Ooit hoorde ik van een goede kennis dat ongelukkige mensen alleen andere ongelukkige mensen aantrekken en dat dat elkaar alleen maar dieper in het diepe trekt. Ik heb er vanaf toen zo vaak over nagedacht, was het waar wat hij zei? Was het überhaupt een gedachte die mogelijkerwijs zou zijn ontstaan omdat hij iemand kende die ongelukkig was, of zelf hartstikke ongelukkig was? Of is het equivalent dan ook zo, trekken gelukkig mensen andere gelukkige mensen aan? Ergens durf ik nu te beweren van wel. Een periode van laten we zeggen 8 weken, heb ik me ontiegelijk blij en vrolijk gevoeld. Elke dag was een feest, het leven was mooi, en er was geen enge mug die daar dag tegen kon zeggen. Ik hoorde hele enge dingen, een oude kennis van me was bijna tienermoeder. Er was iemand doodgegaan die ik ook best kende. Er waren een paar mensen die van L af moesten. Maar ik heb me er overheen gezet en het heeft me niet laten huilen.

Nu ben ik terug uit L. Ik voel me opperbest, ja heftig ja, maar opperbest. Ik kom wel weer terug in L. Want 10 oktober hebben we er een feestje. En E en ik moeten nog hard iets instuderen. Maar die vriend? Niks meer van gehoord, behalve de deprimerende teksten in zijn msn naam. Ik denk dat hij ongelukkig is.