merkkleding en roleplay

Wel, daar komen we dan aan op school hoor. In onze vero moda's, h&metjes en diesel's. We hebben onze eigen status. Onze eigen plek. Onze eigen kleding. Want dat is waar het allemaal om draait. Leuk vinden en leuk gevonden te worden. Er bij horen or not. Je hoort er pas bij met die stoere Diesel. Of die geweldige Gstar broek. Of dat truitje van Replay. Maar beseffen we dan niet.... Dat al die kleding hetzelfde is? Dat al die kleding gemaakt word? Wellicht het ene duurdere truitje door meer kinderarbeid dan dat andere goedkopere truitje?

Nee. Dat beseffen we niet.

Wanneer je 2 minuten op een middelbare school rondloopt zie je het al. Daar zitten die, en die horen bij die. Je merkt het, want het is er overduidelijk. Een rolverdeling, die nog erger is dan in een relatie. Je ziet niet waar het aan ligt, want we leven hier in Nederland toch? Wij zijn toch het land waar iedereen hetzelfde is, waar iedereen mag zeggen wat hij of zij wilt, wat iedereen mag dragen wat hij of zij wilt, wat iedereen mag doen... volgens het wetboek? Of niet dan......

Blijkbaar op scholen niet. Want zodra je iets verkeerds doet, lig je eruit. Dag middelbare schoolleven als hippe gast. Goedemorgen middelbare schoolleven als geek, noob, nerd. Het is een hard leven op middelbare scholen. En het word des te harder als je je aanpast, want wanneer je je aanpast ben je verloren. Aanpassen aan andere mensen is in het leven daarbuiten een goed teken. Wanneer je je in het harde grote mensen leven aanpast, ben je een goed mens, een leuk mens en tenminste niet sociaal incompetent. Maar wanneer je je op een middelbare school aanpast, dan behoor je tot de mindere. Want je past je daimit niet aan. Dat doe je niet. Je staat voor je jezelf in. En wie is jezelf dan? Dat weet je niet... En daarom is het verdomde middelbare schoolleven ook zo hard. Want je word geacht te zijn wie je bent. Terwijl je daar juist op het punt komt om te ontdekken wie je bent en om nog even 'iemand anders te zijn'.