Midlife-crisis

Is het liefde als ik hopeloos naar mijn telefoon staar, wachtend op een smsje van mijn vriend. Of is het liefde als ik in de bios met mijn familie zit en we kijken naar een goede film. Of is het liefde als we met ons 'gezin' 'big' inkopen doen in de herfstvakantie in Lunteren en Ede. Of is het liefde als ik in de Hema met alle 'liefde' spullen retour of te wel opberg.

Is alles echt liefde? Ja, dat is het beweerd de cast van Alles is Liefde. Zo zegt Paul de Leeuw dat je daar naar moet streven. Een aanrader trouwens, je weet gelijk weer waarom je elk jaar surprises maakt met Sinterklaas of de kerstboom optuigt met de Kerstdagen. En ja, de kerstdagen zijn er binnenkort weer. Binnenkort denkt u? Nou ja eigelijk wel, de kerstmarkten zijn weer aan de gang, de kerstversiering hangt in het winkelcentra en u zou eigelijk ook al op zoek moeten gaan naar kerstkaarten/kransjes en van die mooie Christmas Crackers waar me nichtje gister dolblij mee aan kwam zetten. En die mijn tante minder dolblij ook weer afwees. Kerstmis, het echte leven!

Ehm, terug naar het oorspronkelijke onderwerp. Nee, ik denk niet dat alles liefde is. Wat Kim van Kooten zegt, liefde is alles, klopt natuurlijk wel. Maar nee, stel dat alles liefde was, dan zouden er geen oorlogen meer zijn, of scheidingen, of ruzie's en zelfs geen chagrijnige mensen.

Voor mensen die nog vóór de midlife-crisis leven, is alles liefde, of voor peuters/kleuters en zelfs nog tieners (maar niet de oudste van twee kids want die krijgen vaak de schuld van alles) en misschien voor mensen die 65 zijn en hun geweldige pensioen krijgen. (Mits die perfect geregeld is!) Of misschien voor mensen die rijk zijn, maar net niet alles hebben, of voor mensen die arm zijn maar een meer-dan-leuk huwelijk hebben. Voor mensen die een goede relatie hebben én geweldige seks hebben. Kan dat eigelijk?

Dinsdagavond is mijn favoriete tv-kijk-avond. (Ook omdat ik dinsdag niet werk!) Maar vooral omdat ik nadat ik gegeten heb, afgedroogd heb, huiswerk gemaakt heb, tv kijk! En dan niet naar het nieuws, nee naar programma's voor de niet-zo-intellectuele mens. Eerst komt Sex & the City dan Desperate Housewives en daarna What about Brian (Wat mij zeer aan iemand doet denken). Ik hoor het mijn vader al zeggen, of mijn opa wat het nog erger maakt. (Zeer niet-fijn-commentaar) Het zijn een soort gtst soaps. In Amerika kijkt iedereen hier naar, van die geweldige fijne waar-je-niet-bij-na-hoeft-te-denken programma's. Het liefst met een groot stuk chocola of een bak popcorn. Ja, dat is het he-le-maal!

SATC komt elke dag om 8 uur. En ik ben helemaal verliefd op de hoofdpersoon, Sarah Jessica Parker. Ze is columniste, knap, slim, en goed gebekt. Ze heeft natuurlijk samen met haar vriendinnen de nodige problemen, maar ondanks dat ze allang de 30 gepasseerd zijn, hebben ze echt-geen-last van de midlife-crisis. En dat is wat ik ook wil!



Ajuu!