Sinds de weg naar Rome er is, en dat is allang zo want het gezegde is niet voor niets; alle wegen leiden naar Rome, is het zo dat praten ontzettend belangrijk is. We praten allemaal, overal en tegen iedereen. Maar... Praten we wel genoeg? Praten we wel over dingen die ons echt bezig houden, dingen die we echt fijn vinden, dingen die aangeven hoe we ons voelen of hoe we denken of wat we willen? Praten we wel met de juiste mensen? En als we al met de juiste mensen praten, praten we dan over het goede onderwerp? Wijst het zich vanzelf de weg? Of moeten wij de weg bepalen?
Ik hou pas van school als bij alle vakken het zelfde onderwerp naar voren komt. Als het bij alle vakken in elkaar overloopt. Zodat je het ene met het andere kan verbinden en er ook de verschillende kanten van ziet.
Normaliter is het zo dat een school dat als prioriteit moet zien, dat het belangrijk is om informatie aan elkaar te laten sluiten. En dan niet bij een of twee vakken. Maar bij alle. Want dan leer je er het meest van.
Leer je evenveel van praten als van luisteren? Ik denk het wel, je leert van allebei andere dingen natuurlijk. Van praten leer je nieuwe woorden kennen, al is dat van luisteren ook zo. Maar bij praten leer je je zelf toch een bepaalde stijl aan, waarin je formuleert, argumenteert en concludeert. En bij luisteren ben je toch meer de filosofische psycholoog aan het spelen.
Toch is het zo dat ik denk dat praten in een relatie meer voldoening oplevert dan praten met sociale contacten, of praten op school slash werk. Ik denk namelijk dat als je in een relatie over álles kan praten, dat een pluspunt en voldoening op zich is. Ook al praat je niet zo vaak. Als je niet over alles kan praten in een relatie blijven er altijd taboes, onbesproken dingen, verassingen en elementen die minder bevredigend werken.
Gisteravond was er een film op tv waarin blikken alles zeiden en waarin weinig gepraat werd. En wanneer er gepraat werd ging dat gepaard met geweld. Heb je dan nog een gelijkwaardige relatie? Als je over alles kan praten is het wel gelijkwaardig, maar niet meer onbesproken. En sommige dingen zijn onbesproken toch leuker.
Het zijn wederom keuzes die je moet maken.
En wanneer je klaar bent met keuzes maken....
Moet je de gevolgen nog onder zien.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Praten is goed en praten is broodnodig. Maar met praten alleen kom je er niet. Praten blijft een middel en is geen doel opzich. Praten helpt mensen elkaar begrijpen.
Voor sommige dingen zijn ook geen woorden. En soms zijn woorden op, dan is alles al gezegd en lost verder praten niets op.
Praten brengt mensen dichter bij elkaar maar kan mensen ook uit elkaar drijven. Praten is het maken van vordering, van verandering. Praten laat bewegen en praten dient als catalysator.
Praten kan ook vulling zijn. Stiltes kunnen pijnlijk zijn maar ook zalig en ontspannen, tevreden stiltes. Als mensen zich verstoppen door continue te praten heb je misschier liever dat ze af en toe stil zijn en zichzelf daardoor blootgeven.
Een reactie posten