Mentality-model

Deze test is gebaseerd op het Mentality-model.

Traditionele burgerij
De moralistische, plichtsgetrouwe en op de status-quo gerichte burgerij die vasthoudt aan tradities en materiële bezittingen.

Gemaksgeoriënteerden
De impulsieve en passieve consument die in de eerste plaats streeft naar een onbezorgd, plezierig en comfortabel leven.

Moderne burgerij
De conformistische, statusgevoelige burgerij die het evenwicht zoekt tussen traditie en moderne waarden als consumeren en genieten.

Nieuwe conservatieven
De liberaal-conservatieve maatschappelijke bovenlaag die alle ruimte wil geven aan technologische ontwikkeling, maar zich verzet tegen sociale en culturele vernieuwing.

Kosmopolieten
De open en kritische wereldburgers die postmoderne waarden als ontplooien en beleven integreren met moderne waarden als maatschappelijk succes, materialisme en genieten.

Opwaarts mobielen
De carrièregerichte individualisten met een uitgesproken fascinatie voor sociale status, nieuwe technologie, risico en spanning.

Postmaterialisten
De maatschappijkritische idealisten die zichzelf willen ontplooien, stelling nemen tegen sociaal onrecht en opkomen voor het milieu.

Postmoderne hedonisten
De pioniers van de beleveniscultuur, waarin experiment en het breken met morele en sociale conventies doelen op zichzelf zijn geworden.

Ik was een kosmopoliet. En jij?

http://www.stempunt.nu/s.r4a?i=Ment-moti&extid=200

Vakantie

Op dit moment zou ik een heel betoog kunnen houden over de vakantie. Maar dan word het ongeveer zo'n zelfde blog als hieronder, en dat lijkt me iets teveel van het goede. Daarnaast ben ik niet in zo'n goed humeur om iets geweldig positiefs te schrijven. En besides ben ik eigenlijk gewoon helemaal niet blij. De zon schijnt wel. En ik ben wel over 80 minuten vrij. Maar verder zit het eigenlijk weer ontzettend tegen. En ik ben boos. Op iedereen. Maar vooral op een iemand. En als ik erover ga nadenken word ik nog bozer. Dus dat moet ik maar niet doen.

De week tot nu toe was opzich niet zo heel erg. Behalve dat ik heel het vakantiegevoel al heb en dus geen fuck aan school doe. En dat hoeft ook niet, want huiswerk is verboden ofzo de laatste week. Maar verder kom ik gewoon niet in het ritme. De hele week was het rond 12 uur, half 1 voordat ik kon/wilde slapen. Terwijl het normaal best goed om 11 uur lukt. Mika was ook zo vervelend. Dan gaat dat beest de hele tijd rondjes rennen op mijn bed totdat hij lekker ligt. Ja hallo, ik lig er ook nog!?

Daarnaast zie ik er dus uit als een lijk. Omdat ik s'ochtends geen tijd heb om make up op te doen en omdat ik zo laat naar bed ga. Ook heb ik gister niet gefitnesst terwijl dat wel moest. En OHJA! Mijn pakketje van een maand geleden is nog steeds niet binnen. Dat irriteert me nog het meest eigenlijk. Het is niet dat het zo'n geweldig pakketje is, maar ik word er gewoon gek van om de hele tijd te moeten wachten. En te hopen dat het voor zaterdag binnen is omdat we zondag weggaan naar Lunteren.

En dan komen we bij de laatste... nee nu ik erover nadenken eenalaatste afschuwelijke iets. Lunteren. Pas over 3 dagen. Ik wiiil nu. Maar dat is allemaal niet erg...........


Want ten slotte nog een eerbetoon aan Martil Bril.
Gisteren overleden.... aan kanker....

http://www.martinbril.nl/

De Zondag.

