30 December 2009, Lunteren:
M en ik lopen buiten, het is koud. Zo koud dat ik handschoenen, een sjaal, een dikke jas, een maillot, kousen en warme laarzen aan heb. En nog is het koud. De vijvers hebben nog steeds hun fonteinen, die -ook al is het 1 graden onder 0- aanstaan. Er ligt ijzel op de weg en M en ik doen ons best om niet te vallen. De lucht is mooi, maar dat is niet nieuw want de lucht in Lunteren is altijd mooi. Het is een kwestie van bomen die groeien en niet worden gekapt, bos. Ik loop met M hand aan hand naar de dichtstbijzijnde vijver. Hij is bevroren en ik wil er op staan. M laat het niet toe, in plaats daarvan gaat hij het zelf doen. Het ijs beweegt, de fontein maakt geluid en ik lach. We lopen door op de camping. Het is nog steeds koud maar we trotseren het wel. M 'doet' een paar keer alsof hij valt, maar het is dan ook erg glad. M: 'Het is De hel van '09!'
Er zijn maar weinig mensen, dat hadden we wel gemerkt, want het was erg stil. Niet alleen snachts, maar ook overdag. Wanneer we over het veld lopen zien we rare sporen in de sneeuw -de enige plek waar nog knapperige verse sneeuw ligt-. We volgden het, maar kwamen er niet echt achter.
Toen mijn moeder later op de avond belde zei ze dat het misschien een schotse hooglander kon zijn of een hert. M zei twee uur later dat hij dat wel eens wilde zien. Wellicht gaan we de harde kou vannacht nog eens trotseren.
woensdag 30 december 2009
donderdag 17 december 2009
donderdag 10 december 2009
zondag 6 december 2009
maandag 30 november 2009
°Voor M.°
Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man alleen maar een vrouw,
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.
Hans Andreus - Voor een dag van morgen.
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man alleen maar een vrouw,
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.
Hans Andreus - Voor een dag van morgen.
zondag 22 november 2009
woensdag 18 november 2009
maandag 16 november 2009
vrijdag 13 november 2009
vrijdag 6 november 2009
Al 5 dagen bezig met day zero project!
En ik ben gelijk begonnen:
5. Vijf nieuwe gerechten proberen. (1/5)
Fratelli met Spruitjes en aardappels, 5 November.
15. Met iemand een gesprek in een andere taal.
Omegle is the bomb!
53. Elfjes maken en op je blog plaatsen.
Alweer twee.
63. 10 nieuwe artiesten ontdekken en opslaan. (1/10)
Geen idee meer welke, toch thuis ff opzoeken.
70. 100 nieuwe boeken lezen (3/100)
Shopaholic ftw.
71. Zoenen in de regen.
1 November 14.40 avec mon petit amie.
5. Vijf nieuwe gerechten proberen. (1/5)
Fratelli met Spruitjes en aardappels, 5 November.
15. Met iemand een gesprek in een andere taal.
Omegle is the bomb!
53. Elfjes maken en op je blog plaatsen.
Alweer twee.
63. 10 nieuwe artiesten ontdekken en opslaan. (1/10)
Geen idee meer welke, toch thuis ff opzoeken.
70. 100 nieuwe boeken lezen (3/100)
Shopaholic ftw.
71. Zoenen in de regen.
1 November 14.40 avec mon petit amie.
Meetweek, ptaweek, toetsweek.
Oh Jeetje, het gaat hier ruig aan toe! Allemaal mensen die onthouden worden van werken in de bibliotheek, massa's mensen die niet op de 1e of 2e verdieping mogen komen, gigantische aantallen mensen die zich naar binnen dringen bij een gymzaal of aula en honderden mensen die staat te porren bij het roosterbord of er al nieuwe informatie bij hangt. Gawd het is de week van de tentamens, toetsweek, proefwerkweek, sa week, hoe je het ook wilt noemen; je moet leren en op school verschijnen om dan 's ochtends je eerste pta hebt en ergens in de middag je tweede. Het liefst zit er voor de school een uur of 5 tussen zodat ze de tijd hebben om lekker lang alles voor te bereiden. Hállooo. Wij zitten hier ook nog! Wanneer je precies op tijd bent voor een wiskunde proefwerk om 12 uur moet je nog 20 minuten wachten omdat; ze nog papiertjes klaar moeten leggen, de leerlingen moeten controleren, de opgaven moeten verdubbelen en de toezichthouders op de hoogte moeten stellen. 20 minuten! En waarom? Omdat ze het niet eerder hebben gedaan. Even serieus, wij moeten ons toch ook voorbereiden op het maken van pta's? Wij doen toch ook ons best om ons aan bepaalde afspraken te houden? Maar nee, de lieve school moet dingen weer chaotisch en onbereikbaar maken. Like always.
Mijn frustratie komt voort uit het feit dat ik over een uur vrij had kunnen zijn. Maar in plaats daarvan heb ik pas om half 2 een pta Frans. En in dat uur moeten we een brief maken op de computer en schijnbaar kon dat niet eerder dan om half 2. Ondertussen heb ik mijn mail en woordenboek al gecheckt. Je mag je woordenboek meenemen en het toffe is dat veel standaard zinnen al in dat boekje staan en die mag je gewoon gebruiken! Ik zal dadelijk op mijn blog een proef Franse brief zetten, dan kunnen jullie kijken hoe awesome ik ben én vooral hoe goed ik geleerd heb!
6 van de 7 proefwerken heb ik nu gehad. Nederlands, Economie, Engels, Wiskunde, Geschiedenis en dadelijk Frans. Dan alleen nog volgende week woensdag Spaans waar ik al voor geleerd had omdat we het eigenlijk vorige woensdag zouden hebben maar toen bleek dat je geen drie proefwerken op een dag kon hebben. Oooh. Nog maar 3,5 uur.
Mijn frustratie komt voort uit het feit dat ik over een uur vrij had kunnen zijn. Maar in plaats daarvan heb ik pas om half 2 een pta Frans. En in dat uur moeten we een brief maken op de computer en schijnbaar kon dat niet eerder dan om half 2. Ondertussen heb ik mijn mail en woordenboek al gecheckt. Je mag je woordenboek meenemen en het toffe is dat veel standaard zinnen al in dat boekje staan en die mag je gewoon gebruiken! Ik zal dadelijk op mijn blog een proef Franse brief zetten, dan kunnen jullie kijken hoe awesome ik ben én vooral hoe goed ik geleerd heb!
6 van de 7 proefwerken heb ik nu gehad. Nederlands, Economie, Engels, Wiskunde, Geschiedenis en dadelijk Frans. Dan alleen nog volgende week woensdag Spaans waar ik al voor geleerd had omdat we het eigenlijk vorige woensdag zouden hebben maar toen bleek dat je geen drie proefwerken op een dag kon hebben. Oooh. Nog maar 3,5 uur.
dinsdag 3 november 2009
donderdag 29 oktober 2009
Day Zero Project - 101 doelen in 1001 dagen
Omdat ik weer eens ziek thuis zit (net naar dokter geweest, of gewoon klier-keel ontsteking of pfeiffer of wat dan ook ) en weer antibiotica gekregen, ga ik maar eens wat nuttigs doen. Het Day Zero Project! Het gaat erom dat je een lijst met 101 doelen maakt en die behaald in 1001 dagen. Ik ga er 1 November mee beginnen.
01.11.2009 - 29.07.2012
Eten/Drinken
1. Een kookcursus volgen.
2. Een exclusief driegangenmenu maken.
3. Picknicken.
4. Een maand lang gezond eten.
5. Vijf nieuwe gerechten proberen. (1/5)
6. Een receptenboek maken.
7. Een maand lang elke dag 1,5 liter water drinken.
8. Voor m'n lief koken.
9. Een keer naar een cocktail bar gaan.
10. Koop een chocolade fontein.
Taal/Reizen
11. Engels perfectioneren.
12. Vijftien boeken in een andere taal lezen. (0/15)
13. Naar Parijs gaan voor een paar dagen.
14. Naar Berlijn gaan voor minimaal een dag.
15. Met iemand een gesprek in een andere taal.
16. De wereldkaart beter uit mijn hoofd kennen.
17. Bezoek Amsterdam en 4 andere steden in NL.
18. Naar het Anne Frank huis.
Creativiteit/Hobby's
19. Beter kunnen schaatsen.
20. 20 nieuwe musea bezoeken. (0/20)
21. Ruiterrijbewijs halen.
22. Havo afmaken en vervolgopleiding kiezen.
23. Naar 5 cabaret voorstellingen gaan.
24. Een cursus volgen.
25. Lunteren fotograferen.
26. Zumba/Salsa dansen.
27. 2 maanden niet spijbelen.
Sport/gezondheid:
28. Op een nieuwe sport gaan.
29. Leren snowboarden.
30. Een maand lang gezond eten.
31. Een maand lang elke dag voor 23.00 in bed liggen.
32. Met iemand naar de sauna/spa.
33. Een maand lang naar gym.
Persoonlijk:
34. Socialer worden.
35. Minimaal 2 keer per maand uitgaan.
36. Vaker met vrienden afspreken.
37. Vaker naar familie toe.
38. Minder achter de computer zitten.
39. Stuur 10 mensen een zomaar kaartje. (0/10)
40. Maak een verjaardagskalender.
41. Koop cadeautjes voor lieve mensen.
42. Neem een piercing.
Zomaar:
43. Geef een feestje.
44. Een keer paintballen.
45. Kamer een maand lang schoonhouden.
46. Kampeer weer eens in een tent.
47. Loop van Scheveningen naar HVH strand.
48. Spaar elke maand 30 euro op spaarrekening.
49. Stuur bloemen naar iemand.
50. Ga een keer een yogales doen.
Schrijven:
51. 10 Nederlandse literatuur boeken lezen. (0/10)
52. 10 eigen gedichtjes maken. (0/10)
53. Elfjes maken en op je blog plaatsen.
54. Nieuwe verhalen maken.
55. Een boek schrijven
56. Naar de Kinderboekenweek
57. Kerstkaarten voor iedereen schrijven.
58. Kaartjes met verjaardag sturen.
Films/Muziek:
60. 10 keer naar de bioscoop. (0/10)
61. Filmmarathon houden
62. Alle films van een bepaalde reeks zien.
63. 10 nieuwe artiesten ontdekken en opslaan. (1/10)
64. Naar een concert gaan.
65. Arnhem of Tilburg concert bezoeken.
66. Naar een festival gaan.
67. Een cd kopen.
Overig:
68. Een keer naaktzwemmen in de zee.
69. Een keer naar het naaktstrand.
70. 100 nieuwe boeken lezen (1/100)
71. Zoenen in de regen. 1 November 14.40
72. Naar de Elf Fantasy Fair gaan – in kostuum
73. Een nachtwandeling maken met vriendje.
74. Meedoen aan nieuwjaarsduik.
75. Een Halloween pompoen maken.
76. Donor worden.
77. Een keer bungeejumpen.
78. Mijn papa en broertje mee uit eten nemen.
79. M mee uit eten nemen.
80. Een week lang niet schelden.
81. Koop een lot.
82. Sowieso leren koken.
83. Een normale baan langer dan 4 maanden houden.
84. Naar de manicure hier op de hoek.
85. Nagels netjes laten groeien.
Op 1 November bedacht:
86. Een hele dag lief zijn tegen M.
87. Een hele week al mijn schoolwerk af hebben.
88. Naar een toko gaan en nieuwe ideeën op doen.
89. 100 leuke, mooie dingen bedenken.
90. Doe een week zuinig met gas, licht en water.
91. Naar een hardcore party gaan.
92. Een weekend geen tv/computer.
93. Een dag: Fuck the system. :D
94. Vijf keer hoger dan een 8 halen. (0/5)
95. Een prachtig cadeau kopen.
96. In een luchtballon varen.
Day Zero Project:
97. Bij elk behaald doel drie euro sparen.
98. Bij elk behaald doel een verslag of foto plaatsen.
99. Een nieuwe '101 doelen in 1001 dagen' lijst plaatsen.
100. Andere mensen inspireren met deze lijst.
101 Andere mensen ook een lijst laten maken.
01.11.2009 - 29.07.2012
Eten/Drinken
1. Een kookcursus volgen.
2. Een exclusief driegangenmenu maken.
3. Picknicken.
4. Een maand lang gezond eten.
5. Vijf nieuwe gerechten proberen. (1/5)
6. Een receptenboek maken.
7. Een maand lang elke dag 1,5 liter water drinken.
8. Voor m'n lief koken.
9. Een keer naar een cocktail bar gaan.
10. Koop een chocolade fontein.
Taal/Reizen
11. Engels perfectioneren.
12. Vijftien boeken in een andere taal lezen. (0/15)
13. Naar Parijs gaan voor een paar dagen.
14. Naar Berlijn gaan voor minimaal een dag.
15. Met iemand een gesprek in een andere taal.
16. De wereldkaart beter uit mijn hoofd kennen.
17. Bezoek Amsterdam en 4 andere steden in NL.
18. Naar het Anne Frank huis.
Creativiteit/Hobby's
19. Beter kunnen schaatsen.
20. 20 nieuwe musea bezoeken. (0/20)
21. Ruiterrijbewijs halen.
22. Havo afmaken en vervolgopleiding kiezen.
23. Naar 5 cabaret voorstellingen gaan.
24. Een cursus volgen.
25. Lunteren fotograferen.
26. Zumba/Salsa dansen.
27. 2 maanden niet spijbelen.
