De ramen zijn leeg
de deuren zijn dicht.
Terwijl ik denk waarvoor,
waarvoor ben ik gezwicht?
Kan niet meer ademen,
eten of slapen wellicht.
Ik wil het weten zegt ze,
terwijl het licht zich afsluit.
en de muziek begint.
Het extreme ervaart ze
nooit was ze kind.
Ze wil niet meer doen
alsof ze groot is
dapper is.
Ze wil niet meer doen
alsof ze mens is.
© Kayleigh.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten