When I was young...

Een tijdje geleden was ik nog in Lunteren zoals jullie weten. Wanneer ik een mogelijkheid zie om te gaan dan wil ik, moet ik, zou ik bijna gaan desalnietemin heb ik een vader die daar niet altijd op zit te wachten. Maar ik blijf van Lunteren houden. Voor altijd, althans dat weet ik natuurlijk niet want ik kan niet in de toekomst kijken.

Maar, het blijft mijn vader verbazen waarom ik nog naar Lunteren ga, immers de rest van de kids heeft afgehaakt, behalve die gene die jong zijn. En ik heb er eens over nagedacht en ik denk een antwoord te hebben.

Mijn tante zei een keer, dat ze wel in Lunteren zou willen wonen. Mijn fantasie sloeg op hol begrijpen jullie wel want ik zou dat maar al te graag willen. Maar zou dat goed zijn, beter zijn, zou het dan nog steeds zo leuk zijn. Nee! Want, Lunteren is speciaal voor me, de natuur is geweldig, een fijne afwisseling met zo'n stad als Voorburg en ik kan me er uitstekend vermaken. Vroeger ging ik in de speeltuin spelen, nu loop/jog of mountainbike ik door het bos en bij de zandvlakte. Vroeger speelde we tikkertje of gingen we meedoen met het vakantie team, nu bedenken we zelf wel dingen.

Toen ik klein was kon ik nog alles doen en laten. Mij werd verteld dat Sinterklaas niet bestond en ik ging huilen. Ik heb zelfs mijn nichtje verteld dat Sinterklaas niet bestond! Waarom ik haar niet verteld heb dat de Kerstman niet bestaat weet ik niet, maar Sinterklaas deed pijn! En mijn mama en papa snapte maar niet dat ik ging huilen!

Toen ik klein was bleef ik altijd bij mijn opa en oma slapen, en in hun slaapkamer hadden ze een muur, een muur met donker bruin gelakt hout en een soort wapens erop. En een boekenkast, met veel boeken waar ik altijd naar keek. Maar die muur bleef toch het interessants.
Je keek er s'ochtends even naar, en s'avonds weer. Je fantasie kon je even de vrije loop laten gaan en bedenken wat er met die wapens wel eens gebeurd zou kunnen zijn. Bij die muur kwam altijd een oorlogs gevoel bij me omhoog, een 2wo, dat wel. Want de eerste wist ik niet. Maar ik bleef het interessant vinden en heb er zelfs nachten over gedroomd. Toen ik laatst kwam zag ik dat mijn opa die muur wit geverfd heeft en de wapens weg waren.

Toen ik nog klein was gingen we altijd naar de Aldi. De aldi in Leidschendam, waar ook nog brandweerdagen waren. We parkeerden daar met mijn papa zijn rode autotje (ook al een renault) en dan kusten mijn mama en papa nog even en gingen we boodschappen doen. Zou mijn vader het toen geen tijdsverdrijf hebben gevonden? Ik vond het altijd wel leuk, boodschappen doen. Ook een keer kreeg ik mijn vinger tussen die rode auto. En zeer dat dat deed! Het is raar wat voor herinneringen je daar aan over houd. Je jeugd blijkt toch belangrijk te zijn voor de rest van je leven.

Gelukkig heb ik tot nu toe een goede jeugd gehad!

Liefsssss Tamashiiiiiiii