Sport/gezondheid:
28. Op een nieuwe sport gaan.
29. Leren snowboarden.
30. Een maand lang gezond eten.
31. Een maand lang elke dag voor 23.00 in bed liggen.
32. Met iemand naar de sauna/spa.
33. Een maand lang naar gym.
Persoonlijk:
34. Socialer worden.
35. Minimaal 2 keer per maand uitgaan.
36. Vaker met vrienden afspreken.
37. Vaker naar familie toe.
38. Minder achter de computer zitten.
39. Stuur 10 mensen een zomaar kaartje. (0/10)
40. Maak een verjaardagskalender.
41. Koop cadeautjes voor lieve mensen.
42. Neem een piercing.
Zomaar:
43. Geef een feestje.
44. Een keer paintballen.
45. Kamer een maand lang schoonhouden.
46. Kampeer weer eens in een tent.
47. Loop van Scheveningen naar HVH strand.
48. Spaar elke maand 30 euro op spaarrekening.
49. Stuur bloemen naar iemand.
50. Ga een keer een yogales doen.
Schrijven:
51. 10 Nederlandse literatuur boeken lezen. (0/10)
52. 10 eigen gedichtjes maken. (0/10)
53. Elfjes maken en op je blog plaatsen.
54. Nieuwe verhalen maken.
55. Een boek schrijven
56. Naar de Kinderboekenweek
57. Kerstkaarten voor iedereen schrijven.
58. Kaartjes met verjaardag sturen.
Films/Muziek:
60. 10 keer naar de bioscoop. (0/10)
61. Filmmarathon houden
62. Alle films van een bepaalde reeks zien.
63. 10 nieuwe artiesten ontdekken en opslaan. (1/10)
64. Naar een concert gaan.
65. Arnhem of Tilburg concert bezoeken.
66. Naar een festival gaan.
67. Een cd kopen.
Overig:
68. Een keer naaktzwemmen in de zee.
69. Een keer naar het naaktstrand.
70. 100 nieuwe boeken lezen (1/100)
71. Zoenen in de regen. 1 November 14.40
72. Naar de Elf Fantasy Fair gaan – in kostuum
73. Een nachtwandeling maken met vriendje.
74. Meedoen aan nieuwjaarsduik.
75. Een Halloween pompoen maken.
76. Donor worden.
77. Een keer bungeejumpen.
78. Mijn papa en broertje mee uit eten nemen.
79. M mee uit eten nemen.
80. Een week lang niet schelden.
81. Koop een lot.
82. Sowieso leren koken.
83. Een normale baan langer dan 4 maanden houden.
84. Naar de manicure hier op de hoek.
85. Nagels netjes laten groeien.
Op 1 November bedacht:
86. Een hele dag lief zijn tegen M.
87. Een hele week al mijn schoolwerk af hebben.
88. Naar een toko gaan en nieuwe ideeën op doen.
89. 100 leuke, mooie dingen bedenken.
90. Doe een week zuinig met gas, licht en water.
91. Naar een hardcore party gaan.
92. Een weekend geen tv/computer.
93. Een dag: Fuck the system. :D
94. Vijf keer hoger dan een 8 halen. (0/5)
95. Een prachtig cadeau kopen.
96. In een luchtballon varen.
Day Zero Project:
97. Bij elk behaald doel drie euro sparen.
98. Bij elk behaald doel een verslag of foto plaatsen.
99. Een nieuwe '101 doelen in 1001 dagen' lijst plaatsen.
100. Andere mensen inspireren met deze lijst.
101 Andere mensen ook een lijst laten maken.
woensdag 28 oktober 2009
:3
If you prick us, do we not bleed? If you tickle us, do we not laugh? If you poison us, do we not die? and if you wrong us, shall we not revenge?
Ik hou van Shakespeare en zijn films. The Merchant of Venice is ook zo'n film. Ik heb hem op school gezien en ik vond het echt indrukwekkend hoe goed Shakespeare gevoelens tot uiting laat komen. En verder zijn de quotes die er in voorkomen gewoon geweldig. Geweldig. En geweldig.
En ik heb uggs! En nu is verslaving begonnen. Ik wil minstens nog 5 andere paren. Plus de handschoenen en sjaal. <3
<------
Ik hou van Shakespeare en zijn films. The Merchant of Venice is ook zo'n film. Ik heb hem op school gezien en ik vond het echt indrukwekkend hoe goed Shakespeare gevoelens tot uiting laat komen. En verder zijn de quotes die er in voorkomen gewoon geweldig. Geweldig. En geweldig.
En ik heb uggs! En nu is verslaving begonnen. Ik wil minstens nog 5 andere paren. Plus de handschoenen en sjaal. <3
<------maandag 12 oktober 2009
Lunteren :3
Twee weekenden geleden was de herfst begonnen, want het waaide en het regende en het was zo ontzettend koud. Maar ik wilde zooo graag naar Lunteren dat ik M bijna heb gesmeekt om met me mee te gaan. Want toen ik er voor de laatste keer was, toen was het zomer. En lag ik bij het zwembad en was het fijn en leuk. En toen gingen we twee weekenden geleden voor een dag naar Lunteren en toen gingen we samen slapen in een caravan van kennissen. En we liepen 's avonds héél laat over het park en het was prachtig. En zaterdag gingen we weer weg om 's avonds op te passen en het verdere weekend te vieren.
En vorige vrijdag gingen we weer naar Lunteren, dit keer met T, B, M en moi. En dit keer mochten M en ik weer in een andere caravan maar het was een toffe caravan dus het kon. We hebben vrijdag avond daar gechilled en zaterdagavond hadden we het feestje van R. Het was een tof feestje, met toffe mensen en heerlijk eten. Toen ik de kaart bekeek dacht ik echt dat ik niks zou lusten, maar ik heb echt heerlijk gegeten, onder andere eendenborst, scampimouse en parfait van witte chocolade. <3
En volgende week herfstvakantie en dan weer met M in caravan van dit weekend. Word zoooo tof. <3
En vorige vrijdag gingen we weer naar Lunteren, dit keer met T, B, M en moi. En dit keer mochten M en ik weer in een andere caravan maar het was een toffe caravan dus het kon. We hebben vrijdag avond daar gechilled en zaterdagavond hadden we het feestje van R. Het was een tof feestje, met toffe mensen en heerlijk eten. Toen ik de kaart bekeek dacht ik echt dat ik niks zou lusten, maar ik heb echt heerlijk gegeten, onder andere eendenborst, scampimouse en parfait van witte chocolade. <3
En volgende week herfstvakantie en dan weer met M in caravan van dit weekend. Word zoooo tof. <3
maandag 7 september 2009
Gesprek
M: Ga je mee zo? Ik ga nog een doen.
K: Nog een?! Nee. Doe je niet hoor. Wil ik niet.
M: Ik heb maar een halve op... En jij gaat mij niet vertellen wat ik moet.
K: Onee? Wel.
M: Nee K.
K: Jawel!
M: Jezus K, je merkt er niks van. Ik zeg het altijd als ik aangeschoten ben. Weetjewel?
K: Ja oke, maar nu ook!
Zo ging het gesprek, om vervolgens vandaag dit te posten op een forum:
Onwetend zijn. En dan vooral het gedeelte waarvan je denkt dat je het echt wel weet en toch wil luisteren naar de ander, maar toch denkt dat je het zelf beter weet, en dan toch de ander geen pijn wil doen en zelf eigenlijk wel pijn hebt, maar dan toch luisteren en zelf je woorden inslikken, en dan toch half moeten huilen en lachen om de hele situatie en voor het eerst in je leven begrijpen dat je niet alles (kan) we(e)t(e)(n) maar gelukkig wel afsluit met een knuffel en kus.
K: Nog een?! Nee. Doe je niet hoor. Wil ik niet.
M: Ik heb maar een halve op... En jij gaat mij niet vertellen wat ik moet.
K: Onee? Wel.
M: Nee K.
K: Jawel!
M: Jezus K, je merkt er niks van. Ik zeg het altijd als ik aangeschoten ben. Weetjewel?
K: Ja oke, maar nu ook!
Zo ging het gesprek, om vervolgens vandaag dit te posten op een forum:
Onwetend zijn. En dan vooral het gedeelte waarvan je denkt dat je het echt wel weet en toch wil luisteren naar de ander, maar toch denkt dat je het zelf beter weet, en dan toch de ander geen pijn wil doen en zelf eigenlijk wel pijn hebt, maar dan toch luisteren en zelf je woorden inslikken, en dan toch half moeten huilen en lachen om de hele situatie en voor het eerst in je leven begrijpen dat je niet alles (kan) we(e)t(e)(n) maar gelukkig wel afsluit met een knuffel en kus.
zondag 23 augustus 2009
Ik had echt een supergoed idee. We zouden naar het strand gaan. Echt gaaf, want ik hou wel van zand en water enzo dus ik was heel erg blij. Om een uur of half 9 ging ik weg om de bus te pakken. Tot zover ging alles goed en was ik zelfs bang om te laat te komen. In de bus gingen we best wel snel en toen kwam ik aan op DHC. Platform af, roltrap af, en omg wat veel mensen. Er stonden échtéchtécht rijen voor tram 19. En niet dat je denkt, oh die 12 mensen kan ik ook wel aan. Maar echt minstens 300 mensen. Na eenmaal een beetje bekomen te zijn ging ik maar ergens vooraan staan. Toen vroeg zo'n tut aan me of ik al gestempeld had. Ik laat het kaartje zien en daar komt de tram. Al die mensen roepen en gillen en doen. Nadat ik in de tram ben gestapt, proppen er op een wonderlijke wijzen nog 5 achter mij. De tram zit stikvol en rijdt alle haltes langs.
Toen op Scheveningen. 5 uur later stond op de website dat er 175000 mensen zijn geweest. En dat was te merken ook. Drukdrukdrukdrukendruk.
Maar ik heb wel op het strand gelegen met een hele leuke jongen. En samen hebben we naar het vuurwerk zitten kijken. En hebben we de zee gevoeld. (l)
Toen op Scheveningen. 5 uur later stond op de website dat er 175000 mensen zijn geweest. En dat was te merken ook. Drukdrukdrukdrukendruk.
Maar ik heb wel op het strand gelegen met een hele leuke jongen. En samen hebben we naar het vuurwerk zitten kijken. En hebben we de zee gevoeld. (l)
zaterdag 22 augustus 2009
Ooit hoorde ik van een goede kennis dat ongelukkige mensen alleen andere ongelukkige mensen aantrekken en dat dat elkaar alleen maar dieper in het diepe trekt. Ik heb er vanaf toen zo vaak over nagedacht, was het waar wat hij zei? Was het überhaupt een gedachte die mogelijkerwijs zou zijn ontstaan omdat hij iemand kende die ongelukkig was, of zelf hartstikke ongelukkig was? Of is het equivalent dan ook zo, trekken gelukkig mensen andere gelukkige mensen aan? Ergens durf ik nu te beweren van wel. Een periode van laten we zeggen 8 weken, heb ik me ontiegelijk blij en vrolijk gevoeld. Elke dag was een feest, het leven was mooi, en er was geen enge mug die daar dag tegen kon zeggen. Ik hoorde hele enge dingen, een oude kennis van me was bijna tienermoeder. Er was iemand doodgegaan die ik ook best kende. Er waren een paar mensen die van L af moesten. Maar ik heb me er overheen gezet en het heeft me niet laten huilen.
Nu ben ik terug uit L. Ik voel me opperbest, ja heftig ja, maar opperbest. Ik kom wel weer terug in L. Want 10 oktober hebben we er een feestje. En E en ik moeten nog hard iets instuderen. Maar die vriend? Niks meer van gehoord, behalve de deprimerende teksten in zijn msn naam. Ik denk dat hij ongelukkig is.
Nu ben ik terug uit L. Ik voel me opperbest, ja heftig ja, maar opperbest. Ik kom wel weer terug in L. Want 10 oktober hebben we er een feestje. En E en ik moeten nog hard iets instuderen. Maar die vriend? Niks meer van gehoord, behalve de deprimerende teksten in zijn msn naam. Ik denk dat hij ongelukkig is.
Hoe heimwee voelt.
From this moment, how can It feel?
Next, een liedje op de radio, een roze doorkruist met een gele ondergaande zon, op de achterbank M, die zeer angstig doch stil blijft liggen tegen mijn schoot aan, B die voorin zit en waarschijnlijk blij is dat hij niet de neiging heeft om bij elke stop-doorgaan reactie te kotsen, ik denkend aan de afgelopen zomervakantie. De afgelopen zomervakantie. Crap. Over. Einde. Althans, het begin van het einde, want ik heb nog een week. Een week waarin ik thuis zit, joahwell, wat moet ik thuis nu doen. Ja, ik heb een abonnement op de sportschool waar ik 3 weken niet geweest ben, ja ik heb vrienden die heul graag willen dat ik dingen kom doen, ja ik heb een kamer die erom schreeuwt om opgeruimd te worden, ja ik heb familie die ook wel eens wat wilt horen en ja ik heb internet enzo. Maar toch. Ik mis het zóveel. Zóveel is niet eens genoeg. Elk liedje wat over liefde, heimwee, trouw, genot, opwinding, pijn, verdriet en plezier gaat vertelt niet genoeg over mijn gevoel.
From this moment.
Het is nu twee dagen geleden. Ik heb al gewassen, mijn kamer gestofzuigd, vrolijk proberen te doen, buiten op de trap zitten te zonnen, muziek geluisterd, uit mijn bed tv gekeken, gebeld met mensen die vervolgens niet opnamen, bijna een liter cola gedronken, de was opgehangen, koffer uitproberen te pakken en dat allemaal terwijl ik pas 1 september naar school hoef. Ik zou nog een keer 8 weken vakantie willen en het proberen anders te doen. Ik weet niet waarom, maar ik deed het zo verkeerd. Nadat ik ongeveer vakantie had, was ik super zenuwachtig of ik wel overging. Fout. Toen ben ik niet de trein gaan pakken. Fout. Pas na een week ging ik naar Lunteren. Fout. Vervolgens ging ik na 3 weken weer terug. Fout. En nu mis ik het. Fouuuuut.
So breath on, breath on.
En nu gaat het hier ook fout. A doet fout, ik doe fout en mijn kamer is nog steeds niet opgeruimd. Als dat nu het enigste probleem was..... Maar nee. Sommige momenten lijken wel het dieptepunt van een volledige depressie. Een depressie die zo erg is, dat het lijkt alsof ik onderin de wereld sta, in V. En dat Lunteren helemaal ergens is waar ik nooit meer kan komen. Zo voelt heimwee.
Next, een liedje op de radio, een roze doorkruist met een gele ondergaande zon, op de achterbank M, die zeer angstig doch stil blijft liggen tegen mijn schoot aan, B die voorin zit en waarschijnlijk blij is dat hij niet de neiging heeft om bij elke stop-doorgaan reactie te kotsen, ik denkend aan de afgelopen zomervakantie. De afgelopen zomervakantie. Crap. Over. Einde. Althans, het begin van het einde, want ik heb nog een week. Een week waarin ik thuis zit, joahwell, wat moet ik thuis nu doen. Ja, ik heb een abonnement op de sportschool waar ik 3 weken niet geweest ben, ja ik heb vrienden die heul graag willen dat ik dingen kom doen, ja ik heb een kamer die erom schreeuwt om opgeruimd te worden, ja ik heb familie die ook wel eens wat wilt horen en ja ik heb internet enzo. Maar toch. Ik mis het zóveel. Zóveel is niet eens genoeg. Elk liedje wat over liefde, heimwee, trouw, genot, opwinding, pijn, verdriet en plezier gaat vertelt niet genoeg over mijn gevoel.
From this moment.