De zondag staat bekend om zijn freudiaanse versprekingen. Zoals zondig, zondeg, zondaag, zindog enzovoort. De zondag staat ook bekend om zijn uitgebreide ontbijt rond 12 uur. Met croissantjes en roomboter. Net zoals met Pasen. De zondag staat ook bekend als de laatste dag van het weekend, waarin je nog net zo'n vrijheidsgevoel heb maar al minder dan zaterdag of vrijdag. Daarnaast is de zondag natuurlijk een teken van puur egoistische gevoelens. Op de zondag denk je alleen aan jezelf. Because you worth it, zeg maar. En de zondag staat tot slot bekend als een rustdag.....

De zondag doet zijn daad niet goed. Het is nooit rustig op zondag. De uitgebreide ontbijtjes komen altijd op een ander moment dan zondagochtendmiddag rond 12 uur. En de freudiaanse versprekingen maak je alleen op momenten dat het niet zo heel erg is.(Gelukkig maar)

De zondag is eigenlijk een grandioos mooie dag, waarvan je blij mag zijn als je hem keer op keer, maar liefst 52 keer in een jaar, mag meemaken. Onderschat de zondag niet! Voordat het te laat is. De zondag heeft je lief. Nu moet jij de zondag nog lief hebben!

Where do we go now?

En toen ik eindelijk dacht dat het ergens op neer kwam,
kwam het nergens op neer en vergiste ik me enorm.
Ik hoorde wel woorden maar had niet de kracht om ze
te begrijpen. Het bleef een soort wolk die niet verder
ging dan maar half rond de aarde. Het bleef een soort
gedachte die niet verder kwam dan het uiten via
woorden die niet wisten waar ze naar toe moesten.
Woorden die dachten op de goede plaats te staan,
maar eigenlijk geen weg wisten te vinden.
Gevoelens die zich wilde uiten, maar niet verder
kwamen dan een woord, een zin. Niets meer,
is zo verraderlijk. Dan woorden. Woorden
die je doen verlangen, naar het heftigste wat
er bestaat. Woorden die je laten denken, naar
het allerergste wat er bestaat. Woorden die je
laten voelen, dat je niks meer dan een mens bent.

Nooit meer

Er was eens een topic op een forum met wat je nooit zou doen. Sommige mensen zeiden dat ze nooit in het leger zouden dienen, andere mensen zeiden dat ze nooit op wereldreis zouden gaan, weer andere hadden een reactie waarvan ik dacht: 'Zou je dat écht nooit doen?' En sommige zeiden doodleuk dat er geen nooit doen bestond. Ik zei dat ik andere nooit geen tweede kans zou geven. Nu ben ik eens gaan nadenken. Want volgens mij was dat te snel neergezet. Ik heb mensen wel eens geen tweede kans gegeven. Want een eerste indruk maak je maar een keer. En als die eerste indruk niet goed is, dan kom je daar meestal niet meer op terug.

Soms is het zo dat mensen geen antwoord weten op filosofische levensvragen. Ik snap dat wel. Je hebt altijd maar vragen. Het leven bestaat uit honderden vragen, en waarom? De zon komt elke dag weer op en je gaat altijd een keertje dood. Maar dat is niet genoeg voor mensen zoals wij. Wij zijn niet simpel. In het leerboek van mijn vader stond: Als onze hersenen zo simpel waren dat we ze konden begrijpen, waren wij zo simpel dat we ze niet konden begrijpen.

Een mooi citaat. Het zegt wel iets over hoe ingewikkeld we in elkaar zitten. Iedereen weet wel dat er bloed uit een wondje stroomt. Iedereen weet wel dat ons hart 2 keer sneller slaat als we opgewonden, angstig of boos zijn. Iedereen weet wel dat onze haren en nagels groeien. Maar voor de verdere geneeskunde en informatie over onszelf moeten we verder leren. Een studie doen, of zelfstudie door een boek te lezen.

Alles moeten we altijd leren, want kennis is macht. En dat klopt. Prestatie gericht zijn bijna alle mensen. We moeten leren, we moeten studeren, we moeten presteren. Op het werk, in bed, op de sportschool. Zo niet, dan zijn we kansloos en verloren. En alleen dat. Het is een soort piramide van Maslow. Maar dat is natuurlijk ook wel logisch, want daar is de behoefte van de mensheid dan ook op gebaseerd.

