Hoe heimwee voelt.

From this moment, how can It feel?

Next, een liedje op de radio, een roze doorkruist met een gele ondergaande zon, op de achterbank M, die zeer angstig doch stil blijft liggen tegen mijn schoot aan, B die voorin zit en waarschijnlijk blij is dat hij niet de neiging heeft om bij elke stop-doorgaan reactie te kotsen, ik denkend aan de afgelopen zomervakantie. De afgelopen zomervakantie. Crap. Over. Einde. Althans, het begin van het einde, want ik heb nog een week. Een week waarin ik thuis zit, joahwell, wat moet ik thuis nu doen. Ja, ik heb een abonnement op de sportschool waar ik 3 weken niet geweest ben, ja ik heb vrienden die heul graag willen dat ik dingen kom doen, ja ik heb een kamer die erom schreeuwt om opgeruimd te worden, ja ik heb familie die ook wel eens wat wilt horen en ja ik heb internet enzo. Maar toch. Ik mis het zóveel. Zóveel is niet eens genoeg. Elk liedje wat over liefde, heimwee, trouw, genot, opwinding, pijn, verdriet en plezier gaat vertelt niet genoeg over mijn gevoel.

From this moment.

Het is nu twee dagen geleden. Ik heb al gewassen, mijn kamer gestofzuigd, vrolijk proberen te doen, buiten op de trap zitten te zonnen, muziek geluisterd, uit mijn bed tv gekeken, gebeld met mensen die vervolgens niet opnamen, bijna een liter cola gedronken, de was opgehangen, koffer uitproberen te pakken en dat allemaal terwijl ik pas 1 september naar school hoef. Ik zou nog een keer 8 weken vakantie willen en het proberen anders te doen. Ik weet niet waarom, maar ik deed het zo verkeerd. Nadat ik ongeveer vakantie had, was ik super zenuwachtig of ik wel overging. Fout. Toen ben ik niet de trein gaan pakken. Fout. Pas na een week ging ik naar Lunteren. Fout. Vervolgens ging ik na 3 weken weer terug. Fout. En nu mis ik het. Fouuuuut.

So breath on, breath on.

En nu gaat het hier ook fout. A doet fout, ik doe fout en mijn kamer is nog steeds niet opgeruimd. Als dat nu het enigste probleem was..... Maar nee. Sommige momenten lijken wel het dieptepunt van een volledige depressie. Een depressie die zo erg is, dat het lijkt alsof ik onderin de wereld sta, in V. En dat Lunteren helemaal ergens is waar ik nooit meer kan komen. Zo voelt heimwee.