Het is nu twee dagen geleden. Ik heb al gewassen, mijn kamer gestofzuigd, vrolijk proberen te doen, buiten op de trap zitten te zonnen, muziek geluisterd, uit mijn bed tv gekeken, gebeld met mensen die vervolgens niet opnamen, bijna een liter cola gedronken, de was opgehangen, koffer uitproberen te pakken en dat allemaal terwijl ik pas 1 september naar school hoef. Ik zou nog een keer 8 weken vakantie willen en het proberen anders te doen. Ik weet niet waarom, maar ik deed het zo verkeerd. Nadat ik ongeveer vakantie had, was ik super zenuwachtig of ik wel overging. Fout. Toen ben ik niet de trein gaan pakken. Fout. Pas na een week ging ik naar Lunteren. Fout. Vervolgens ging ik na 3 weken weer terug. Fout. En nu mis ik het. Fouuuuut.
So breath on, breath on.
En nu gaat het hier ook fout. A doet fout, ik doe fout en mijn kamer is nog steeds niet opgeruimd. Als dat nu het enigste probleem was..... Maar nee. Sommige momenten lijken wel het dieptepunt van een volledige depressie. Een depressie die zo erg is, dat het lijkt alsof ik onderin de wereld sta, in V. En dat Lunteren helemaal ergens is waar ik nooit meer kan komen. Zo voelt heimwee.
maandag 10 augustus 2009
Op onderzoek
Jaren was ik op zoek naar het gevaar in Lunteren, jaren ben ik op onderzoek gegaan naar de gekste dingen. Meestal kwam ik niet verder dan de uitgang van de camping, maar soms deed ik een stapje meer. De eerste keer dat ik echt verder ging was met Mevrouw B, het ging geweldig en liep goed af. Mooie herinneringen aan overgehouden en geen spijt van gehad. De tweede keer dat ik verder ging was naar Lunteren dorp toe. Het was een stukje fietsen, maar wel mooi en leuk. Nu verveelde ik me op een dag en ging ik naar de Valkse dijk. Het was warm en ik dacht halverwege dat ik terug wilde, maar dan had ik niks gezien. Dus ik fietste door en het was verlaten en stil. Ik dacht terug aan het moment waarop mijn vader zei dat er een aantal tbs klinieken in de buurt van Lunteren stonden en ik werd een beetje banger. Vooral omdat er langs de Valkse dijk een hek staat met weiland/bos/bomen/gras/heuvels/heide/zandvlaktes/donkerheid erachter. Ik fietste door en fantaseerde wat er achter dat hek zou zijn.
Ik dacht aan leeuwen, beren, desnoods vossen en al dat soort beesten. Ik keek of ik zoiets zag en fietste snel door. Ik kwam bij het punt waar ik meestal links af sla, maar ik wilde door fietsen om te kijken of ik avontuur kon krijgen. Of ik op onderzoek kon en of het het waard was. Dus ik fietste door. En ik keek nog steeds naar rechts, door de bomen heen. Maar ik zag niet veel.
Plotseling hoorde ik een geluid en ik keek snel om me heen. Eenmaal weer rechts gekeken was daar een grote........ koe.
En niet eentje, wel acht of negen. Ze lagen en stonden daar. Te eten. Te herkauwen. Te liggen. Te niksdoen. Ik keek en moest lachen. Jaren! Jaren had ik gedacht dat daar echt enge beesten zaten. Dat er minimaal slangen en grote vogels waren. Maar koeien? Nee. Nooit gedacht.
Ik dacht aan leeuwen, beren, desnoods vossen en al dat soort beesten. Ik keek of ik zoiets zag en fietste snel door. Ik kwam bij het punt waar ik meestal links af sla, maar ik wilde door fietsen om te kijken of ik avontuur kon krijgen. Of ik op onderzoek kon en of het het waard was. Dus ik fietste door. En ik keek nog steeds naar rechts, door de bomen heen. Maar ik zag niet veel.
Plotseling hoorde ik een geluid en ik keek snel om me heen. Eenmaal weer rechts gekeken was daar een grote........ koe.
En niet eentje, wel acht of negen. Ze lagen en stonden daar. Te eten. Te herkauwen. Te liggen. Te niksdoen. Ik keek en moest lachen. Jaren! Jaren had ik gedacht dat daar echt enge beesten zaten. Dat er minimaal slangen en grote vogels waren. Maar koeien? Nee. Nooit gedacht.
woensdag 5 augustus 2009
Vrijheid = blijheid
Sinds een paar dagen weer lekker mijn ritme aan het omgooien. Ook vandaag, ik zou al een uur naar bed gaan, iets wat ik natuurlijk niet waar kan maken, maar toch wilde proberen. Nu ga ik een uur natuurlijk gewoon halen. Dat is nu nog een half uur, en drie uur eerder dan gisteren. Alhoewel de avonden hier super zijn, mooie muziek van de Beatles gecombineerd met bloggen op mijn vier blogs en ook nog chatten met Chief.
Maar dat moest vandaag maar eens opgehouden zijn, want de hittegolf komt eraan en dus wordt het morgen uber goed weer. Dus moeten we om half 12 natuurlijk al lang en breed bij het zwembad zijn. Daarom ga ik om 1 uur naar bed, zodat ik niet te lang uitslaap. Ik ben al lekker bruin en ik wil nog even door gaan want ik heb een wedstrijd met S die momenteel op Llamas of-wat-dan-ook zit. Dus ik win het nooit, maar doorzettingsvermogen is een must.
Verder is er eigenlijk weinig nieuws. Nogal logisch denk je misschien, het is vakantie en er is geen ramp gebeurt. Ik heb wel al vier boeken uitgelezen sinds ik hier ben. Aangeschoten van Kevin Cook, Onderhuids van Michel Faber en Ik omhels je met duizend armen en Troost van Ronald Giphart. Heb vandaag een paar gedichten gelezen uit Alle goeds van Ingmar. En ik wil nu beginnen aan Wilde Zwanen van Jung Chang. Dus lieve mensen, ik ga lezen.
Welteruste!
Maar dat moest vandaag maar eens opgehouden zijn, want de hittegolf komt eraan en dus wordt het morgen uber goed weer. Dus moeten we om half 12 natuurlijk al lang en breed bij het zwembad zijn. Daarom ga ik om 1 uur naar bed, zodat ik niet te lang uitslaap. Ik ben al lekker bruin en ik wil nog even door gaan want ik heb een wedstrijd met S die momenteel op Llamas of-wat-dan-ook zit. Dus ik win het nooit, maar doorzettingsvermogen is een must.
Verder is er eigenlijk weinig nieuws. Nogal logisch denk je misschien, het is vakantie en er is geen ramp gebeurt. Ik heb wel al vier boeken uitgelezen sinds ik hier ben. Aangeschoten van Kevin Cook, Onderhuids van Michel Faber en Ik omhels je met duizend armen en Troost van Ronald Giphart. Heb vandaag een paar gedichten gelezen uit Alle goeds van Ingmar. En ik wil nu beginnen aan Wilde Zwanen van Jung Chang. Dus lieve mensen, ik ga lezen.
Welteruste!
donderdag 30 juli 2009
Op een ochtend.
Ik kan met een positief gevoel zeggen dat ik gezond ben, dat ik fijne vrienden heb, dat ik tevreden ben met mezelf, dat ik een formidabele vakantie heb, dat het goed op school gaat - hoe kan het ook anders in de vakantie!-, dat ik een fenomenale familie heb, dat ik veel van mijn ouders hou, dat ik ook van P en J hou-behalve in huilbuien en stevige discussies waarin ik aan de verliezende kant ben- maar verder wel, dat ik over grootse talenten bezit, dat ik op sommige momenten intieme en prachtige dingen beleef, dat ik voel en merk dat ook ik volwassen word-en ja daar heel erg blij mee ben- en dat het vaak gezegd wordt. Dat ik hierbij ook nog eens een geweldige vriend heb.
Maar of ik gelukkig ben, dat kan ik niet zeggen.
Je kent vast en hopelijk het gevoel - anders ben ik de eenzame enige- dat je vakantie hebt en vanaf de tweede dag denkt, nog maar 29 dagen en dan moet ik weer. Dat gevoel heb ik. Constant. En nee, ontspannen helpt niet, want zeg nu zelf. Een aantal weken op een landgoed in de bossen is toch ontzettend ontspannend. En anders wel een paar filmavondjes bij een vriend. En anders wel een dagje sauna met Olief. En ánders wel een paar uurtjes op moeders verjaardag.
Maar het gaat niet weg. En altijd met vakanties ben ik de lul. Ja, het is hard gezegd, maar ook dat moet gezegd worden. Niet dat ik dat erg vind, zei Ronald Giphart, in sommige situaties is dat heel fijn! Maar dat gaat voor vrouwen natuurlijk niet op.
Nou is de keerzijde van dit verhaal dat ik elke nacht rond drie uur naar bed ga en er om een uur weer uitga. Volgens sommige niet heel bevorderend voor het ontspannen vakantie en uitrust gevoel. Waarop een ander zei dat je dan gewoon een dag niet moet slapen zodat je de volgende dag weer om een uur of 1 naar bed kan. Waarop weer een ander zei dat je ook gewoon twee dagen niet kan slapen en dan die dag om 11 uur naar bed kan. Waarop ik zei dat je ook gewoon euthanasie kon plegen. Nee grapje, dat zei ik niet. Maar ik vind hem wel heel gevat. En RG vindt ook vast dat je gevatte dingen op moet schrijven.
Daarom ga ik vanaf morgen een boekje bijhouden met elke dag een zin die over mij gaat.
Moeten jullie ook doen.
Maar of ik gelukkig ben, dat kan ik niet zeggen.
Je kent vast en hopelijk het gevoel - anders ben ik de eenzame enige- dat je vakantie hebt en vanaf de tweede dag denkt, nog maar 29 dagen en dan moet ik weer. Dat gevoel heb ik. Constant. En nee, ontspannen helpt niet, want zeg nu zelf. Een aantal weken op een landgoed in de bossen is toch ontzettend ontspannend. En anders wel een paar filmavondjes bij een vriend. En anders wel een dagje sauna met Olief. En ánders wel een paar uurtjes op moeders verjaardag.
Maar het gaat niet weg. En altijd met vakanties ben ik de lul. Ja, het is hard gezegd, maar ook dat moet gezegd worden. Niet dat ik dat erg vind, zei Ronald Giphart, in sommige situaties is dat heel fijn! Maar dat gaat voor vrouwen natuurlijk niet op.
Nou is de keerzijde van dit verhaal dat ik elke nacht rond drie uur naar bed ga en er om een uur weer uitga. Volgens sommige niet heel bevorderend voor het ontspannen vakantie en uitrust gevoel. Waarop een ander zei dat je dan gewoon een dag niet moet slapen zodat je de volgende dag weer om een uur of 1 naar bed kan. Waarop weer een ander zei dat je ook gewoon twee dagen niet kan slapen en dan die dag om 11 uur naar bed kan. Waarop ik zei dat je ook gewoon euthanasie kon plegen. Nee grapje, dat zei ik niet. Maar ik vind hem wel heel gevat. En RG vindt ook vast dat je gevatte dingen op moet schrijven.
Daarom ga ik vanaf morgen een boekje bijhouden met elke dag een zin die over mij gaat.
Moeten jullie ook doen.
woensdag 29 juli 2009
Vervelende irritante mannetjes
We kennen het absoluut allemaal! Vervelende irritante mannetjes slash jongetjes.
Ik noem een aantal voorbeelden: De buurman hiertegenover die constant gluurt en katten haat. De buurman hiernaast die mij vanochtend ruw verstoorde met zijn rare telefoontje met een of andere kritische maatschappij bewust bedrijf. De buurman om de hoek die niet alleen vervelend is, maar ook nog parkinson heeft. D die hier ook ergens op de camping staat en mij constant moet storen bij het zwembad. A die dacht dat hij me kon verslaan met stoeien en daarbij kei hard verloor. B die op school geen vuck uitvoert maar wel een grote bek heeft en vaak een te kleine of grote broek. Zijn vriendje waarvan ik de naam nu even niet weet, en dat neem ik mezelf niet kwalijk! S (oke, een meisje, maar eigenlijk niet want ze is daar veelste groot voor) die denkt dat we vriendinnen zijn, maar eigenlijk wil ze gewoon mijn hyves bijhouden vanwege de nieuwste roddels, en ik de hare. J die bij mij op de basisschool zat en zichzelf the bom vond en nu dood gaat in LA van de drugs. F die een grote mond heeft en een prachtig gezichtje en daardoor niet dood gaat in de goot, terwijl hij dat af en toe wel verdient. H die eigenlijk hetzelfde is, maar zich onderscheidt door goede argumenten bij Maatschappijleer. S bij mij in de buurt, die na al die pogingen nog steeds niet weet dat ik hém niet wil. J die een paar jaar geleden dacht, laten we K eens even laten vallen en nu met hangende pootjes terug komt. DM die nog steeds op een forum rond reist, terwijl hij écht bijna in de goot ligt én dat ook verdient- want, geen werk, geen inkomen, geen intelligentie, geen leuk gezichtje, geen talenten, geen kansen, geen kennis, geen macht, geen vrienden, geen sociaal contact, geen maatschappelijke status, geen volwassene, geen ouders, geen familie, geen... nouja mijn punt is duidelijk-. P, die nog steeds op mijn forum zit en ondertussen allang weg had moeten zijn nadat hij meerdere malen gemodbreakt is. D, omdat hij zich alleen al durft te bemoeien met én mijn liefdesleven én mijn privéleven.
En dan hebben we nog de leuke-jongens-maar-eigenlijk-vervelend.
Ik noem een paar voorbeelden:
D, omdat ik aandacht eigenlijk best leuk vind en hij stiekem ook, maar wat alsnog niet betekent dat ik iets of iemand op mijn prachtige grote gele strandhanddoek wil. A, omdat vechten leuk is, maar hij niet echt. T, niemand weet wie het is dus ik kan open kaart spelen. Leuke jongen, veel talenten, maar geenszins benut. R, alleen omdat ik stiekem al jaloers ben op zijn nieuwe vriendinnetje-verder echt niks hoor-. J, geen jongen meer, maar wel degelijk. B, tsja, wat kan ik hier over zeggen. Broeder en zuster liefde. S, alleen al omdat hij nu niet online is. T2, serieus, wat ben jij eigenlijk een eikel. F die absoluut denkt dat hij kan winnen met poolen en met stoeien. En dan nog de jongens bij het zwembad vandaag, please ga een ander zwembad zoeken. En ik wil ook de jongen hiernaast verzoeken om toch te gaan verhuizen. Overigens is dit ook een ode aan alle leuke jongens die hier nog niet bij staan, laat je horen! En ook een ode aan O: Inderdaad. Je arrogantie is onuitstaanbaar.