Het is maar een rare wereld. Hoe meer je weet, hoe meer je weet dat je niks weet.

appelmoes

Nederlands en Engels door elkaar is de meest voorkomende fout. Of juist niet. Hoe je het ook wilt noemen. Vaak praten mensen Nederlands en Engels door elkaar heen. Het zijn eigenlijk stijlfouten, maar het word geaccepteerd. Al kunnen we natuurlijk blijven discussiëren over wat er in Nederland allemaal geaccepteerd word. Het groene boekje is een voorbeeld van verkeerde acceptatie. Althans dat is mijn mening. TON en PVV zijn voorbeelden van verkeerde acceptatie. En verzending uit Hong Kong die 6 dagen duurt is naar mijn mening ook een vorm van verkeerde acceptatie. De nieuwe reclames van H&M zijn ook een vorm van verkeerde acceptatie. Het is niet góéd voor Nederland om dit zo te accepteren.

We moeten kei hard zijn in wat niet deugt en wat niet kan. We moeten kei hard het regiem volgen. We moeten onze kinderen kei hard opvoeden met de harde hand. De corrigerende tik moet weer mogen. Het weglopen-van-huis ook. De zon moet 6 dagen per week schijnen en zondag is een rustdag, zelfs voor de zon. Als dát niet is wat God wilde....... De champignons, kaas, worst, paprika, snijbonen, appelmoes, prij, sla en al die andere zooi moet niet meer voorgeknipt, voorgesneden, voorgeprakt, voorgekauwt zijn. Je moet het zelf doen. Zó doen goede huisvrouwen dat.

En als je dit allemaal niet snapt.
Dan had je beter over 300 jaar geboren moeten worden.

Live wires that burn.

Sommige dagen gaan in een keer goed, en dan denk je vaak dat er niks meer mis kan gaan wat je dag verpest. En anders heb je dagen waarop je denkt, als er nu iets fout gaat dan ben ik niet meer te genieten. In de puberteit heb je altijd van die dagen, want dat 'hoort' bij de puberteit. Het is hetzelfde als stemmingswisselingen. In de puberteit 'hoort' dat erbij. Je hebt natuurlijk het stereotype mens wat daar verder nooit meer last van heeft tot in de midlife crisis. Want ieder stereo typ krijgt een midlife crisis. Dat dan weer wel.

Vandaag was een dag van het eerste kader. Het ging goed. Zelfs toen ik KRAK hoorde onder mijn prachtige ballerina schoentjes. Een dode huisjesslak. Ik vond het zielig.

Maar verder gingen alles goed. Ook toen iemand met een virus op zijn computer honderden vieze berichtjes stuurde waar diegene dus niks aan kon doen, voor de duidelijkheid. (:

En ook toen het leren niet ging zoals het moest gaan. Maar ach, als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.

Daarnaast ging het zelfs goed toen mijn broertje vervelend deed en aan mijn haar begon te trekken. Nu is mijn broertje altijd vervelend. Vooral als hij hetzelfde geintje over zakken 3 keer maakt.... Maar nu heeft hij weer een nieuw grapje: Talk to the hand, because the face is ain't listening. En de parodie daarop: Talk to the hand, because the face is too pretty, wait my hand too!

Dus, het is nu half 10 en mijn dag is nog steeds goed verlopen. Ik ben onverslaanbaar. (H)

You're gone, please go play games with someone, I'm done.

Nare eigenschappen, goede eigenschappen, vervelende eigenschappen, rot eigenschappen, mooie eigenschappen, fijne eigenschappen, niet-naar-buiten-toe-komende eigenschappen, nooit-gezien eigenschappen, lollige eigenschappen.....

