En och wat heb ik toch een hekel aan mensen die al gauw conclusies trekken. Die na een blik denken genoeg te hebben gezien. Die denken dat ze na een eerste keer klaar zijn en die zelfs denken dat ze een goed doorgronde mening hebben opgebouwd van een persoon die ze in werkelijkheid niet eens 'kennen'. Dat soort mensen, die snap ik niet. Graag leg ik ze uit dat ze de verkeerde conclusies maken, die zomaar vanzelf komen door hun ondoordachte meningen. Graag zeg ik tegen ze dat ze het bij het verkeerde eind hebben. Graag geef ik mijn opinie van deze mensen. Want: Verwar nooit de waarheid met wat de meerderheid zegt....
Ik ben bang dat ik me teveel aantrek van wat andere mensen denken of zeggen. Wat andere mensen van mij vinden. Ik die altijd durft te zeggen dat het haar geen f#ck boeit wat andere mensen van haar vinden. Maar als ik kijk naar de meningen die ze tegen mij verkondigen over andere personen, word ik daar diep triest van.
Ik wil niet horen wat er slecht of goed aan een ander persoon is. Ik wil niet zeggen wat mijn negatieve kanten zijn. En als ik het niet wil zeggen... dan wil ik het al helemaal niet horen. Er was eens op een forum een topic met als titel: 'doe een wens'. Toen mijn wens eruit kwam wist ik niet wat ik op schreef.
Ik zei dat alle mensen blij en vrolijk moesten zijn, en iedereen gelukkig en lief. En dat iedereen elkaar een hand kon schudden en er vrede op aarde was.
En.... Dat wil ik hélémaal niet. Ik wil niet dat iedereen vrolijk is. Onvrolijke mensen met hun kleine probleempjes maken mij vrolijk. Vooral als ze het ternauwernood overal neerkwakken. En dat is ontzettend slecht van mij. Hoe durf ik er zo wel niet over te praten.... Maar toch doe ik het..... Erkenning is stap 1 op weg naar genezing.
En een goede en vredige wereld begint bij.... Jezelf.
PS: En voor jullie allemaal!: http://www.gebedsschool.be/innerlijke_genezing.htm
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Tja, het is een kwestie van jezelf leren kennen, tegen dingen van jezelf aanlopen die je niet leuk vindt en dat leren accepteren. Dat zal je uiteindelijk best lukken, denk ik. Helemaal jezelf zijn is moeilijk. Iedereen heeft wel meerdere "zelven", vervult bij iedereen een andere rol. Mensen lijken meer op elkaar dan ze zelf weten, zelfs qua DNA. ;) We lijken ook ontzettend op apen wat ons DNA betreft, overigens.
Mensen die snel oordelen... op een gegeven moment hebben veel mensen het gevoel dat ze ervaring hebben opgedaan, dat ze veel geleerd hebben en sommige mensen denken dan dat ze ook niets meer hoeven te leren. Dit komt vooral veel voor bij ouderen. Dan denken ze overal over te kunnen oordelen. Vaak gaan mensen af op wat ze als eerst van iemand zien, en nog erger: op stereotypen die ze in hun hoofd hebben. Zie je er verlegen uit? Oh, dan zal je ook wel een stuud zijn... zo denkt men nou eenmaal.
you're right!
Een reactie posten