Heb je jezelf herkend? Ik heb of neem geen verantwoordelijkheid voor gekwetste zieltjes. Groetjes, Tamashii.
Ik noem een aantal voorbeelden: De buurman hiertegenover die constant gluurt en katten haat. De buurman hiernaast die mij vanochtend ruw verstoorde met zijn rare telefoontje met een of andere kritische maatschappij bewust bedrijf. De buurman om de hoek die niet alleen vervelend is, maar ook nog parkinson heeft. D die hier ook ergens op de camping staat en mij constant moet storen bij het zwembad. A die dacht dat hij me kon verslaan met stoeien en daarbij kei hard verloor. B die op school geen vuck uitvoert maar wel een grote bek heeft en vaak een te kleine of grote broek. Zijn vriendje waarvan ik de naam nu even niet weet, en dat neem ik mezelf niet kwalijk! S (oke, een meisje, maar eigenlijk niet want ze is daar veelste groot voor) die denkt dat we vriendinnen zijn, maar eigenlijk wil ze gewoon mijn hyves bijhouden vanwege de nieuwste roddels, en ik de hare. J die bij mij op de basisschool zat en zichzelf the bom vond en nu dood gaat in LA van de drugs. F die een grote mond heeft en een prachtig gezichtje en daardoor niet dood gaat in de goot, terwijl hij dat af en toe wel verdient. H die eigenlijk hetzelfde is, maar zich onderscheidt door goede argumenten bij Maatschappijleer. S bij mij in de buurt, die na al die pogingen nog steeds niet weet dat ik hém niet wil. J die een paar jaar geleden dacht, laten we K eens even laten vallen en nu met hangende pootjes terug komt. DM die nog steeds op een forum rond reist, terwijl hij écht bijna in de goot ligt én dat ook verdient- want, geen werk, geen inkomen, geen intelligentie, geen leuk gezichtje, geen talenten, geen kansen, geen kennis, geen macht, geen vrienden, geen sociaal contact, geen maatschappelijke status, geen volwassene, geen ouders, geen familie, geen... nouja mijn punt is duidelijk-. P, die nog steeds op mijn forum zit en ondertussen allang weg had moeten zijn nadat hij meerdere malen gemodbreakt is. D, omdat hij zich alleen al durft te bemoeien met én mijn liefdesleven én mijn privéleven.
En dan hebben we nog de leuke-jongens-maar-eigenlijk-vervelend.
Ik noem een paar voorbeelden:
D, omdat ik aandacht eigenlijk best leuk vind en hij stiekem ook, maar wat alsnog niet betekent dat ik iets of iemand op mijn prachtige grote gele strandhanddoek wil. A, omdat vechten leuk is, maar hij niet echt. T, niemand weet wie het is dus ik kan open kaart spelen. Leuke jongen, veel talenten, maar geenszins benut. R, alleen omdat ik stiekem al jaloers ben op zijn nieuwe vriendinnetje-verder echt niks hoor-. J, geen jongen meer, maar wel degelijk. B, tsja, wat kan ik hier over zeggen. Broeder en zuster liefde. S, alleen al omdat hij nu niet online is. T2, serieus, wat ben jij eigenlijk een eikel. F die absoluut denkt dat hij kan winnen met poolen en met stoeien. En dan nog de jongens bij het zwembad vandaag, please ga een ander zwembad zoeken. En ik wil ook de jongen hiernaast verzoeken om toch te gaan verhuizen. Overigens is dit ook een ode aan alle leuke jongens die hier nog niet bij staan, laat je horen! En ook een ode aan O: Inderdaad. Je arrogantie is onuitstaanbaar.
Heb je jezelf herkend? Ik heb of neem geen verantwoordelijkheid voor gekwetste zieltjes. Groetjes, Tamashii.
Emoties ruiken.
Een sketch:
T rijdend, K achterin met M. M is bang en durft niet de auto in. Toch moet het en K zet hem bij haar op schoot. M trilt en T rijdt. We gaan door, verder op de weg. Minuten later begint M met miauwen. Eerst zachtjes, dan harder, dan sneller, dan vaker. K probeerde het te stillen want het klonk alles behalve leuk. T rijdt nog steeds en M is nog steeds bang. K luistert naar haar Ipod en M plast op de bank. K nam M op schoot en begroef haar hoofd in de buik van M. K rook M zijn angst.
Dit was op een doodnormale dinsdagmiddag. Drie dagen nadat ik vijf uur bij mijn moeder op visite was met eerst drie andere mensen en daarna ik alleen. In die middag hoorde ik tot driemaal toe waar mijn stukjes op deze eenzame blog bleven. Ik wist het niet uit te leggen, behalve het gebruikelijke ik-heb-het-druk-smoes. Wat natuurlijk ook zo was, maar dat terzijde.
Ik had geen tijd om te schrijven, maar ook geen input. Ik wist niks, ik kon niks en ik wilde niks. Inmiddels heb ik twee boeken van Ronald Giphart gelezen, een prachtschrijver, een lust voor mijn vocabulaire, een droom voor mijn fantasie, een luisterend( en schrijvend) oor voor mijn gevoelens. En nu heb ik het weer, schrijftalent-volgens mijn moeder dan he-.
Op die doodnormale dinsdagmiddag dacht ik dat ik emoties kon ruiken. Wat bij een angstige kat natuurlijk heel logisch is. Want katten in nood, stoten nu eenmaal een soort geur uit. Dat is bekend. Dus waarschijnlijk was mijn gedachte op dat punt helemaal goed, en mijn gedachte op dat punt nu is helemaal fout. Je kan emoties niet ruiken, behalve bij dieren. En dat is jammer, want dat zou het leven verrekte makkelijker maken.
T rijdend, K achterin met M. M is bang en durft niet de auto in. Toch moet het en K zet hem bij haar op schoot. M trilt en T rijdt. We gaan door, verder op de weg. Minuten later begint M met miauwen. Eerst zachtjes, dan harder, dan sneller, dan vaker. K probeerde het te stillen want het klonk alles behalve leuk. T rijdt nog steeds en M is nog steeds bang. K luistert naar haar Ipod en M plast op de bank. K nam M op schoot en begroef haar hoofd in de buik van M. K rook M zijn angst.
Dit was op een doodnormale dinsdagmiddag. Drie dagen nadat ik vijf uur bij mijn moeder op visite was met eerst drie andere mensen en daarna ik alleen. In die middag hoorde ik tot driemaal toe waar mijn stukjes op deze eenzame blog bleven. Ik wist het niet uit te leggen, behalve het gebruikelijke ik-heb-het-druk-smoes. Wat natuurlijk ook zo was, maar dat terzijde.
Ik had geen tijd om te schrijven, maar ook geen input. Ik wist niks, ik kon niks en ik wilde niks. Inmiddels heb ik twee boeken van Ronald Giphart gelezen, een prachtschrijver, een lust voor mijn vocabulaire, een droom voor mijn fantasie, een luisterend( en schrijvend) oor voor mijn gevoelens. En nu heb ik het weer, schrijftalent-volgens mijn moeder dan he-.
Op die doodnormale dinsdagmiddag dacht ik dat ik emoties kon ruiken. Wat bij een angstige kat natuurlijk heel logisch is. Want katten in nood, stoten nu eenmaal een soort geur uit. Dat is bekend. Dus waarschijnlijk was mijn gedachte op dat punt helemaal goed, en mijn gedachte op dat punt nu is helemaal fout. Je kan emoties niet ruiken, behalve bij dieren. En dat is jammer, want dat zou het leven verrekte makkelijker maken.
woensdag 13 mei 2009
Hehe.
Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een
aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de klas begon, nam hij zonder iets
te zeggen de lege pot van de mayonaise en begon deze te vullen met
golfballetjes. Toen deze hier helemaal mee gevuld was, vroeg de professor
aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was. Zij antwoordden van wel.
Toen nam de professor een doos met kralen en kiepte deze in de pot. Hij
schudde lichtjes met de pot en de kralen rolden tussen de open plekken
tussen de golfballetjes. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de
pot nu vol was. Ze gaven weer eenzelfde antwoord; ja, de pot is vol.
De professor nam nu een doos met zand en kiepte dit zand in de pot met
golfballetjes en kralen. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de
golfballetjes en de kralen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of
de pot nu vol was: de studenten antwoordden van wel.
Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en kiepte de
hele inhoud van deze twee koppen koffie in de pot met golfballetjes, kralen
en zand. De hele inghoud verdween in de pot. De koffie vulde de ruimte op
tussen het zand. De studenten begonnen te lachen.
"Nu", zei de professor, "nu wil ik dat jullie deze pot zien als jullie
eigen leven. Deze pot gevuld met golfballetjes, kralen, zand en koffie, stelt
namelijk het leven van een mens voor."
"De golfballetjes zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je
kinderen, je geloof, je gezondheid en je favoriete bezigheden. Dingen die
ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je
leven toch gevuld zou zijn."
"De kralen zijn de andere dingen die belangrijk zijn. Je werk, je huis, je
auto. Het zand, dat staat voor de kleine dingetjes die belangrijk voor je
zijn."
"Als je het zand als eerste in de pot kiept en hem hiermee vult, is er geen
plek meer voor de kralen of voor de golfballetjes.
Datzelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan
de kleine dingetjes besteedt, dan kun je nooit meer ruimte hebben voor de
dingen die belangrijk voor je zijn.
Besteed aandacht aan de dingen die belangrijk voor je zijn. Speel
bijvoorbeeld met je kinderen. Neem tijd voor een onderzoek voor je
gezondheid zo nu en dan. Neem je partner mee uit eten. Doe nog iets leuks,
er is altijd nog wel ergens tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te
repareren."
"Zorg eerst voor de golfballetjes, de dingen die echt het
allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand."
Eén van de studenten steekt een vinger op en vraagt waar de twee koppen
koffie in die pot dan voor zouden moeten staan.
De professor lacht en zegt de student dat ze daarmee een heel goede vraag
heeft gesteld. "Ik wilde daarmee alleen nog maar weer eens aangeven en
bevestigen, dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er is altijd wel een plekje
om samen met een vriend of een dierbare een kopje koffie te drinken."
aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de klas begon, nam hij zonder iets
te zeggen de lege pot van de mayonaise en begon deze te vullen met
golfballetjes. Toen deze hier helemaal mee gevuld was, vroeg de professor
aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was. Zij antwoordden van wel.
Toen nam de professor een doos met kralen en kiepte deze in de pot. Hij
schudde lichtjes met de pot en de kralen rolden tussen de open plekken
tussen de golfballetjes. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de
pot nu vol was. Ze gaven weer eenzelfde antwoord; ja, de pot is vol.
De professor nam nu een doos met zand en kiepte dit zand in de pot met
golfballetjes en kralen. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de
golfballetjes en de kralen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of
de pot nu vol was: de studenten antwoordden van wel.
Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en kiepte de
hele inhoud van deze twee koppen koffie in de pot met golfballetjes, kralen
en zand. De hele inghoud verdween in de pot. De koffie vulde de ruimte op
tussen het zand. De studenten begonnen te lachen.
"Nu", zei de professor, "nu wil ik dat jullie deze pot zien als jullie
eigen leven. Deze pot gevuld met golfballetjes, kralen, zand en koffie, stelt
namelijk het leven van een mens voor."
"De golfballetjes zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je
kinderen, je geloof, je gezondheid en je favoriete bezigheden. Dingen die
ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je
leven toch gevuld zou zijn."
"De kralen zijn de andere dingen die belangrijk zijn. Je werk, je huis, je
auto. Het zand, dat staat voor de kleine dingetjes die belangrijk voor je
zijn."
"Als je het zand als eerste in de pot kiept en hem hiermee vult, is er geen
plek meer voor de kralen of voor de golfballetjes.
Datzelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan
de kleine dingetjes besteedt, dan kun je nooit meer ruimte hebben voor de
dingen die belangrijk voor je zijn.
Besteed aandacht aan de dingen die belangrijk voor je zijn. Speel
bijvoorbeeld met je kinderen. Neem tijd voor een onderzoek voor je
gezondheid zo nu en dan. Neem je partner mee uit eten. Doe nog iets leuks,
er is altijd nog wel ergens tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te
repareren."
"Zorg eerst voor de golfballetjes, de dingen die echt het
allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand."
Eén van de studenten steekt een vinger op en vraagt waar de twee koppen
koffie in die pot dan voor zouden moeten staan.
De professor lacht en zegt de student dat ze daarmee een heel goede vraag
heeft gesteld. "Ik wilde daarmee alleen nog maar weer eens aangeven en
bevestigen, dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er is altijd wel een plekje
om samen met een vriend of een dierbare een kopje koffie te drinken."
dinsdag 12 mei 2009
You can tell by the way, she walks that she's my girl
You can tell by the way, she talks that she rules the world.
You can see in her eyes that no one is her chain.
She's my girl, my supergirl.
And then she'd say, it's Ok, I got lost on the way
but I'm a supergirl, and supergirls don't cry.
And then she'd say, it's alright, I got home late tast night,
but I'm a supergirl, and supergirls just fly.
And then she'd say that nothing can go wrong.
When you're in love, what can go wrong?
And then she'd laugh the nightime into day
pushing her fear further long.
And then she'd say, it's Ok, I got lost on the way
but I'm a supergirl, and supergirls don't cry.
And then she'd say, it's alright, I got home, late last night
but I'm a supergirl, and supergirls just fly.
And then she'd shout down the line tell me she's got no more time
'cause she's a supergirl, and supergirls don't hide.
And then she'd scream in my face, tell me that leave, leave this place
'cause she's a supergirl, and supergirls just fly
Yes, she's a supergirl, a supergirl,
she's sewing seeds, she's burning trees
She's sewing seeds, she's burning trees,
yes, she's a supergirl, a supergirl, a supergirl, my supergirl..
You can tell by the way, she talks that she rules the world.
You can see in her eyes that no one is her chain.
She's my girl, my supergirl.
And then she'd say, it's Ok, I got lost on the way
but I'm a supergirl, and supergirls don't cry.
And then she'd say, it's alright, I got home late tast night,
but I'm a supergirl, and supergirls just fly.
And then she'd say that nothing can go wrong.
When you're in love, what can go wrong?
And then she'd laugh the nightime into day
pushing her fear further long.
And then she'd say, it's Ok, I got lost on the way
but I'm a supergirl, and supergirls don't cry.
And then she'd say, it's alright, I got home, late last night
but I'm a supergirl, and supergirls just fly.
