Ethisch verantwoord

Weet eigenlijk niet precies hoe dit zo bij me opkomt,
maar ik hou niet van gesprekken waar ethisch bij komt kijken.
Discussies wil ik meestal (lees altijd) winnen, maar met ethische discussies gaat dat dus niet.
Al zovaak heb ik gevraagd wat andere mensen van abortussen vonden, of van euthanasie.

Bij beide ben ik voor. Maarja, dat zeg ik nu. Stel je voor dat ik over 10 jaar een kind krijg. Onbedoeld, en ik weet niet of ik het wel wil. Misschien komt het wel voor uit een one-night-stand. En dan, wat moet je dan. Het is toch een mensenleven, en al met al lijkt het me ook geen fijne ingreep.

En ethanasie, vorig jaar heb ik er een hele presentatie over gehouden. Ik vond euthanasie goed, maar waarom zijn zoveel landen dan tegen. Dit is een greep van ethische stukken. Maar neem nu bijvoorbeeld de doodstraf. Een paar maanden geleden heb ik hier nog heel boos geschreven dat ik tegen was. Maar stel je voor dat het bij je eigen kind gebeurt, of dat je moeder vermoord wordt. Ben je dan nog steeds tegen?



Kortom. Ik heb een hekel tegen ethische vraagstukken. Omdat er gewoon geen antwoord voor mij op mogelijk is. Ik zou ja kunnen zeggen om verschillende redenen, en nee om andere redenen. Maar wat zijn de beste redenen? Gevoelens? Feiten? Subjectiviteit versus Objectiviteit.



Of ik nu een hekel heb aan de filosofie?
Welnee.
We gaan gewoon door met ontdekken!


I'm not young enough to know everything (oscar wilde)