirl, my supergirl..

You're not the only one, with mixed emotions.

Gisteravond was ik vanaf 6 uur weg. Weg naar de Zwarte Ruiter met twee andere mensen. Gezellige avond en we hebben veel gepraat. Ik moest eigenlijk om 6 uur naar BBB, maar dat heb ik voor een keer overgeslagen. Donderdag avond ga ik weer, en die maandag daarop ook. Ik beloof het. Nu moet ik morgen of overmorgen weer sporten, want vandaag moet ik leren.

Toen vandaag de zon scheen was ik gelukkig. Zeker toen ik 2 uur engels had en toen vrij was. De zon scheen en haar stralen bezorgde een geweldige gevoel. Ik kwam thuis, ging op de trap zitten en las mijn boek, wat ik gisteravond heb gekregen, verder. Het is een mooi boek, Alles te verliezen van Esther Verhoef.

Het is een mooie dag, voor een beknopte samenvatting van mijn gevoel:

Je hebt pas alles te verliezen wanneer je je realiseert dat je zó veel hebt....

I want you, show me the way.

Blokken, blokken en samenvattingen maken.
En leuke dingen doen.
Zoals gisteravond, naar het strand in Hoek van Holland.
Mooooooooi. <333333

Mijn mening.

Ik heb lekker een mening. Over alles. Nee, dat zeg ik verkeerd, want ik heb ook een motto: 'Alles moet je eerst proberen voordat je er wat over mag zeggen.' Hiermee zeg ik gelijk even dat het niet mijn schuld is als iemand nu voor een trein springt om te kijken hoe dat was. Maar in principe ben ik wel voor drugs, alcohol en rock en roll. Om te proberen dan.

Maar wanneer je je mening uit kun je daar nogal veel reacties op krijgen. Je mening mag volgens de hedendaagse normen vooral niet te hard, te excentriek en buiten de moraal zijn. Dat vind ik een schande. Ja, een schande ja. Met het woordje vind ervoor, want zodra je zegt dat het zo is, heb je nog meer klagers op je hoofd gehaald. En dan dansen de poppen hoor.


Tegenwoordig is het zo dat er zelfs binnen de ruimdenkendheid, grenzen en taboes liggen. Niks mis mee natuurlijk. Maar noem je zelf dan niet ruimdenkend als je maar 1 ding van de samenleving heel open bekijkt. Binnen de politiek is alles geoorloofd, maar wanneer je op de PVV stemt, ben je opeens een extreem rechtse. Binnen de samenleving is alles geoorloofd, zolang het maar via de wet gaat en je niet één misdaad van wat voor soort dan ook pleegt. Binnen je huis is alles geoorloofd als je maar niet teveel overlast veroorzaakt....

En tegenwoordig, draaien ze de rollen ook om.
Van de week was er een meisje die naar de sauna was geweest en daar iemand had zien zitten met een bosje oerwoud. Het meisje vond het vies, ongeoorloofd en volstrekt onhygiënisch. Waarop een aantal mensen reageerden met ja, scheren is tegenwoordig het enige wat 'moet'. Whatthetok? Vroeger waren er geen eens scheermesjes. Denk daar maar eens over na ja!

En tegenwoordig is het ook al niet goed wanneer je niet verdiept in de achterliggende oorzaak van iets. Oppervlakkigheid is alleen toegestaan bij oppervlakkige dingen. Bij 'diepere' dingen mag je niet oppervlakkig reageren. Zeg! Nu ben ik toevallig wel voor diepere achterliggende oorzaken en geen oppervlakkigheid. Maar om het nou uit te bannen.... Dag FOK, dag gesprekken (want bijna elk gesprek begint met het weer, en het weer is oppervlakkig), dag dag samenleving.

Dus, dit is wat we willen?
Géén idee, maar dit is wel mijn mening. (h)

Il y a une fin a toute chose.