And then she'd shout down the line tell me she's got no more time
'cause she's a supergirl, and supergirls don't hide.
And then she'd scream in my face, tell me that leave, leave this place
'cause she's a supergirl, and supergirls just fly
Yes, she's a supergirl, a supergirl,
she's sewing seeds, she's burning trees
She's sewing seeds, she's burning trees,
yes, she's a supergirl, a supergirl, a supergirl, my supergirl..
You're not the only one, with mixed emotions.
Gisteravond was ik vanaf 6 uur weg. Weg naar de Zwarte Ruiter met twee andere mensen. Gezellige avond en we hebben veel gepraat. Ik moest eigenlijk om 6 uur naar BBB, maar dat heb ik voor een keer overgeslagen. Donderdag avond ga ik weer, en die maandag daarop ook. Ik beloof het. Nu moet ik morgen of overmorgen weer sporten, want vandaag moet ik leren.
Toen vandaag de zon scheen was ik gelukkig. Zeker toen ik 2 uur engels had en toen vrij was. De zon scheen en haar stralen bezorgde een geweldige gevoel. Ik kwam thuis, ging op de trap zitten en las mijn boek, wat ik gisteravond heb gekregen, verder. Het is een mooi boek, Alles te verliezen van Esther Verhoef.
Het is een mooie dag, voor een beknopte samenvatting van mijn gevoel:
Je hebt pas alles te verliezen wanneer je je realiseert dat je zó veel hebt....
Toen vandaag de zon scheen was ik gelukkig. Zeker toen ik 2 uur engels had en toen vrij was. De zon scheen en haar stralen bezorgde een geweldige gevoel. Ik kwam thuis, ging op de trap zitten en las mijn boek, wat ik gisteravond heb gekregen, verder. Het is een mooi boek, Alles te verliezen van Esther Verhoef.
Het is een mooie dag, voor een beknopte samenvatting van mijn gevoel:
Je hebt pas alles te verliezen wanneer je je realiseert dat je zó veel hebt....
maandag 11 mei 2009
I want you, show me the way.
Blokken, blokken en samenvattingen maken.
En leuke dingen doen.
Zoals gisteravond, naar het strand in Hoek van Holland.
Mooooooooi. <333333
En leuke dingen doen.
Zoals gisteravond, naar het strand in Hoek van Holland.
Mooooooooi. <333333
zaterdag 9 mei 2009
Mijn mening.
Ik heb lekker een mening. Over alles. Nee, dat zeg ik verkeerd, want ik heb ook een motto: 'Alles moet je eerst proberen voordat je er wat over mag zeggen.' Hiermee zeg ik gelijk even dat het niet mijn schuld is als iemand nu voor een trein springt om te kijken hoe dat was. Maar in principe ben ik wel voor drugs, alcohol en rock en roll. Om te proberen dan.
Maar wanneer je je mening uit kun je daar nogal veel reacties op krijgen. Je mening mag volgens de hedendaagse normen vooral niet te hard, te excentriek en buiten de moraal zijn. Dat vind ik een schande. Ja, een schande ja. Met het woordje vind ervoor, want zodra je zegt dat het zo is, heb je nog meer klagers op je hoofd gehaald. En dan dansen de poppen hoor.
Tegenwoordig is het zo dat er zelfs binnen de ruimdenkendheid, grenzen en taboes liggen. Niks mis mee natuurlijk. Maar noem je zelf dan niet ruimdenkend als je maar 1 ding van de samenleving heel open bekijkt. Binnen de politiek is alles geoorloofd, maar wanneer je op de PVV stemt, ben je opeens een extreem rechtse. Binnen de samenleving is alles geoorloofd, zolang het maar via de wet gaat en je niet één misdaad van wat voor soort dan ook pleegt. Binnen je huis is alles geoorloofd als je maar niet teveel overlast veroorzaakt....
En tegenwoordig, draaien ze de rollen ook om.
Van de week was er een meisje die naar de sauna was geweest en daar iemand had zien zitten met een bosje oerwoud. Het meisje vond het vies, ongeoorloofd en volstrekt onhygiënisch. Waarop een aantal mensen reageerden met ja, scheren is tegenwoordig het enige wat 'moet'. Whatthetok? Vroeger waren er geen eens scheermesjes. Denk daar maar eens over na ja!
En tegenwoordig is het ook al niet goed wanneer je niet verdiept in de achterliggende oorzaak van iets. Oppervlakkigheid is alleen toegestaan bij oppervlakkige dingen. Bij 'diepere' dingen mag je niet oppervlakkig reageren. Zeg! Nu ben ik toevallig wel voor diepere achterliggende oorzaken en geen oppervlakkigheid. Maar om het nou uit te bannen.... Dag FOK, dag gesprekken (want bijna elk gesprek begint met het weer, en het weer is oppervlakkig), dag dag samenleving.
Dus, dit is wat we willen?
Géén idee, maar dit is wel mijn mening. (h)
Il y a une fin a toute chose.
Liefde is iets hopeloos. Je beseft pas wat je hebt, wanneer je het niet meer hebt. Maar als je het loslaat en het komt terug, is het van jou. De liefde kent tientallen doden. Doden die huilen vanwege de fouten die ze gemaakt hebben. Doden die niet weten dat ze dood zijn, maar van binnen rotten. De liefde maakt de samenleving, of maakt de samenleving liefde? De liefde weet alles beter, ook wanneer de ratio het ernstig moeilijk maakt. Liefde is iets wat je voelt, maar niet hebt. Liefde is wat je zou kunnen hebben als je niet verliefd op een mens bent. Liefde is wat je kan omschrijven. Alles kan je omschrijven. Mensen zijn in staat om álles onder woorden te brengen, maar dat zegt daardoor nog niet veel.
De liefde is onbereikbaar in de nacht. Wanneer is het nacht? Voor de liefde is het altijd nacht. De liefde kent haar bezwaren, en doet niet graag mee aan de moraal. De liefde weet dat zij niet goed genoeg is, voor een ieder die gelukkig wilt zijn. De liefde nodigt haar vrienden uit voor olie op het vuur. En wanneer het genoeg is, wanneer de maat vol is, is het voor de liefde nog maar net begonnen. Een ongemakkelijk spel, met twee partijen, waarbij de liefde de scheidsrechter is.
De liefde weet, dat zij de enige is, die ons, kan vermaken, door al haar avonturen, keer op keer, op een andere manier, te laten herspelen. En de liefde, zal je nimmer vergeten. Want de liefde onthoudt. Alles.
Maar ook, is er een tijd van gaan en komen.
En ook, de liefde gaat.
De liefde is onbereikbaar in de nacht. Wanneer is het nacht? Voor de liefde is het altijd nacht. De liefde kent haar bezwaren, en doet niet graag mee aan de moraal. De liefde weet dat zij niet goed genoeg is, voor een ieder die gelukkig wilt zijn. De liefde nodigt haar vrienden uit voor olie op het vuur. En wanneer het genoeg is, wanneer de maat vol is, is het voor de liefde nog maar net begonnen. Een ongemakkelijk spel, met twee partijen, waarbij de liefde de scheidsrechter is.
De liefde weet, dat zij de enige is, die ons, kan vermaken, door al haar avonturen, keer op keer, op een andere manier, te laten herspelen. En de liefde, zal je nimmer vergeten. Want de liefde onthoudt. Alles.
Maar ook, is er een tijd van gaan en komen.
En ook, de liefde gaat.
dinsdag 5 mei 2009
Dodenherdenking
Iemand zei dat hij niet gelukkig werd van twee minuten stilte.
Dit was mijn reactie:
Dit was mijn reactie:
| Ik word gelukkig van het feit dat er nog steeds ontzettend veel mensen zijn die denken aan alle doden die gevallen zijn bij oorlogen en vredesoperaties sinds de tweede wereldoorlog. Dat er nog steeds tijd en gevoel in word gestopt. Dat er nog steeds word nagedacht over dat wij het toch maar goed hebben in Nederland, waar we leven zonder oorlog, en die er ook niet zo gauw komt. Het is fijn om te bedenken dat we hier in harmonie en rust leven. En dat we kunnen denken aan de mensen die zijn omgekomen bij zulke vreselijke dingen. Het is fijn om je medemens zien na te denken, terug te denken. Het is fijn om je medemens in de ogen te kijken terwijl je uit principes even stil bent. Ik vind het een wonder dat het bestaat. Dat zulke jonge mensen elk jaar weer mooie gedichten voorlezen. En dat de burgemeester van Amsterdam zo'n prachtige speech had. En dat er werd geapplaudisseerd voor de koningin die zich mooi staande hield van de week tijdens Koninginnedag en nu weer. En dat er uitgebreid programma's en films op tv komen die je doen denken aan het feit dat het vandaag dodenherdenking was. En dat je er zelf in hebt geïnvesteerd, met je hele familie. Met je hele familie die bestaat uit een oma en opa, die zelf de oorlog hebben meegemaakt. Die mij elke keer prachtige verhalen vertellen over de wonderlijke avonturen die ze hebben meegemaakt. Waar ik al heel veel dingen van geleerd heb, en wat gewoon deel van ze uitmaakt. Een deel wat ik van ze bewonder, waar ik van hou. Een deel van mijn opa en oma dat ik knap vind, en dat ik nooit weg zou willen hebben. Omdat dat deel mijn oma en opa ook maakt. En dat is belangrijk. En dat mijn opa en oma, er nog steeds over kunnen praten. En er zelfs over kunnen lachen. En het niet verdringen, wat heel veel mensen wel doen. En dat ook mogen, dat is hun goed recht. Maar ik hou ervan als mijn opa en oma er over vertellen. En ik hou van mijn opa en oma. Maar dat terzijde. En daar, ja daar word ik gelukkig van. En als ik dit allemaal in het simpele hou van topic had gepost, was het nevernooit meer simpel geweest. En tóch, tóch hou ik van die twee minuten stilte. Om wat het nu is, en wat het is geweest. Ps/Edit: En ja, de wereld is onveilig. En nee ik geloof ook niet in een door Gods geschapen wereld. Maar tóch vind ik dit mooi. En vooral, de geschiedenis herhaalt zich. Dus geniet hiervan, voordat er een derde wereldoorlog uitbreekt. (Wat natuurlijk goed mogelijk is.) | |
zaterdag 25 april 2009
Mentality-model
Deze test is gebaseerd op het Mentality-model.
Traditionele burgerij
De moralistische, plichtsgetrouwe en op de status-quo gerichte burgerij die vasthoudt aan tradities en materiële bezittingen.
Gemaksgeoriënteerden
De impulsieve en passieve consument die in de eerste plaats streeft naar een onbezorgd, plezierig en comfortabel leven.
Moderne burgerij
De conformistische, statusgevoelige burgerij die het evenwicht zoekt tussen traditie en moderne waarden als consumeren en genieten.
Nieuwe conservatieven
De liberaal-conservatieve maatschappelijke bovenlaag die alle ruimte wil geven aan technologische ontwikkeling, maar zich verzet tegen sociale en culturele vernieuwing.
Kosmopolieten
De open en kritische wereldburgers die postmoderne waarden als ontplooien en beleven integreren met moderne waarden als maatschappelijk succes, materialisme en genieten.
Opwaarts mobielen
De carrièregerichte individualisten met een uitgesproken fascinatie voor sociale status, nieuwe technologie, risico en spanning.
Postmaterialisten
De maatschappijkritische idealisten die zichzelf willen ontplooien, stelling nemen tegen sociaal onrecht en opkomen voor het milieu.
Postmoderne hedonisten
De pioniers van de beleveniscultuur, waarin experiment en het breken met morele en sociale conventies doelen op zichzelf zijn geworden.
Ik was een kosmopoliet. En jij?
http://www.stempunt.nu/s.r4a?i=Ment-moti&extid=200
donderdag 23 april 2009
Vakantie
Op dit moment zou ik een heel betoog kunnen houden over de vakantie. Maar dan word het ongeveer zo'n zelfde blog als hieronder, en dat lijkt me iets teveel van het goede. Daarnaast ben ik niet in zo'n goed humeur om iets geweldig positiefs te schrijven. En besides ben ik eigenlijk gewoon helemaal niet blij. De zon schijnt wel. En ik ben wel over 80 minuten vrij. Maar verder zit het eigenlijk weer ontzettend tegen. En ik ben boos. Op iedereen. Maar vooral op een iemand. En als ik erover ga nadenken word ik nog bozer. Dus dat moet ik maar niet doen.
De week tot nu toe was opzich niet zo heel erg. Behalve dat ik heel het vakantiegevoel al heb en dus geen fuck aan school doe. En dat hoeft ook niet, want huiswerk is verboden ofzo de laatste week. Maar verder kom ik gewoon niet in het ritme. De hele week was het rond 12 uur, half 1 voordat ik kon/wilde slapen. Terwijl het normaal best goed om 11 uur lukt. Mika was ook zo vervelend. Dan gaat dat beest de hele tijd rondjes rennen op mijn bed totdat hij lekker ligt. Ja hallo, ik lig er ook nog!?
Daarnaast zie ik er dus uit als een lijk. Omdat ik s'ochtends geen tijd heb om make up op te doen en omdat ik zo laat naar bed ga. Ook heb ik gister niet gefitnesst terwijl dat wel moest. En OHJA! Mijn pakketje van een maand geleden is nog steeds niet binnen. Dat irriteert me nog het meest eigenlijk. Het is niet dat het zo'n geweldig pakketje is, maar ik word er gewoon gek van om de hele tijd te moeten wachten. En te hopen dat het voor zaterdag binnen is omdat we zondag weggaan naar Lunteren.
En dan komen we bij de laatste... nee nu ik erover nadenken eenalaatste afschuwelijke iets. Lunteren. Pas over 3 dagen. Ik wiiil nu. Maar dat is allemaal niet erg...........
Want ten slotte nog een eerbetoon aan Martil Bril.
Gisteren overleden.... aan kanker....
http://www.martinbril.nl/
De week tot nu toe was opzich niet zo heel erg. Behalve dat ik heel het vakantiegevoel al heb en dus geen fuck aan school doe. En dat hoeft ook niet, want huiswerk is verboden ofzo de laatste week. Maar verder kom ik gewoon niet in het ritme. De hele week was het rond 12 uur, half 1 voordat ik kon/wilde slapen. Terwijl het normaal best goed om 11 uur lukt. Mika was ook zo vervelend. Dan gaat dat beest de hele tijd rondjes rennen op mijn bed totdat hij lekker ligt. Ja hallo, ik lig er ook nog!?
