Iedereen heeft een tactiek, tot hij geraakt wordt.

Hoeveel zal ik je moeten missen,
wanhopig naar iemand anders opzoek
voor alle belevenissen.
Al het kissebissen, de ergenissen.
Als ik ben uitgewaaid,
alle bossen ben langs gegaan,
eindelijk voldaan.
Kom ik dan weer aangewaaid?
Alsof ik iets heb weggegooid,
wat niet eens van mij was.
Als een gebroken wijnglas.


Al onze vuren, die je moest verduren.
Ben ik een debiel, vanwege al onze avonturen?
Pak jij de calumet, voor de zoveelste keer?
Wanneer ik kijk naar je gezicht, zie ik je afkeer.
Ik ben te koppig, zie niet de drijfveer.
En dat, met dit mooie najaarsweer......

© Kayleigh.