Allemaal eigenschappen, die we allemaal hebben. Want we zijn mensen. Maar soms zie je de slechte eigenschappen van iemand eerder dan de goede eigenschappen. En dan moet je een keuze maken. Wil ik die persoon nog wel zien? Is deze persoon wel leuk? Geef ik hem/haar nog een tweede kans? Het zijn keuzes die je maakt. Net zoals je overal doet. Op school, op werk, overal in je leven. Maar wanneer houd je je werk en privé nog gescheiden? Moet je dan nooit naar feestjes gaan? Moet je dan nooit even gezellig op visite bij collega's? Moet je ze niet feliciteren met hun verjaardag? Zeg je ze geen gedag wanneer je ze op straat ziet? Allemaal dingen die je van te voren moet beslissen. Want je kan niet de helft wel gedag zeggen en de andere helft voor altijd negeren.

'Hard werken maakt pas gelukkig als je er zelf voor kiest.'

Ik hoop toch dat ik dat niet meer hoef uit te leggen. Die kindertjes in Afrika worden heus niet blij van elke dag sjouwen met een emmer water op hun hoofd, en dat 12 uur lang. Maar als we in Nederland hard werken, maar liefst 46 uur per week. Dan geeft het ons soms wel een gevoel van voldoening. Want zo werkt het he, in ieder geval voor de Amerikaanse psycholoog Maslow.

En als je op de lagere basisbehoefte niet slaagt, dan kan je ook niet door naar de hogere. Dus mensen, de wijze les van vandaag is: 'Zorg voor een dak boven je hoofd en voor een sociaal leven, en dan pas kan je door naar de relativering van de persoonlijke kennis.'

Blushed, vanished and gone.

Na een week proefwerken en vroeg opstaan om te leren en laat naar bed gaan om te leren is het Pasen. Lang leven Pasen. Nu nog mooi weer....

merkkleding en roleplay

Wel, daar komen we dan aan op school hoor. In onze vero moda's, h&metjes en diesel's. We hebben onze eigen status. Onze eigen plek. Onze eigen kleding. Want dat is waar het allemaal om draait. Leuk vinden en leuk gevonden te worden. Er bij horen or not. Je hoort er pas bij met die stoere Diesel. Of die geweldige Gstar broek. Of dat truitje van Replay. Maar beseffen we dan niet.... Dat al die kleding hetzelfde is? Dat al die kleding gemaakt word? Wellicht het ene duurdere truitje door meer kinderarbeid dan dat andere goedkopere truitje?

Nee. Dat beseffen we niet.

Wanneer je 2 minuten op een middelbare school rondloopt zie je het al. Daar zitten die, en die horen bij die. Je merkt het, want het is er overduidelijk. Een rolverdeling, die nog erger is dan in een relatie. Je ziet niet waar het aan ligt, want we leven hier in Nederland toch? Wij zijn toch het land waar iedereen hetzelfde is, waar iedereen mag zeggen wat hij of zij wilt, wat iedereen mag dragen wat hij of zij wilt, wat iedereen mag doen... volgens het wetboek? Of niet dan......

Blijkbaar op scholen niet. Want zodra je iets verkeerds doet, lig je eruit. Dag middelbare schoolleven als hippe gast. Goedemorgen middelbare schoolleven als geek, noob, nerd. Het is een hard leven op middelbare scholen. En het word des te harder als je je aanpast, want wanneer je je aanpast ben je verloren. Aanpassen aan andere mensen is in het leven daarbuiten een goed teken. Wanneer je je in het harde grote mensen leven aanpast, ben je een goed mens, een leuk mens en tenminste niet sociaal incompetent. Maar wanneer je je op een middelbare school aanpast, dan behoor je tot de mindere. Want je past je daimit niet aan. Dat doe je niet. Je staat voor je jezelf in. En wie is jezelf dan? Dat weet je niet... En daarom is het verdomde middelbare schoolleven ook zo hard. Want je word geacht te zijn wie je bent. Terwijl je daar juist op het punt komt om te ontdekken wie je bent en om nog even 'iemand anders te zijn'.