Daarnaast zie ik er dus uit als een lijk. Omdat ik s'ochtends geen tijd heb om make up op te doen en omdat ik zo laat naar bed ga. Ook heb ik gister niet gefitnesst terwijl dat wel moest. En OHJA! Mijn pakketje van een maand geleden is nog steeds niet binnen. Dat irriteert me nog het meest eigenlijk. Het is niet dat het zo'n geweldig pakketje is, maar ik word er gewoon gek van om de hele tijd te moeten wachten. En te hopen dat het voor zaterdag binnen is omdat we zondag weggaan naar Lunteren.
En dan komen we bij de laatste... nee nu ik erover nadenken eenalaatste afschuwelijke iets. Lunteren. Pas over 3 dagen. Ik wiiil nu. Maar dat is allemaal niet erg...........
Want ten slotte nog een eerbetoon aan Martil Bril.
Gisteren overleden.... aan kanker....
http://www.martinbril.nl/
zondag 19 april 2009
De Zondag.
De zondag staat bekend om zijn freudiaanse versprekingen. Zoals zondig, zondeg, zondaag, zindog enzovoort. De zondag staat ook bekend om zijn uitgebreide ontbijt rond 12 uur. Met croissantjes en roomboter. Net zoals met Pasen. De zondag staat ook bekend als de laatste dag van het weekend, waarin je nog net zo'n vrijheidsgevoel heb maar al minder dan zaterdag of vrijdag. Daarnaast is de zondag natuurlijk een teken van puur egoistische gevoelens. Op de zondag denk je alleen aan jezelf. Because you worth it, zeg maar. En de zondag staat tot slot bekend als een rustdag.....
De zondag doet zijn daad niet goed. Het is nooit rustig op zondag. De uitgebreide ontbijtjes komen altijd op een ander moment dan zondagochtendmiddag rond 12 uur. En de freudiaanse versprekingen maak je alleen op momenten dat het niet zo heel erg is.(Gelukkig maar)
De zondag is eigenlijk een grandioos mooie dag, waarvan je blij mag zijn als je hem keer op keer, maar liefst 52 keer in een jaar, mag meemaken. Onderschat de zondag niet! Voordat het te laat is. De zondag heeft je lief. Nu moet jij de zondag nog lief hebben!
De zondag doet zijn daad niet goed. Het is nooit rustig op zondag. De uitgebreide ontbijtjes komen altijd op een ander moment dan zondagochtendmiddag rond 12 uur. En de freudiaanse versprekingen maak je alleen op momenten dat het niet zo heel erg is.(Gelukkig maar)
De zondag is eigenlijk een grandioos mooie dag, waarvan je blij mag zijn als je hem keer op keer, maar liefst 52 keer in een jaar, mag meemaken. Onderschat de zondag niet! Voordat het te laat is. De zondag heeft je lief. Nu moet jij de zondag nog lief hebben!
zaterdag 18 april 2009
Where do we go now?
En toen ik eindelijk dacht dat het ergens op neer kwam,
kwam het nergens op neer en vergiste ik me enorm.
Ik hoorde wel woorden maar had niet de kracht om ze
te begrijpen. Het bleef een soort wolk die niet verder
ging dan maar half rond de aarde. Het bleef een soort
gedachte die niet verder kwam dan het uiten via
woorden die niet wisten waar ze naar toe moesten.
Woorden die dachten op de goede plaats te staan,
maar eigenlijk geen weg wisten te vinden.
Gevoelens die zich wilde uiten, maar niet verder
kwamen dan een woord, een zin. Niets meer,
is zo verraderlijk. Dan woorden. Woorden
die je doen verlangen, naar het heftigste wat
er bestaat. Woorden die je laten denken, naar
het allerergste wat er bestaat. Woorden die je
laten voelen, dat je niks meer dan een mens bent.
kwam het nergens op neer en vergiste ik me enorm.
Ik hoorde wel woorden maar had niet de kracht om ze
te begrijpen. Het bleef een soort wolk die niet verder
ging dan maar half rond de aarde. Het bleef een soort
gedachte die niet verder kwam dan het uiten via
woorden die niet wisten waar ze naar toe moesten.
Woorden die dachten op de goede plaats te staan,
maar eigenlijk geen weg wisten te vinden.
Gevoelens die zich wilde uiten, maar niet verder
kwamen dan een woord, een zin. Niets meer,
is zo verraderlijk. Dan woorden. Woorden
die je doen verlangen, naar het heftigste wat
er bestaat. Woorden die je laten denken, naar
het allerergste wat er bestaat. Woorden die je
laten voelen, dat je niks meer dan een mens bent.
vrijdag 17 april 2009
Nooit meer
Er was eens een topic op een forum met wat je nooit zou doen. Sommige mensen zeiden dat ze nooit in het leger zouden dienen, andere mensen zeiden dat ze nooit op wereldreis zouden gaan, weer andere hadden een reactie waarvan ik dacht: 'Zou je dat écht nooit doen?' En sommige zeiden doodleuk dat er geen nooit doen bestond. Ik zei dat ik andere nooit geen tweede kans zou geven. Nu ben ik eens gaan nadenken. Want volgens mij was dat te snel neergezet. Ik heb mensen wel eens geen tweede kans gegeven. Want een eerste indruk maak je maar een keer. En als die eerste indruk niet goed is, dan kom je daar meestal niet meer op terug.
Soms is het zo dat mensen geen antwoord weten op filosofische levensvragen. Ik snap dat wel. Je hebt altijd maar vragen. Het leven bestaat uit honderden vragen, en waarom? De zon komt elke dag weer op en je gaat altijd een keertje dood. Maar dat is niet genoeg voor mensen zoals wij. Wij zijn niet simpel. In het leerboek van mijn vader stond: Als onze hersenen zo simpel waren dat we ze konden begrijpen, waren wij zo simpel dat we ze niet konden begrijpen.
Een mooi citaat. Het zegt wel iets over hoe ingewikkeld we in elkaar zitten. Iedereen weet wel dat er bloed uit een wondje stroomt. Iedereen weet wel dat ons hart 2 keer sneller slaat als we opgewonden, angstig of boos zijn. Iedereen weet wel dat onze haren en nagels groeien. Maar voor de verdere geneeskunde en informatie over onszelf moeten we verder leren. Een studie doen, of zelfstudie door een boek te lezen.
Alles moeten we altijd leren, want kennis is macht. En dat klopt. Prestatie gericht zijn bijna alle mensen. We moeten leren, we moeten studeren, we moeten presteren. Op het werk, in bed, op de sportschool. Zo niet, dan zijn we kansloos en verloren. En alleen dat. Het is een soort piramide van Maslow. Maar dat is natuurlijk ook wel logisch, want daar is de behoefte van de mensheid dan ook op gebaseerd.
Het is maar een rare wereld. Hoe meer je weet, hoe meer je weet dat je niks weet.
Soms is het zo dat mensen geen antwoord weten op filosofische levensvragen. Ik snap dat wel. Je hebt altijd maar vragen. Het leven bestaat uit honderden vragen, en waarom? De zon komt elke dag weer op en je gaat altijd een keertje dood. Maar dat is niet genoeg voor mensen zoals wij. Wij zijn niet simpel. In het leerboek van mijn vader stond: Als onze hersenen zo simpel waren dat we ze konden begrijpen, waren wij zo simpel dat we ze niet konden begrijpen.
Een mooi citaat. Het zegt wel iets over hoe ingewikkeld we in elkaar zitten. Iedereen weet wel dat er bloed uit een wondje stroomt. Iedereen weet wel dat ons hart 2 keer sneller slaat als we opgewonden, angstig of boos zijn. Iedereen weet wel dat onze haren en nagels groeien. Maar voor de verdere geneeskunde en informatie over onszelf moeten we verder leren. Een studie doen, of zelfstudie door een boek te lezen.
Alles moeten we altijd leren, want kennis is macht. En dat klopt. Prestatie gericht zijn bijna alle mensen. We moeten leren, we moeten studeren, we moeten presteren. Op het werk, in bed, op de sportschool. Zo niet, dan zijn we kansloos en verloren. En alleen dat. Het is een soort piramide van Maslow. Maar dat is natuurlijk ook wel logisch, want daar is de behoefte van de mensheid dan ook op gebaseerd.
Het is maar een rare wereld. Hoe meer je weet, hoe meer je weet dat je niks weet.
donderdag 16 april 2009
appelmoes
Nederlands en Engels door elkaar is de meest voorkomende fout. Of juist niet. Hoe je het ook wilt noemen. Vaak praten mensen Nederlands en Engels door elkaar heen. Het zijn eigenlijk stijlfouten, maar het word geaccepteerd. Al kunnen we natuurlijk blijven discussiëren over wat er in Nederland allemaal geaccepteerd word. Het groene boekje is een voorbeeld van verkeerde acceptatie. Althans dat is mijn mening. TON en PVV zijn voorbeelden van verkeerde acceptatie. En verzending uit Hong Kong die 6 dagen duurt is naar mijn mening ook een vorm van verkeerde acceptatie. De nieuwe reclames van H&M zijn ook een vorm van verkeerde acceptatie. Het is niet góéd voor Nederland om dit zo te accepteren.
We moeten kei hard zijn in wat niet deugt en wat niet kan. We moeten kei hard het regiem volgen. We moeten onze kinderen kei hard opvoeden met de harde hand. De corrigerende tik moet weer mogen. Het weglopen-van-huis ook. De zon moet 6 dagen per week schijnen en zondag is een rustdag, zelfs voor de zon. Als dát niet is wat God wilde....... De champignons, kaas, worst, paprika, snijbonen, appelmoes, prij, sla en al die andere zooi moet niet meer voorgeknipt, voorgesneden, voorgeprakt, voorgekauwt zijn. Je moet het zelf doen. Zó doen goede huisvrouwen dat.
En als je dit allemaal niet snapt.
Dan had je beter over 300 jaar geboren moeten worden.
We moeten kei hard zijn in wat niet deugt en wat niet kan. We moeten kei hard het regiem volgen. We moeten onze kinderen kei hard opvoeden met de harde hand. De corrigerende tik moet weer mogen. Het weglopen-van-huis ook. De zon moet 6 dagen per week schijnen en zondag is een rustdag, zelfs voor de zon. Als dát niet is wat God wilde....... De champignons, kaas, worst, paprika, snijbonen, appelmoes, prij, sla en al die andere zooi moet niet meer voorgeknipt, voorgesneden, voorgeprakt, voorgekauwt zijn. Je moet het zelf doen. Zó doen goede huisvrouwen dat.
En als je dit allemaal niet snapt.
Dan had je beter over 300 jaar geboren moeten worden.
Live wires that burn.
Sommige dagen gaan in een keer goed, en dan denk je vaak dat er niks meer mis kan gaan wat je dag verpest. En anders heb je dagen waarop je denkt, als er nu iets fout gaat dan ben ik niet meer te genieten. In de puberteit heb je altijd van die dagen, want dat 'hoort' bij de puberteit. Het is hetzelfde als stemmingswisselingen. In de puberteit 'hoort' dat erbij. Je hebt natuurlijk het stereotype mens wat daar verder nooit meer last van heeft tot in de midlife crisis. Want ieder stereo typ krijgt een midlife crisis. Dat dan weer wel.
Vandaag was een dag van het eerste kader. Het ging goed. Zelfs toen ik KRAK hoorde onder mijn prachtige ballerina schoentjes. Een dode huisjesslak. Ik vond het zielig.
Maar verder gingen alles goed. Ook toen iemand met een virus op zijn computer honderden vieze berichtjes stuurde waar diegene dus niks aan kon doen, voor de duidelijkheid. (:
En ook toen het leren niet ging zoals het moest gaan. Maar ach, als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
Daarnaast ging het zelfs goed toen mijn broertje vervelend deed en aan mijn haar begon te trekken. Nu is mijn broertje altijd vervelend. Vooral als hij hetzelfde geintje over zakken 3 keer maakt.... Maar nu heeft hij weer een nieuw grapje: Talk to the hand, because the face is ain't listening. En de parodie daarop: Talk to the hand, because the face is too pretty, wait my hand too!
Dus, het is nu half 10 en mijn dag is nog steeds goed verlopen. Ik ben onverslaanbaar. (H)
Vandaag was een dag van het eerste kader. Het ging goed. Zelfs toen ik KRAK hoorde onder mijn prachtige ballerina schoentjes. Een dode huisjesslak. Ik vond het zielig.
Maar verder gingen alles goed. Ook toen iemand met een virus op zijn computer honderden vieze berichtjes stuurde waar diegene dus niks aan kon doen, voor de duidelijkheid. (:
En ook toen het leren niet ging zoals het moest gaan. Maar ach, als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
Daarnaast ging het zelfs goed toen mijn broertje vervelend deed en aan mijn haar begon te trekken. Nu is mijn broertje altijd vervelend. Vooral als hij hetzelfde geintje over zakken 3 keer maakt.... Maar nu heeft hij weer een nieuw grapje: Talk to the hand, because the face is ain't listening. En de parodie daarop: Talk to the hand, because the face is too pretty, wait my hand too!
Dus, het is nu half 10 en mijn dag is nog steeds goed verlopen. Ik ben onverslaanbaar. (H)
woensdag 8 april 2009
You're gone, please go play games with someone, I'm done.
Nare eigenschappen, goede eigenschappen, vervelende eigenschappen, rot eigenschappen, mooie eigenschappen, fijne eigenschappen, niet-naar-buiten-toe-komende eigenschappen, nooit-gezien eigenschappen, lollige eigenschappen.....
Allemaal eigenschappen, die we allemaal hebben. Want we zijn mensen. Maar soms zie je de slechte eigenschappen van iemand eerder dan de goede eigenschappen. En dan moet je een keuze maken. Wil ik die persoon nog wel zien? Is deze persoon wel leuk? Geef ik hem/haar nog een tweede kans? Het zijn keuzes die je maakt. Net zoals je overal doet. Op school, op werk, overal in je leven. Maar wanneer houd je je werk en privé nog gescheiden? Moet je dan nooit naar feestjes gaan? Moet je dan nooit even gezellig op visite bij collega's? Moet je ze niet feliciteren met hun verjaardag? Zeg je ze geen gedag wanneer je ze op straat ziet? Allemaal dingen die je van te voren moet beslissen. Want je kan niet de helft wel gedag zeggen en de andere helft voor altijd negeren.
'Hard werken maakt pas gelukkig als je er zelf voor kiest.'
Ik hoop toch dat ik dat niet meer hoef uit te leggen. Die kindertjes in Afrika worden heus niet blij van elke dag sjouwen met een emmer water op hun hoofd, en dat 12 uur lang. Maar als we in Nederland hard werken, maar liefst 46 uur per week. Dan geeft het ons soms wel een gevoel van voldoening. Want zo werkt het he, in ieder geval voor de Amerikaanse psycholoog Maslow.
