Smaak subjectief?

Typ het woordje smaak in op Google en je krijgt honderden hits. Niet alleen restaurant's vinden het woordje smaak spectaculair, maar ook designwinkels kunnen er wat van! Al is smaak een zintuig, in reclames is het een verborgen verleiding. Zelfs in reclames over straatverlichting komt smaak te pas. En alsof dit allemaal niet genoeg is, bestaat er in elk Europees land ook nog een week-van-de-smaak! Maar de grote vraag is: Is smaak nou eigelijk echt subjectief of niet?

Ik dacht van wel, maar hoe kan het dan dat mensen in het algemeen een grote volvo, bmw of saab mooier vinden dan een mini of een ka. En als er dan mensen zijn die een ka toch mooier vinden, dan zeggen de mensen die een volvo hebben: Jij hebt echt geen smaak! Hetzelfde geldt voor muziek. De ene vind klasiek leuk, de ander hardcore. En ik bijvoorbeeld heb een grondige teringhekel aan hardcore. Mag ik dan zeggen dat degene die hardcore wel de shit vinden totaal geeeen smaak hebben?

Of moet je dat dan beargumenteren, en als je argumentatie dan zo goed is, klopt het dan dat die gozer die naar die zooi luistert inderdaad geen smaak heeft?

Smaak is natuurlijk ook afhankelijk van de leeftijd die je hebt. Iemand van 80 zie ik nog geen k3 luisteren, maar mijn broertje bijvoorbeeld wel. (Grapje hoor!) Ik zie iemand van 80 ook geen designinrichting hebben, maar wie weet, als ze de reclame zien met de verborgen verleiders. Maar mensen van 80 zouden toch een goede smaak moeten hebben, althans een volgroeide smaak. Want als je jong bent, en je houdt niet van nasi of spruitjes. Dan zeggen de volwassenen, je smaak zintuig moet zich nog ontwikkelen. Dus smaak groeit!

Althans, je zintuig groeit. Maar van de week hoorde ik iemand zeggen: Dit liedje komt nog uit mijn kinderjaren, en het is nog steeds leuk! Dus smaak hoeft niet te veranderen. En dat is eerlijk gezegd dramatisch. Want net zo als andere mensen vind ik, dat er heel veel mensen zijn met een slechte smaak. Oh, wat zeg ik nou, jaja. Er zijn heel veel mensen met een slechte smaak. Ik kan hier een heel rijtje neer zetten, maar het ergste vind ik toch wel hoe mensen zich kunnen kleden. Helaas werk ik in een internationale retailorganisatie, namelijk de Hema. En daar komen elke dag heel wat mensen met een slechte kledingsmaak!

Maar, daar mag ik natuuurlijk niks over zeggen. Want met kleding leg je je ziel bloot. Tenminste dat wordt gezegd. Met kleding laat je zien hoe je je voelt, en blablabla. Dus smaak is eigelijk niet van toepassing bij kleding. Maar waar is smaak dan wel van toepassing bij? Eten natuurlijk!

En ja, eten, dat is natuurlijk favoriet bij de nederlanders. En niet alleen bij de nederlanders, andere landen lijken wel een fetisj te hebben voor eten. Neem nou Gordon Ramsay met zijn elf restauranten waarvan er 6 een of meer michelinsterren hebben. Of Jamie Oliver die 8 succesvolle boeken heeft geschreven. Die mensen hebben smaak. Die mensen weten wat lekker is, wat trouwens heel sporadisch is. En die mensen weten wat absoluut niet te eten is en wat je echt niet in restaurants kan serveren.

Dus laten we het zo stellen. Smaak is subjectief, maar het is ook iets wat objectief wordt naarmate meer mensen het goed/lekker of slecht/vies vinden. Neem 2 mensen met een andere smaak en je blijft twee smaken houden. Maar heb je een bevolking vol met smaken, dan krijg je een probleem. Want er zijn altijd mensen die hebben dezelfde smaak. En die kunnen dan zeggen, ja jij hebt een slechte smaak. En volg mijn raad. Kijk uit voor deze mensen! Ze strijden namelijk tegen de wat zij noemen smaakloze-mensen!