Liefde is iets hopeloos. Je beseft pas wat je hebt, wanneer je het niet meer hebt. Maar als je het loslaat en het komt terug, is het van jou. De liefde kent tientallen doden. Doden die huilen vanwege de fouten die ze gemaakt hebben. Doden die niet weten dat ze dood zijn, maar van binnen rotten. De liefde maakt de samenleving, of maakt de samenleving liefde? De liefde weet alles beter, ook wanneer de ratio het ernstig moeilijk maakt. Liefde is iets wat je voelt, maar niet hebt. Liefde is wat je zou kunnen hebben als je niet verliefd op een mens bent. Liefde is wat je kan omschrijven. Alles kan je omschrijven. Mensen zijn in staat om álles onder woorden te brengen, maar dat zegt daardoor nog niet veel.

De liefde is onbereikbaar in de nacht. Wanneer is het nacht? Voor de liefde is het altijd nacht. De liefde kent haar bezwaren, en doet niet graag mee aan de moraal. De liefde weet dat zij niet goed genoeg is, voor een ieder die gelukkig wilt zijn. De liefde nodigt haar vrienden uit voor olie op het vuur. En wanneer het genoeg is, wanneer de maat vol is, is het voor de liefde nog maar net begonnen. Een ongemakkelijk spel, met twee partijen, waarbij de liefde de scheidsrechter is.

De liefde weet, dat zij de enige is, die ons, kan vermaken, door al haar avonturen, keer op keer, op een andere manier, te laten herspelen. En de liefde, zal je nimmer vergeten. Want de liefde onthoudt. Alles.

Maar ook, is er een tijd van gaan en komen.
En ook, de liefde gaat.

Dodenherdenking

Iemand zei dat hij niet gelukkig werd van twee minuten stilte.
Dit was mijn reactie:

Ik word gelukkig van het feit dat er nog steeds ontzettend veel mensen zijn die denken aan alle doden die gevallen zijn bij oorlogen en vredesoperaties sinds de tweede wereldoorlog. Dat er nog steeds tijd en gevoel in word gestopt. Dat er nog steeds word nagedacht over dat wij het toch maar goed hebben in Nederland, waar we leven zonder oorlog, en die er ook niet zo gauw komt. Het is fijn om te bedenken dat we hier in harmonie en rust leven. En dat we kunnen denken aan de mensen die zijn omgekomen bij zulke vreselijke dingen. Het is fijn om je medemens zien na te denken, terug te denken. Het is fijn om je medemens in de ogen te kijken terwijl je uit principes even stil bent. Ik vind het een wonder dat het bestaat. Dat zulke jonge mensen elk jaar weer mooie gedichten voorlezen. En dat de burgemeester van Amsterdam zo'n prachtige speech had. En dat er werd geapplaudisseerd voor de koningin die zich mooi staande hield van de week tijdens Koninginnedag en nu weer. En dat er uitgebreid programma's en films op tv komen die je doen denken aan het feit dat het vandaag dodenherdenking was. En dat je er zelf in hebt geïnvesteerd, met je hele familie. Met je hele familie die bestaat uit een oma en opa, die zelf de oorlog hebben meegemaakt. Die mij elke keer prachtige verhalen vertellen over de wonderlijke avonturen die ze hebben meegemaakt. Waar ik al heel veel dingen van geleerd heb, en wat gewoon deel van ze uitmaakt. Een deel wat ik van ze bewonder, waar ik van hou. Een deel van mijn opa en oma dat ik knap vind, en dat ik nooit weg zou willen hebben. Omdat dat deel mijn oma en opa ook maakt. En dat is belangrijk. En dat mijn opa en oma, er nog steeds over kunnen praten. En er zelfs over kunnen lachen. En het niet verdringen, wat heel veel mensen wel doen. En dat ook mogen, dat is hun goed recht. Maar ik hou ervan als mijn opa en oma er over vertellen. En ik hou van mijn opa en oma. Maar dat terzijde. En daar, ja daar word ik gelukkig van. En als ik dit allemaal in het simpele hou van topic had gepost, was het nevernooit meer simpel geweest. En tóch, tóch hou ik van die twee minuten stilte. Om wat het nu is, en wat het is geweest. Ps/Edit: En ja, de wereld is onveilig. En nee ik geloof ook niet in een door Gods geschapen wereld. Maar tóch vind ik dit mooi. En vooral, de geschiedenis herhaalt zich. Dus geniet hiervan, voordat er een derde wereldoorlog uitbreekt. (Wat natuurlijk goed mogelijk is.)