En als je op de lagere basisbehoefte niet slaagt, dan kan je ook niet door naar de hogere. Dus mensen, de wijze les van vandaag is: 'Zorg voor een dak boven je hoofd en voor een sociaal leven, en dan pas kan je door naar de relativering van de persoonlijke kennis.'
Allemaal eigenschappen, die we allemaal hebben. Want we zijn mensen. Maar soms zie je de slechte eigenschappen van iemand eerder dan de goede eigenschappen. En dan moet je een keuze maken. Wil ik die persoon nog wel zien? Is deze persoon wel leuk? Geef ik hem/haar nog een tweede kans? Het zijn keuzes die je maakt. Net zoals je overal doet. Op school, op werk, overal in je leven. Maar wanneer houd je je werk en privé nog gescheiden? Moet je dan nooit naar feestjes gaan? Moet je dan nooit even gezellig op visite bij collega's? Moet je ze niet feliciteren met hun verjaardag? Zeg je ze geen gedag wanneer je ze op straat ziet? Allemaal dingen die je van te voren moet beslissen. Want je kan niet de helft wel gedag zeggen en de andere helft voor altijd negeren.
'Hard werken maakt pas gelukkig als je er zelf voor kiest.'
Ik hoop toch dat ik dat niet meer hoef uit te leggen. Die kindertjes in Afrika worden heus niet blij van elke dag sjouwen met een emmer water op hun hoofd, en dat 12 uur lang. Maar als we in Nederland hard werken, maar liefst 46 uur per week. Dan geeft het ons soms wel een gevoel van voldoening. Want zo werkt het he, in ieder geval voor de Amerikaanse psycholoog Maslow.
En als je op de lagere basisbehoefte niet slaagt, dan kan je ook niet door naar de hogere. Dus mensen, de wijze les van vandaag is: 'Zorg voor een dak boven je hoofd en voor een sociaal leven, en dan pas kan je door naar de relativering van de persoonlijke kennis.'
maandag 6 april 2009
Blushed, vanished and gone.
Na een week proefwerken en vroeg opstaan om te leren en laat naar bed gaan om te leren is het Pasen. Lang leven Pasen. Nu nog mooi weer....
merkkleding en roleplay
Wel, daar komen we dan aan op school hoor. In onze vero moda's, h&metjes en diesel's. We hebben onze eigen status. Onze eigen plek. Onze eigen kleding. Want dat is waar het allemaal om draait. Leuk vinden en leuk gevonden te worden. Er bij horen or not. Je hoort er pas bij met die stoere Diesel. Of die geweldige Gstar broek. Of dat truitje van Replay. Maar beseffen we dan niet.... Dat al die kleding hetzelfde is? Dat al die kleding gemaakt word? Wellicht het ene duurdere truitje door meer kinderarbeid dan dat andere goedkopere truitje?
Nee. Dat beseffen we niet.
Wanneer je 2 minuten op een middelbare school rondloopt zie je het al. Daar zitten die, en die horen bij die. Je merkt het, want het is er overduidelijk. Een rolverdeling, die nog erger is dan in een relatie. Je ziet niet waar het aan ligt, want we leven hier in Nederland toch? Wij zijn toch het land waar iedereen hetzelfde is, waar iedereen mag zeggen wat hij of zij wilt, wat iedereen mag dragen wat hij of zij wilt, wat iedereen mag doen... volgens het wetboek? Of niet dan......
Blijkbaar op scholen niet. Want zodra je iets verkeerds doet, lig je eruit. Dag middelbare schoolleven als hippe gast. Goedemorgen middelbare schoolleven als geek, noob, nerd. Het is een hard leven op middelbare scholen. En het word des te harder als je je aanpast, want wanneer je je aanpast ben je verloren. Aanpassen aan andere mensen is in het leven daarbuiten een goed teken. Wanneer je je in het harde grote mensen leven aanpast, ben je een goed mens, een leuk mens en tenminste niet sociaal incompetent. Maar wanneer je je op een middelbare school aanpast, dan behoor je tot de mindere. Want je past je daimit niet aan. Dat doe je niet. Je staat voor je jezelf in. En wie is jezelf dan? Dat weet je niet... En daarom is het verdomde middelbare schoolleven ook zo hard. Want je word geacht te zijn wie je bent. Terwijl je daar juist op het punt komt om te ontdekken wie je bent en om nog even 'iemand anders te zijn'.
Nee. Dat beseffen we niet.
Wanneer je 2 minuten op een middelbare school rondloopt zie je het al. Daar zitten die, en die horen bij die. Je merkt het, want het is er overduidelijk. Een rolverdeling, die nog erger is dan in een relatie. Je ziet niet waar het aan ligt, want we leven hier in Nederland toch? Wij zijn toch het land waar iedereen hetzelfde is, waar iedereen mag zeggen wat hij of zij wilt, wat iedereen mag dragen wat hij of zij wilt, wat iedereen mag doen... volgens het wetboek? Of niet dan......
Blijkbaar op scholen niet. Want zodra je iets verkeerds doet, lig je eruit. Dag middelbare schoolleven als hippe gast. Goedemorgen middelbare schoolleven als geek, noob, nerd. Het is een hard leven op middelbare scholen. En het word des te harder als je je aanpast, want wanneer je je aanpast ben je verloren. Aanpassen aan andere mensen is in het leven daarbuiten een goed teken. Wanneer je je in het harde grote mensen leven aanpast, ben je een goed mens, een leuk mens en tenminste niet sociaal incompetent. Maar wanneer je je op een middelbare school aanpast, dan behoor je tot de mindere. Want je past je daimit niet aan. Dat doe je niet. Je staat voor je jezelf in. En wie is jezelf dan? Dat weet je niet... En daarom is het verdomde middelbare schoolleven ook zo hard. Want je word geacht te zijn wie je bent. Terwijl je daar juist op het punt komt om te ontdekken wie je bent en om nog even 'iemand anders te zijn'.
vrijdag 27 maart 2009
Jezelf?
En och wat heb ik toch een hekel aan mensen die al gauw conclusies trekken. Die na een blik denken genoeg te hebben gezien. Die denken dat ze na een eerste keer klaar zijn en die zelfs denken dat ze een goed doorgronde mening hebben opgebouwd van een persoon die ze in werkelijkheid niet eens 'kennen'. Dat soort mensen, die snap ik niet. Graag leg ik ze uit dat ze de verkeerde conclusies maken, die zomaar vanzelf komen door hun ondoordachte meningen. Graag zeg ik tegen ze dat ze het bij het verkeerde eind hebben. Graag geef ik mijn opinie van deze mensen. Want: Verwar nooit de waarheid met wat de meerderheid zegt....
Ik ben bang dat ik me teveel aantrek van wat andere mensen denken of zeggen. Wat andere mensen van mij vinden. Ik die altijd durft te zeggen dat het haar geen f#ck boeit wat andere mensen van haar vinden. Maar als ik kijk naar de meningen die ze tegen mij verkondigen over andere personen, word ik daar diep triest van.
Ik wil niet horen wat er slecht of goed aan een ander persoon is. Ik wil niet zeggen wat mijn negatieve kanten zijn. En als ik het niet wil zeggen... dan wil ik het al helemaal niet horen. Er was eens op een forum een topic met als titel: 'doe een wens'. Toen mijn wens eruit kwam wist ik niet wat ik op schreef.
Ik zei dat alle mensen blij en vrolijk moesten zijn, en iedereen gelukkig en lief. En dat iedereen elkaar een hand kon schudden en er vrede op aarde was.
En.... Dat wil ik hélémaal niet. Ik wil niet dat iedereen vrolijk is. Onvrolijke mensen met hun kleine probleempjes maken mij vrolijk. Vooral als ze het ternauwernood overal neerkwakken. En dat is ontzettend slecht van mij. Hoe durf ik er zo wel niet over te praten.... Maar toch doe ik het..... Erkenning is stap 1 op weg naar genezing.
En een goede en vredige wereld begint bij.... Jezelf.
PS: En voor jullie allemaal!: http://www.gebedsschool.be/innerlijke_genezing.htm
Ik ben bang dat ik me teveel aantrek van wat andere mensen denken of zeggen. Wat andere mensen van mij vinden. Ik die altijd durft te zeggen dat het haar geen f#ck boeit wat andere mensen van haar vinden. Maar als ik kijk naar de meningen die ze tegen mij verkondigen over andere personen, word ik daar diep triest van.
Ik wil niet horen wat er slecht of goed aan een ander persoon is. Ik wil niet zeggen wat mijn negatieve kanten zijn. En als ik het niet wil zeggen... dan wil ik het al helemaal niet horen. Er was eens op een forum een topic met als titel: 'doe een wens'. Toen mijn wens eruit kwam wist ik niet wat ik op schreef.
Ik zei dat alle mensen blij en vrolijk moesten zijn, en iedereen gelukkig en lief. En dat iedereen elkaar een hand kon schudden en er vrede op aarde was.
En.... Dat wil ik hélémaal niet. Ik wil niet dat iedereen vrolijk is. Onvrolijke mensen met hun kleine probleempjes maken mij vrolijk. Vooral als ze het ternauwernood overal neerkwakken. En dat is ontzettend slecht van mij. Hoe durf ik er zo wel niet over te praten.... Maar toch doe ik het..... Erkenning is stap 1 op weg naar genezing.
En een goede en vredige wereld begint bij.... Jezelf.
PS: En voor jullie allemaal!: http://www.gebedsschool.be/innerlijke_genezing.htm
donderdag 26 maart 2009
Nooit zal ik meer doorgaan.
Nooit zal ik meer stoppen.
Nooit zal ik meer omhoog kijken.
Nooit zal ik meer mijn ogen sluiten.
Nooit zal ik meer eten proeven.
Nooit zal ik meer eten sparen.
Nooit zal ik meer opfleuren.
Nooit zal ik meer somber zijn.
Nooit zal ik meer voelen. of
Nooit zal ik meer denken. of
Nooit zal ik meer praten. of
Nooit zal ik meer lachen.
Nooit zal ik meer doodgaan.
Maar nooit.... zal ik meer bestaan.
© Kayleigh.
Nooit zal ik meer stoppen.
Nooit zal ik meer omhoog kijken.
Nooit zal ik meer mijn ogen sluiten.
Nooit zal ik meer eten proeven.
Nooit zal ik meer eten sparen.
Nooit zal ik meer opfleuren.
Nooit zal ik meer somber zijn.
Nooit zal ik meer voelen. of
Nooit zal ik meer denken. of
Nooit zal ik meer praten. of
Nooit zal ik meer lachen.
Nooit zal ik meer doodgaan.
Maar nooit.... zal ik meer bestaan.
© Kayleigh.
Aimer- Romeo and Juliette
Roméo:
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est monter si haut
Et toucher les ailes des oiseaux
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Juliette:
Aimer c'est voler le temps
Aimer c'est rester vivant
Et brûler au coeur d'un volcan
Aimer c'est c'qu'y a de plus grand
Roméo & Juliette:
Aimer c'est plus fort que tout
Donner le meilleur de nous
Aimer et sentir son coeur
Aimer pour avoir moins peur
Roméo, Juliette & Choeurs:
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est monter si haut
Et toucher les ailes des oiseaux
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est voler le temps
Aimer c'est rester vivant
Et brûler au coeur d'un volcan
Aimer c'est c'qu'y a de plus grand
Aimer c'est brûler ses nuits
Aimer c'est payer le prix
Et donner un sens à sa vie
Aimer c'est brûler ses nuits
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est monter si haut
Et toucher les ailes des oiseaux
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer...
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est monter si haut
Et toucher les ailes des oiseaux
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Juliette:
Aimer c'est voler le temps
Aimer c'est rester vivant
Et brûler au coeur d'un volcan
Aimer c'est c'qu'y a de plus grand
Roméo & Juliette:
Aimer c'est plus fort que tout
Donner le meilleur de nous
Aimer et sentir son coeur
Aimer pour avoir moins peur
Roméo, Juliette & Choeurs:
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est monter si haut
Et toucher les ailes des oiseaux
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est voler le temps
Aimer c'est rester vivant
Et brûler au coeur d'un volcan
Aimer c'est c'qu'y a de plus grand
Aimer c'est brûler ses nuits
Aimer c'est payer le prix
Et donner un sens à sa vie
Aimer c'est brûler ses nuits
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer c'est monter si haut
Et toucher les ailes des oiseaux
Aimer c'est ce qu'y a d'plus beau
Aimer...
zaterdag 14 maart 2009
"Geweld tegen vrouwen staat gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen in de weg."
Verschillende reacties:
*"Nee, want vrouwen zijn zelf in staat om die gelijkwaardigheid op te lossen door middel van aangifte, praten, trainen."
*"Ja, maar niet alleen geweld. Meerdere dingen staan de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen in de weg."
*"Gaat het hier om huiselijk geweldig? Zo ja, dan wel. Vrouwen zullen fysiek nooit even sterk zijn en dus is er ongelijkwaardigheid."
*"Ja, sowieso zijn de verschillen tussen mannen en vrouwen al zo groot dat er nooit gelijkwaardigheid kan bestaan."
*"Ja, vrouwen zijn niet in staat om rationeel te denken op emotionele momenten, waardoor ze bepaalde situaties niet kunnen overzien, en dat maakt ongelijkwaardigheid want mannen kunnen dit wel, tussen haakjes, dit is generaliseren."
*"Nee, wellicht zou het kunnen zijn dat dit één element is van de ongelijkwaardigheid tussen man en vrouw. Maar er zijn vele meerdere argumenten waarom de ongelijkwaardigheid er is."
*"Nee, gelijkwaardigheid moet je af dwingen, en vrouwen kunnen dat over het algemeen heel goed."
*"Nee, want vrouwen zijn zelf in staat om die gelijkwaardigheid op te lossen door middel van aangifte, praten, trainen."
*"Ja, maar niet alleen geweld. Meerdere dingen staan de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen in de weg."
*"Gaat het hier om huiselijk geweldig? Zo ja, dan wel. Vrouwen zullen fysiek nooit even sterk zijn en dus is er ongelijkwaardigheid."
*"Ja, sowieso zijn de verschillen tussen mannen en vrouwen al zo groot dat er nooit gelijkwaardigheid kan bestaan."
*"Ja, vrouwen zijn niet in staat om rationeel te denken op emotionele momenten, waardoor ze bepaalde situaties niet kunnen overzien, en dat maakt ongelijkwaardigheid want mannen kunnen dit wel, tussen haakjes, dit is generaliseren."
*"Nee, wellicht zou het kunnen zijn dat dit één element is van de ongelijkwaardigheid tussen man en vrouw. Maar er zijn vele meerdere argumenten waarom de ongelijkwaardigheid er is."
*"Nee, gelijkwaardigheid moet je af dwingen, en vrouwen kunnen dat over het algemeen heel goed."
Praten in een relatie
Sinds de weg naar Rome er is, en dat is allang zo want het gezegde is niet voor niets; alle wegen leiden naar Rome, is het zo dat praten ontzettend belangrijk is. We praten allemaal, overal en tegen iedereen. Maar... Praten we wel genoeg? Praten we wel over dingen die ons echt bezig houden, dingen die we echt fijn vinden, dingen die aangeven hoe we ons voelen of hoe we denken of wat we willen? Praten we wel met de juiste mensen? En als we al met de juiste mensen praten, praten we dan over het goede onderwerp? Wijst het zich vanzelf de weg? Of moeten wij de weg bepalen?
Ik hou pas van school als bij alle vakken het zelfde onderwerp naar voren komt. Als het bij alle vakken in elkaar overloopt. Zodat je het ene met het andere kan verbinden en er ook de verschillende kanten van ziet.
Normaliter is het zo dat een school dat als prioriteit moet zien, dat het belangrijk is om informatie aan elkaar te laten sluiten. En dan niet bij een of twee vakken. Maar bij alle. Want dan leer je er het meest van.
Leer je evenveel van praten als van luisteren? Ik denk het wel, je leert van allebei andere dingen natuurlijk. Van praten leer je nieuwe woorden kennen, al is dat van luisteren ook zo. Maar bij praten leer je je zelf toch een bepaalde stijl aan, waarin je formuleert, argumenteert en concludeert. En bij luisteren ben je toch meer de filosofische psycholoog aan het spelen.
Toch is het zo dat ik denk dat praten in een relatie meer voldoening oplevert dan praten met sociale contacten, of praten op school slash werk. Ik denk namelijk dat als je in een relatie over álles kan praten, dat een pluspunt en voldoening op zich is. Ook al praat je niet zo vaak. Als je niet over alles kan praten in een relatie blijven er altijd taboes, onbesproken dingen, verassingen en elementen die minder bevredigend werken.
Gisteravond was er een film op tv waarin blikken alles zeiden en waarin weinig gepraat werd. En wanneer er gepraat werd ging dat gepaard met geweld. Heb je dan nog een gelijkwaardige relatie? Als je over alles kan praten is het wel gelijkwaardig, maar niet meer onbesproken. En sommige dingen zijn onbesproken toch leuker.
Het zijn wederom keuzes die je moet maken.
En wanneer je klaar bent met keuzes maken....
Moet je de gevolgen nog onder zien.
Ik hou pas van school als bij alle vakken het zelfde onderwerp naar voren komt. Als het bij alle vakken in elkaar overloopt. Zodat je het ene met het andere kan verbinden en er ook de verschillende kanten van ziet.
Normaliter is het zo dat een school dat als prioriteit moet zien, dat het belangrijk is om informatie aan elkaar te laten sluiten. En dan niet bij een of twee vakken. Maar bij alle. Want dan leer je er het meest van.
Leer je evenveel van praten als van luisteren? Ik denk het wel, je leert van allebei andere dingen natuurlijk. Van praten leer je nieuwe woorden kennen, al is dat van luisteren ook zo. Maar bij praten leer je je zelf toch een bepaalde stijl aan, waarin je formuleert, argumenteert en concludeert. En bij luisteren ben je toch meer de filosofische psycholoog aan het spelen.
Toch is het zo dat ik denk dat praten in een relatie meer voldoening oplevert dan praten met sociale contacten, of praten op school slash werk. Ik denk namelijk dat als je in een relatie over álles kan praten, dat een pluspunt en voldoening op zich is. Ook al praat je niet zo vaak. Als je niet over alles kan praten in een relatie blijven er altijd taboes, onbesproken dingen, verassingen en elementen die minder bevredigend werken.
Gisteravond was er een film op tv waarin blikken alles zeiden en waarin weinig gepraat werd. En wanneer er gepraat werd ging dat gepaard met geweld. Heb je dan nog een gelijkwaardige relatie? Als je over alles kan praten is het wel gelijkwaardig, maar niet meer onbesproken. En sommige dingen zijn onbesproken toch leuker.
Het zijn wederom keuzes die je moet maken.
En wanneer je klaar bent met keuzes maken....
Moet je de gevolgen nog onder zien.
zondag 8 maart 2009
Help eerst jezelf.
Is het hopeloos om te zeggen dat als het even niet goed gaat je in een midlife-crisis zit, terwijl midlife nog niet eens is aangebroken? En wanneer dat wel zo is, is het dan niet meer hopeloos? Ik weet dat dit een vrij pijnlijk en gevoelig onderwerp is, aangezien mensen vrij snel geneigd zijn om het in het puber-hokje te duwen. Terwijl dat naar mijn inziens te kort door de bocht en te snel gereageerd is. Het probleem is dát heel veel mensen te kort door te bocht zijn of te snel reageren. Echt ontzettend veel mensen, op fora, websites, blogs, in het echt, op school, op werk. Iedereen reageert wel eens te snel, ofcourse, maar er zijn serieus mensen die constant niet nadenken voordat ze iets zeggen, en gewoon maar brallen.
En eerlijk gezegd, moet ik mijzelf nu in de hand gaan houden, want stel je voor dat ik hier nu te snel reageer of te kort door de bocht schrijf over mensen die brallen. Probleem is dat ik echt ontzettend geirriteerd raak door mensen die zo snel reageren. En er ook nog heel erg boos op terug wil reageren. En dat laatste is echt moi problem. Ik zou dolgraag minder boos willen worden op mensen die er niet zo veel toe doen. Mensen die maar wat zeggen zijn toch niet zo belangrijk? Dus misschien heb ik een probleem met mezelf inhouden, misschien zijn die mensen toch belangrijker dan ik denk dat ze zijn. Of dat ik hoop dat ze zijn.
En eerlijk gezegd, moet ik mijzelf nu in de hand gaan houden, want stel je voor dat ik hier nu te snel reageer of te kort door de bocht schrijf over mensen die brallen. Probleem is dat ik echt ontzettend geirriteerd raak door mensen die zo snel reageren. En er ook nog heel erg boos op terug wil reageren. En dat laatste is echt moi problem. Ik zou dolgraag minder boos willen worden op mensen die er niet zo veel toe doen. Mensen die maar wat zeggen zijn toch niet zo belangrijk? Dus misschien heb ik een probleem met mezelf inhouden, misschien zijn die mensen toch belangrijker dan ik denk dat ze zijn. Of dat ik hoop dat ze zijn.
En net had ik een probleem, ergens anders mee.
En de persoon waar ik mee praatte, iemand die wel nadenkt voor hij wat zegt,
wees mij op het feit dat als je anderen wil helpen, je eerst jezelf moet helpen.
Eerst snapte ik dat niet goed, waarmee helpen dan? En hóé kun je nu jezelf helpen?
Maar hij vertelde dat er op een hbo of universiteit een bepaalde toets word genomen
waar de basiskennis getoetst word, en ik luisterde. En hij vertelde.
Nouja, het komt er op neer dat ik best wel dúrf toe te geven dat ik nog heel veel moet leren voordat ik een gerespecteerd psychologe ben. :P
En ook al zijn andere mensen nog zo vervelend, kijk dus eerst naar jezelf.
Dat was de wijze les van vandaag.
Een les waar denk ik iedereen wel van kan leren.
Maar dan begin ik weer bij iedereen.
Dus een les, waar ik van kan leren. ;)
En de persoon waar ik mee praatte, iemand die wel nadenkt voor hij wat zegt,
wees mij op het feit dat als je anderen wil helpen, je eerst jezelf moet helpen.
Eerst snapte ik dat niet goed, waarmee helpen dan? En hóé kun je nu jezelf helpen?
Maar hij vertelde dat er op een hbo of universiteit een bepaalde toets word genomen
waar de basiskennis getoetst word, en ik luisterde. En hij vertelde.
Nouja, het komt er op neer dat ik best wel dúrf toe te geven dat ik nog heel veel moet leren voordat ik een gerespecteerd psychologe ben. :P
En ook al zijn andere mensen nog zo vervelend, kijk dus eerst naar jezelf.
Dat was de wijze les van vandaag.
Een les waar denk ik iedereen wel van kan leren.
Maar dan begin ik weer bij iedereen.
Dus een les, waar ik van kan leren. ;)
maandag 2 maart 2009
School
Vandaag was weer de eerste schooldag na bijna anderhalve week vakantie.
Het was een zware dag, ondanks dat ik maar drie uur ging.
Daarna heb ik Spaans geleerd en Frans gemaakt, en ik moet nog gaan nadenken over Maatschappijleer.
Ik heb al een maatschappelijk probleem, namelijk de hulpverlening en dan met name Jeugdzorg. Maar nu moet ik nog 6 vragen bedenken die er een beetje toe doen om het probleem te analyseren.
En ik weet eigenlijk niet zulke goede vragen. En het cijfer is wel een beetje belangrijk, het telt niet alleen voor dit jaar, maar ook voor het eindexamen.
En dat soort cijfers krijg je eigenlijk constant. Die dan opeens meetellen voor vólgend jaar. Terwijl ik dat best stom vind, want dat is pas volgend jaar, en dan heb je een nieuw begin. Maar goed, dat maakt allemaal niet uit. Want dit zou best een leuke opdracht moeten zijn/worden. Dus ik ga er me uiterste best voor doen. Het hoeft pas 5 april ingeleverd te worden.
Wel heb ik voorderest 5 proefwerken deze week. En lijkt het een beetje op een toetsweek want ze tellen allemaal zwaar mee en ik ga donderdag naar InHolland. Terwijl ik daar al vorig jaar ben geweest. Dan lijkt het mij handiger als we andere scholen gaan bezoeken. Maar nee, we gaan weer naar InHolland. En het is niet erg, want InHolland was best wel leuk, en we gaan dit keer weer workshops doen. En dat is allemaal leuker dan school. Maar dan nog... Ik snap mijn school niet zo goed.
Verder zou ik nog steeds een 'normaal' rapport krijgen. Die krijgen we dus niet meer. En we krijgen ook geen gerectificeerde cijfers. Dus eigenlijk is school een groot drama op dit moment. Maar, ach, dat is niet het enigste drama in mijn leven.
En ze zeggen altijd maar zo; na regen komt....... zonneschijn.
Het was een zware dag, ondanks dat ik maar drie uur ging.
Daarna heb ik Spaans geleerd en Frans gemaakt, en ik moet nog gaan nadenken over Maatschappijleer.
Ik heb al een maatschappelijk probleem, namelijk de hulpverlening en dan met name Jeugdzorg. Maar nu moet ik nog 6 vragen bedenken die er een beetje toe doen om het probleem te analyseren.
En ik weet eigenlijk niet zulke goede vragen. En het cijfer is wel een beetje belangrijk, het telt niet alleen voor dit jaar, maar ook voor het eindexamen.
En dat soort cijfers krijg je eigenlijk constant. Die dan opeens meetellen voor vólgend jaar. Terwijl ik dat best stom vind, want dat is pas volgend jaar, en dan heb je een nieuw begin. Maar goed, dat maakt allemaal niet uit. Want dit zou best een leuke opdracht moeten zijn/worden. Dus ik ga er me uiterste best voor doen. Het hoeft pas 5 april ingeleverd te worden.
Wel heb ik voorderest 5 proefwerken deze week. En lijkt het een beetje op een toetsweek want ze tellen allemaal zwaar mee en ik ga donderdag naar InHolland. Terwijl ik daar al vorig jaar ben geweest. Dan lijkt het mij handiger als we andere scholen gaan bezoeken. Maar nee, we gaan weer naar InHolland. En het is niet erg, want InHolland was best wel leuk, en we gaan dit keer weer workshops doen. En dat is allemaal leuker dan school. Maar dan nog... Ik snap mijn school niet zo goed.
Verder zou ik nog steeds een 'normaal' rapport krijgen. Die krijgen we dus niet meer. En we krijgen ook geen gerectificeerde cijfers. Dus eigenlijk is school een groot drama op dit moment. Maar, ach, dat is niet het enigste drama in mijn leven.
En ze zeggen altijd maar zo; na regen komt....... zonneschijn.
zondag 22 februari 2009
Requiem van W.A. Mozart.
Vandaag gingen we op pad. J, T en K.
Eigenlijk gingen J, T en K nooit samen op pad.
Maar vandaag was een speciale dag.
We gingen vandaag namelijk naar het Requiem van W.A. Mozart.
In de Grote Kerk in Den Haag.
En ja, soms denk je, het kan leuk worden, maar misschien ook niet.
Maar vandaag, was het wel uber leuk.
We gingen eerst met de bus enzo.
Daarna kwamen we aan en was er echt een rij van een kilometer.
Toch waren we al snel binnen, maar moesten we helemaal achter gaan zitten.
Maar toen kwam het echte orkest.
En hoewel we helemaal achteraan zaten, was het geluid prachtig.
Het hele orkest was prachtig.
Zeker toen we nog wat hoger gingen zitten.
Toen konden we het zien & horen!
En toen, nadat het was afgelopen, gingen we héél hard klappen.
Zo hard, dat mijn handen nóg pijn doen.
En toen, gingen ze nog een keertje het afscheid liedje doen.
En toen, gingen we daarna nog een keertje klappen.
En toen, gingen we de bus opzoeken.
Eigenlijk gingen J, T en K nooit samen op pad.
Maar vandaag was een speciale dag.
We gingen vandaag namelijk naar het Requiem van W.A. Mozart.
In de Grote Kerk in Den Haag.
En ja, soms denk je, het kan leuk worden, maar misschien ook niet.
Maar vandaag, was het wel uber leuk.
We gingen eerst met de bus enzo.
Daarna kwamen we aan en was er echt een rij van een kilometer.
Toch waren we al snel binnen, maar moesten we helemaal achter gaan zitten.
Maar toen kwam het echte orkest.
En hoewel we helemaal achteraan zaten, was het geluid prachtig.
Het hele orkest was prachtig.
Zeker toen we nog wat hoger gingen zitten.
Toen konden we het zien & horen!
En toen, nadat het was afgelopen, gingen we héél hard klappen.
Zo hard, dat mijn handen nóg pijn doen.
En toen, gingen ze nog een keertje het afscheid liedje doen.
En toen, gingen we daarna nog een keertje klappen.
En toen, gingen we de bus opzoeken.
Abonneren op:
Posts (Atom)